Olcueih 26
1 Khohal kah vuelsong neh cangah vaengkah khotlan baghui la, thangpomnah khaw hlang ang neh rhoeprhui tangloeng pawh.
Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
2 Vaa a rhaehba bangla, pumpil a ding bangla, rhunkhuennah he lunglilungla la a thoeng moenih.
Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
3 Marhang ham rhuihet, laak ham kamrhui, aka ang rhoek kah a nam ham cungcik om.
Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
4 Hlang ang kah a anglat te doo boeh, namah khaw anih bangla na om ve.
Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
5 Hlang ang te a anglat bangla a doo dae, a mikhmuh ah hlang cueih la om hae mahpawh.
Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
6 Hlang ang kut ah ol aka pat tah a kho a kuet tih kuthlahnah aka mam la om.
Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
7 Aka khaem kah a kho sut a bat banghui la, hlang ang rhoek ka kah thuidoeknah he khaw om.
Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
8 Hlang ang taengah thangpomnah paek he, payai dongah lungto mop banghui la om tangloeng.
som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
9 Hlang ang ka kah thuidoeknah he khaw yurhui kut dongah aka pha mutlo hling bangla om.
Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
10 Hlang ang aka paang boeih khaw aka cetpaitai a paang tih lithen a poeih banghui la om.
Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
11 Ui loh a lok a paan banghui la hlang ang loh a anglat te a khoep.
Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
12 Hlang he amah mikhmuh ah tah aka cueih la na hmuh. Anih lakah hlang ang ham ngaiuepnah om ta.
Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
13 Kolhnaw loh, “Longpuei ah sathueng ca, toltung ah sathueng om,” a ti.
Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
14 thohkhaih loh thohrhui dongah a tinghil bangla, kolhnaw khaw amah thingkong dongah suvaih.
Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
15 Kolhnaw loh bael dongah a kut a puei te, a ka dongla koep a khuen ham pataeng a ngak.
Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
16 Kolhnaw he amah mikhmuh ah tah, omih neh aka thuung hlang parhih lakah aka cueih la ngaiuh.
Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
17 Amah hut pawt ah tuituknah khuiah aka kun khaw, aka cetpaitai loh ui hna a doek banghui la om.
Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
18 Thaltang neh dueknah hmaipom aka dong loh hlang a khah bangla,
Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
19 A hui aka phok hlang van loh, “Ka luem mailai moenih a?,” a ti.
so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
20 Thing a tlum atah hmai a thi bangla a thet pawt daengah ni olpungkacan a paa.
Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
21 Hmai-alh dongah hmaisa-aek, hmai dongah thing a pup vanbangla, hohmuhnah neh olpungkacan aka saii hlang loh tuituknah a puek sak.
Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
22 Thet ol he didii tih bungko khui la suntla.
Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
23 Lungbuei thae neh a lai hmai la aka alh tah, paikaek dongkah cakhli a ben banghui ni.
Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
24 A hmuilai dongkah a hmuhuet te a ka dongah loha coeng dae, a khui kah hlangthai palat te a thuh bal pueng.
Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
25 A ol tah rhen koemboei la om dae, anih te tangnah boeh. A lungbuei ah tueilaehkoi parhih om.
Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
26 hmuhuetnah te thailainah neh dah cakhaw, hlangping taengah a boethae ni a. yan eh.
Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
27 Vaam aka vuet khaw amah loh a cungku thil vetih, lungto aka palet khaw amah soah koep mael ni.
Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
28 Laithae ol loh amah aka hnaep aka hnap te a hmuhuet tih, a ka aka hnal khaw a ponah ni a. saii.
Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
