Lampahnah 23
1 Balaam loh Balak taengah, “He ah he kai ham hmueihtuk parhih suem lamtah he ah he kai ham vaito pumrhih neh tutal pumrhih han tawn,” a ti nah.
So sagde Bileam til Balak: «Bygg sju altar for meg her, og få meg hit sju uksar og sju verar!»
2 Balaam kah a thui bangla Balak loh a saii tangloeng tih Balak neh Balaam loh hmueihtuk dongah vaito neh tutal te a paan puei.
Balak gjorde som Bileam sagde, og Balak og Bileam ofra ein ukse og ein ver på kvart altar.
3 Te phoeiah Balaam loh Balak te, “Namah kah hmueihhlutnah taengah ana pai lamtah ka caeh vaengah kai doe hamla BOEIPA loh m'mah khaming. Kai taengah mebang ol ham phoe akhaw nang taengah ka puen bitni,” a tinah tih caphoei cuk la cet.
So sagde Bileam til Balak: «Statt her innmed brennofferet ditt, med eg gjeng burt eit bil; kann henda Herren kjem til møtes med meg; kva han då let meg sjå, det skal eg segja med deg.» So gjekk han burt på ei treberr høgd;
4 Pathen loh Balaam te ana mah tangloeng tih a taengah, “Hmueihtuk parhih ka hol tih hmueihtuk soah vaito neh tutal ka tloeng coeng,” a ti nah.
der kom Gud til møtes med honom, og Bileam sagde til honom: «No hev eg stelt til sju altar, og ofra ein ukse og ein ver på kvart altar.»
5 BOEIPA loh Balaam kah ka ah ola khueh phoeiah tah, “Balak taengla mael lamtah he he thui pah,” a ti nah.
Då lagde Herren eit ord i munnen på honom, og sagde: «Gakk attende til Balak, og tala so som eg no hev lært deg.»
6 Te dongah anih tea mael hatah a hmueihhlutnah taengah amah neh Moab mangpa tomte tarha pai uh.
Då han kom attende, såg han Balak stod ved brennofferet sitt med alle Moabs hovdingar.
7 Te phoeiah a thuidoeknaha poh tih, “Khothoeng tlang lamkah Moab manghai Balak loh kai he Aram lamloh m'mawt tih, 'Halo laeh, kai yueng la Jakobte thaephoei thil laeh, halo laeh, Israel te kosisah thil,’ a ti.
Då bar han fram spådomsordet sitt, og kvad: «Or Aram Balak hit meg baud, or austerfjelli Moabs drott: «Kom! Yver Jakob våbøn lys, og vreide vond yv’ Israel!»
8 Pathenloh a tap pawt te metlam ka tap vetih, BOEIPA loh kosi a hong pawtah metlam kosi ka hong eh?
Koss kann eg beda vondt yv’ den som Gud vil vel og ikkje vondt, og lysa heitan harm yv’ ein som Herren ikkje harmast på?
9 Lungpang soi lamloh amah te ka hmuh tih somrhoek lamloh amah te ka mae. Pilnam he bueng hekhoa sak tih namtom khuiah ana moeh moenih.
Frå høgste nuten ser eg han, frå haugarn’ eg augna kann: Ein lyd som liver for seg sjølv. Med heidningfolk held han’kje lag.
10 Jakob laipi neh Israel hlopli kah hlangmite unim aka tae thai? Ka hinglu khaw aka thuem kah dueknah dongah duek saeh lamtah ka hmailong khaw amah la om saeh,” a ti.
Kven kann upprekna Jakobs ætt, og taka tal på Israel? Det vøre telja sand i strand og gyvet som på jordi fyk. Mått’ eg som desse gode døy, og få ei endelykt som dei!»
11 Te vaengah Balak loh Balaam te, “Kai taengah balaena saii, ka thunkha tap ham nang kan loh dae yoethen la yoethen na paek coeng he,” a ti nah.
«Kva er det du gjer?» ropa Balak. «Til å banna fiendarne mine fekk eg deg hit, og so velsignar du deim!»
12 Te dongaha doo tih, “BOEIPA amah loh ka kaa khueh te thui ham ka ngaithuen mahpawt nim? a ti nah.
«Lyt eg ikkje halda meg etter dei ordi som Herren legg meg i munnen?» svara Bileam.
13 Te dongah amah te Balak loh, “Kamah neh hmuen tloe la cet khaw cet mai mai sih. Te ah ni amah te na hmuh thai eh, he lamlong tah a hmoi ni dawkna hmuh dae a cungkuemna hmuh moenih. Te dongah ke lamloh kai yueng la anihte tap laeh,” a ti nah.
Då sagde Balak: «Kjære, kom og ver med meg til ein annan stad, so du kann sjå deim betre - her ser du berre enden av lægret; heile lægret ser du ikkje - og bed so ei våbøn yver deim der.»
14 Te phoeiah anihte Pisgah somtung kah Zophim khohmuenlaa khuen. Te vaengah hmueihtuk parhiha suem tih hmueihtuk soah vaito neh tutala nawn.
