Olcueih 12
1 Thuituennah aka lungnah loh mingnah khaw a lungnah tih, toelthamnah aka hmuhuet tah a kotalh.
Den som elskar age, elskar kunnskap, men den som hatar refsing, han er fåvis.
2 Hlang then loh BOEIPA taengkah kolonah a dang tih, tangkhuepnah aka khueh hlang tah a poehlip sak.
Den gode vinn seg hugnad hjå Herren, men den meinsløge fordømer han.
3 Halangnah lamloh hlang cikngae pawt tih, aka dueng kah a yung tah a tuen sak moenih.
Ingen mann vert stød av gudløysa, men roti åt rettferdige kann ingen rikka.
4 Tatthai nu tah a boei kah rhuisam la om, tedae yah aka bai tah a rhuh khuiah keet la om.
Ei fagna kona er ein krans for mannen sin, eit skjemda ting er fæl som ròt i beini hans.
5 Aka dueng tah kopoek tiktam tih, halang kah a niing tah thailatnah la poeh.
Tankar hjå rettferdige tenkjer er det som rett er, dei råder som ugudlege legg upp, er svik.
6 Halang rhoek kah olka loh thii a rhongngol tih, aka thuem kah a ka loh hlang a huul.
Ordi hjå ugudlege gjeng ut på luring etter blod, men ærlege vert berga ved sin munn.
7 Halang rhoek te a palet nen tah om uh voel pawh, tedae aka dueng rhoek kah im tah pai yoeyah.
Ugudlege vert kasta i koll, og so er det ute med deim, men rettferdige folks hus stend fast.
8 A lungmingnah olka dongah hlang loh a thangthen tih, lungbuei aka paihaeh tah nueihbu la poeh.
Ein mann fær ros alt etter som vitet hans er, men den ranglyndte kjem i vanvyrdnad.
9 Rhaidaeng mai cakhaw a taengah sal aka khueh tah, thangpom uh tih caak aka nai lakah then.
Betre småmann med ein tenar enn låst vera storkar og ikkje ha mat.
10 Aka dueng long tah a rhamsa kah a hinglu te a ming dae, halang kah haidamnah tah muenying muenyang la om.
Den rettferdige veit korleis buskapen har det, men hardt er hjarta hjå ugudlege folk.
11 Amah khohmuen aka tawn loh buh a cung sak tih, a lungbuei aka talh long tah a hoenghoep te a hloem.
Den som dyrkar si jord, fær mette av brød, den som fer etter fåfengde ting, er fåvis.
12 Boethae rhoek kah tluum te halang loh a nai dae, aka dueng rhoek kah a yung tah cuen yoeyah.
Ein gudlaus hev hug til vonde folks garn, men roti åt rettferdige gjev frukt.
13 Hmuilai kah boekoek dongah boethae kah hlaeh om dae, aka dueng tah citcai lamloh loeih.
Lippe-synd er snara vond, men den rettferdige slepp ut or trengsla.
14 Hlang kah lai thaih loh hnothen a cung sak tih, hlang kut neh a tiing la amah taengah a mael rhoe, a mael pah.
Av sin munns frukt fær ein mann sin gode mette, og eit menneskje fær att det han hev gjort med sine hender.
15 Aka ang kah longpuei tah a mikhmuh ah thuem dae, aka cueih kah cilsuep te ni a hnatun.
Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.
16 Aka ang loh khothaih ah a konoinah te a phoe dae, aka thaai loh yah koi te a dah.
Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.
17 Uepomnah aka sat loh duengnah a thui tih, a honghi kah laipai tah hlangthai palat ni.
Den som andar ærlegskap, segjer det som rett er, men det falske vitnet talar svik.
18 cunghang kah tingtoehnah bangla aka cal buengrhuet khaw om dae, aka cueih kah a lai tah hoeihnah la om.
Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.
19 Oltak kah hmuilai tah a yoeyah la cikngae tih, a honghi ol cat ka paa sak.
Sanningslippa held seg æveleg, men falske tunga berre i ein augneblink.
20 Hlangthai palat loh a lungbuei khuikah boethae te a uep tih, rhoepnah ham aka uen loh kohoenah a dang.
Svik er i deira hjarta som smider vondt i hop, men dei som rå’r til fred, hev gleda.
21 Aka dueng te boethae pakhat long khaw a cuhu thil moenih. Tedae halang rhoek tah boethae neh baetawt uh.
Inkje vondt den rettferdige råkar, men gudlause fær ulukka i fullaste mål.
22 A honghi kah hmuilai tah BOEIPA kah a tueilaehkoi tih uepomnah aka saii te a kolonah la a khueh.
Ei stygja for Herren er ljugarlippor, men han likar deim som fer fram med truskap.
23 Aka thaai hlang long tah mingnah te a tuem tih, aka ang kah lungbuei long tah a anglat te a yan.
Ein klok mann løynar kunnskap, men dåre-hjarta ropar ut vitløysa.
24 Aka haam kah kut loh a taemrhai vetih palyal te saldong la a om sak ni.
Strævsam hand kjem upp til herrevelde, men leta fører til trældom.
25 Lungbuei kah mawnnah loh hlang a bungkawn tih, ol then loh ko a hoe sak.
Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.
26 Aka dueng long tah a hui te a tlap tih, halang rhoek kah longpuei tah amamih te kho a hmang puei.
Den rettferdige rettleider næsten sin, men vegen åt gudlause fører deim vilt.
27 Palyal loh a sakah pataeng a kaeh moenih, tedae hlang haam kah a boeirhaeng tah a phu tlo.
Letingen steikjer ikkje si veidn, men annsemd er rikdom so dyr for menneskja.
28 Duengnah caehlong ah hingnah om tih, a hawn longpuei khaw dueknah moenih.
På rettferds stig er liv, og gonga på vegen gjeng ikkje til dauden.
