Olcueih 14
1 Hlang cueih nu loh a im a sak dae, anglat long tah a kut neh a koengloeng.
Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
2 BOEIPA aka rhih tah a dueng la cet dae, a longpuei kho aka hmang loh BOEIPA a hnaep.
Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
3 Hlang ang kah a ka ah hoemnah kuhci om tih, aka cueih rhoek kah hmuilai loh amamih te a ngaithuen sak.
I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
4 Saelhung a om pawt vaengah kongduk khaw caih dae, vaito thadueng lamkah canghum cangpai thoeng.
Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
5 Oltak rhoek kah laipai tah a laithae moenih. Tedae a honghi kah laipai long tah laithae ni a sat.
Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
6 Hmuiyoi loh cueihnah a tlap dae a hong ni, mingnah he aka yakming ham tah yoeikoek mai.
Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
7 Hlang ang te a hmai lamloh caeh tak, mingnah olka te na ming pawt ve.
Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
8 Aka thaai kah cueihnah long tah a longpuei te a yakming dae, aka ang kah a anglat tah thailatnah ni.
Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
9 Aka ang loh hmaithennah te a hnael dae, aka thuem long tah a laklo ah kolonah a saii.
Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
10 A hinglu khahingnah loh lungbuei a ming. Te dongah a kohoenah dongah rhalawt loh boi thil pawh.
Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
11 Halang rhoek kah im tah a phae pah vetih aka thuem kah dap tah rhoeng ni.
Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
12 Longpuei he hlang kah mikhmuh ah thuem dae a hmailong ah dueknah longpuei la om.
Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
13 Nueihbu dongah lungbuei loh thak a khoeih tih, a tloihsoi ah kohoenah khaw pha-ueknah la poeh.
Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
14 Lungbuei aka balkhong khaw, hlang then khaw a khosing te amah hah bitni.
Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
15 Hlangyoe long tah olka boeih te a tangnah dae, aka thaai long tah a khokan te a yakming.
Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
16 Aka cueih long tah a rhih tih boethae te a nong tak. Tedae aka ang long tah a paan tih a omtoem.
Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
17 Thintoek bangkek loh a anglat a phoe tih, tangkhuepnah aka khueh hlang khaw a hmuhuet uh.
Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
18 Hlangyoe loh anglat a pang tih, aka thaai rhoek loh mingnah te a muei uh.
Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
19 Hlang thae rhoek te hlang then rhoek kah mikhmuh ah, halang rhoek te hlang dueng kah vongka ah ngam uh ni.
Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
20 Khodaeng te a hui long khaw a hmuhuet tih, hlanglen tah muep a lungnah.
Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
21 A hui taengah aka hnoelrhoeng uh tah tholh tih, mangdaeng kodo aka rhen tah a yoethen.
Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
22 Boethae aka uep rhoek te kho a hmang uh moenih a? Tedae sitlohnah neh uepomnah long tah hnothen ni a caai thil.
Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
23 Patangnah cungkuem loh kumkonah a om sak. Tedae hmuilai dongkah ol bueng ngawn tah tloelnah la poeh.
Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
24 Khuehtawn he aka cueih rhoek kah a rhuisam la om tih, aka ang rhoek tah anglat la anglat coeng.
Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
25 Oltak kah laipai loh hinglu a huul tih, hlangthai palat loh laithae a sat.
Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
26 BOEIPA hinyahnah dongah pangtungnah sarhi khaw om, te dongah a ca rhoek ham hlipyingnah la om.
Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
27 BOEIPA hinyahnah tah hingnah thunsih neh, dueknah hlaeh lamloh aka phaelh sak la om.
Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
28 Pilnam kah cangpai dongah ni manghai kah rhuepomnah khaw a om, namtu a om pawt vaengah mangpa kah porhaknah la om.
Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
29 Thintoek aka ueh tah bahoeng a lungcuei tih, mueihla bangkek loh anglat ni a pomsang.
Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
30 Lungbuei hoeihnah tah pumsa kah hingnah la om tih, thatlainah khaw rhuh keet la poeh.
Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
31 Tattloel aka hnaemtaek loh amah aka saii ni a veet, BOEIPA aka thangpom long tah khodaeng a rhen.
Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
32 Halang tah a boethae ah bung tih, aka dueng tah a dueknah rhangneh ying.
I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
33 Aka yakming kah lungbuei ah cueihnah khaw rhaehrhong tih, hlang ang lakli ah khaw ming uh coeng.
I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
34 Duengnah loh namtom a pomsang tih, tholhnah loh namtu te rhaidaeng la a khueh.
Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
35 Manghai kah kolonah loh sal te a cangbam tih, a thinpom loh yah a bai.
Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