So tok han Bileam med seg til vardehaugen på toppen av Pisga; der bygde han sju altar og ofra ein ung ukse og ein ver på kvart altar.
15 Te phoeiah Balak te, “Kai ke la ka pawk vaengah namah kah hmueihhlutnah taengah he ana pai,” a ti nah.
Og Bileam sagde til honom: «Statt her innmed brennofferet ditt, med eg gjeng der burt til eit møte.»
16 Te vaengah BOEIPA loh Balaam tea mah tih a ka dongah ola sang pah phoeiah, “Balak taengah mael lamtah he he thui pah,” a ti nah.
So kom Herren til møtes med Bileam, og lagde eit ord i munnen hans, og sagde: «So skal du tala når du kjem attende til Balak!»
17 Te phoeiah a taenglaa mael hatah anih kah hmueihhlutnah taengah amah kah Moab mangparhoek khaw tarha ana pai uh. Te vaengah Balak loh anih te, “BOEIPA loh balaea thui,” a ti nah.
Då han kom attende, stod Balak endå ved brennofferet, og Moabs hovdingar med honom. «Kva sagde Herren?» spurde han.
18 Te dongah a thuidoeknah te a poh tih, “Balak aw thoo lamtah hnatun lah, Zippor capa khaw kai taengla hnakaeng lah.
Då bar Bileam upp spådomsordet sitt, og kvad: «Kom, Balak, og mitt kvede høyr, lyd på min song, son åt Sippor!
19 Pathen tah laithae hlang pawt tih hlang capa bangla dam a ti a? A ti coeng phoeiaha saii moenih a? A thui phoeiaha thoh puei moenih a?
Rett aldri munde Gud sitt ord mishalla som eit menneskje ell’ angra som eit mannebarn. Det han hev sagt, set han i verk det han hev lova, held han og.
20 Yoethen paek ham ka dang dongah a yoethen coeng tih ka yueh thai moenih ne.
Velsigning send’ han - signar han, so kann eg ikkje venda det.
21 Jakob khuiah boethaete paelki pawt tih Israel khuiah thakthaenaha hmuh moenih. A Pathen Yahweh tah a taengah om tih a khuiah manghai kah tamlung la a om pah.
Aldri hjå Jakob naud du såg, ell’ ulukka hjå Israel; Herren, hans Gud, er med han stødt, og kongeluren hjå han læt.
22 Pathen loh amihte Egypt lamloh amah taengah cung ki banglaa khuen.
Gud leidd han or Egyptarland, ein urukse med sterke horn.
23 Jakob te lung loh a noeng moenih, Israel te bihma loh a noeng moenih. Pathen loh Jakob neh Israel ham mebanga saii khaw a tue van vaengaha thui.
Jakob treng ingi trolldomskunst, og ingen spådom i Israel; når stundi er der, vert det sagt åt Jakob og åt Israel kva Gud vil gjera til kvar tid.
24 Pilnamte sathuengnu banglaa thoh tih sathueng banglaa kuel. Maeha ngaeh tih salaem thiia ok duela yalh tlaih pawh.
Sjå, lyden som ei løva ris, som løva lyfter seg til sprang, og ikkje lyster leggja seg, fyrr ho hev metta seg med rov og drukke blod av deim ho drap.»
25 Te dongah Balak loh Balaam te, “Anih tap ham khaw tap boel lamtah yoethen sak ham khaw anih te yoethen pae boeh,” a ti nah.
Då sagde Balak til Bileam: «Um du ikkje vil banna deim, so tarv du då ikkje velsigna deim.»
26 Balaam loh a doo tih Balak taengah, “Thui ham koi te nang taengah kan thui moenih a? A cungkuem dongah BOEIPA kah a thui te ni ka saii eh.
«Hev eg ikkje sagt deg at eg i eitt og alt lyt gjera som Herren segjer med meg?» svara Bileam.
27 Te phoeiah Balak loh Balaam taengah, “Cet mai dae sih, hmuen tloe la nang kang khuen saeh lamtah Pathen mik ah thuem mai khaming. Te lamloh kai yueng la anihte tap mai,” a ti nah.
«Kjære, kom, » sagde kongen, «so skal eg fylgja deg til ein annan stad; kann henda Herren ikkje hev noko imot at du bannar deim der.»
28 Te dongah Balak loh Balaam te khopong hmai la aka dan Peor somtunglaa khuen.
So tok han Bileam med seg upp på toppen av Peorfjellet, som skodar ned på Øydemoen.
29 Balaam loh Balak te, “He ah he kai ham hmueihtuk parhih suem lamtah he ah he kai ham vaito pumrhih neh tutal pumrhih han tawn,” a ti nah.
Då sagde Bileam til honom: «Bygg sju altar for meg her, og få meg hit sju unge uksar og sju verar!»
30 Te dongah Balaam kah a thui bangla Balak loh a ngai tih vaito neh tutal hmueihtuk soah a nawn.
Og Balak gjorde som Bileam sagde, og på kvart alter ein ukse og ein ver.
