Rhaengsae 3
1 Kai tah a thinpom caitueng dongkah phacipphabaem aka hmu hlang ni.
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 Kai te m'hmaithawn tih hmaisuep ah n'caeh sak vaengah vangnah om pawh.
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 Kai taengah a tloeng tangloeng tih khohnin yung ah a kut a hluem.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 Ka vin neh ka saa a hmawn sak tih ka rhuh a paep sak.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 Kai he rhahalung n'suem thil tih sue neh bongboepnah te m'ven thil.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 Ka khosak he khosuen kah aka duek bangla khohmuep ah ka om.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 Kai taengah khoep a biing tih ka rhohum loh n'nan he ka loeih pawh.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 Ka khue tih ka pang vaengah pataeng ka thangthuinah te a toeng.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Lungrhaih neh ka longpuei a biing tih ka hawn a paihaeh sak.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 Kai taengah tah vom neh sathueng pataeng a huephael kah sathueng bangla amah rhongngol coeng.
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 Ka longpuei ah m'phaelh sak tih kai n'soek dongah kai aka pong la n'khueh.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 A lii a phuk tih thaltang ham kutnoek la kai n'tai.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 Anih kah liva ca loh ka kuel khuila pawlh.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Ka pilnam pum kah nueihbu neh khohnin yung ah amih kah rhotoeng la ka poeh.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 Ankhaa te kai ng'kum sak tih pantong neh kai m'hmilhmal sak.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 Ka no he lungcang neh a mawth tih hmaiphu khuiah kai m'vuei.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Ka hinglu he ngaimongnah lamloh a hlahpham tih a then khaw ka hnilh.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Te dongah kai kah hmailong neh BOEIPA lamkah ka ngaiuepnah khaw paltham coeng ka ti.
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Kai kah phaiphabaem neh ka airhoeng khaw, ka pantong neh ka anrhat khaw poek lah.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 A poek a poek vaengah ka khuikah ka hinglu tah tlayae la tlayae coeng.
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 He he ka ngaiuep dongah ni ka lungbuei he ka mael puei.
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 BOEIPA kah sitlohnah tah bawt pawt tih a haidamnah khaw muei pawh.
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Mincang ah na uepomnah thai khaw ping.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Ka hinglu loh, “BOEIPA tah ka khoyo ni,” a ti dongah amah te ka ngaiuep van.
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 BOEIPA tah amah aka lamtawn ham neh amah aka toem hinglu ham a then pah.
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 BOEIPA kah loeihnah dongah tah rhingoel ngolsut ham khaw then.
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 A camoe vaengah hnamkun a phueih te ni hlang ham khaw then.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 Amah soah a poeh bangla amah bueng khosa saeh lamtah kuemsuem saeh.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 A ka te laipi khuiah vuei saeh lamtah ngaiuepnah a om khaming.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 Amah aka ngawn ham a kam duen pah saeh lamtah kokhahnah neh kum saeh.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 Ka Boeipa loh kumhal duela a hlahpham ngawn moenih.
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 Pae sak bal mai cakhaw a sitlohnah dongkah sitlohnah a khawk vanbangla a haidam bitni.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 Hlang ca te a lungbuei a phaep pah tih a pae sak bal moenih.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Khohmuen kah thongtla boeih te a kho hmuiah a phop ham,
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 Khohni kah mikhmuh ah hlang kah tiktamnah hnawt ham,
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 A tuituknah neh hlang a khun sak ham khaw ka Boeipa loh a hmuh ngaih moenih.
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Ka Boeipa loh a uen pawt te om ni tila unim aka thui thai.
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 A thae neh a then khaw Khohni ka lamloh thoeng pawt nim.
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 A tholhnah sokah a tholhnah yuvat ah balae tih tongpa hlang hing loh a kohuet mai eh.
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 Mamih kah longpuei he phuelhthaih tih n'khe phoeiah BOEIPA taengla mael uh sih.
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Mamih kah thinko neh kut he vaan kah Pathen taengah phuel uh sih.
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 Kaimih kah boekoek neh nang kan koek uh te khodawk nan ngai uh moenih.
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 Thintoek neh na cun uh vaengah kaimih nan hloem tih lungma ti kolla nan ngawn.
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Thangthuinah neh paan ham khaw namah te cingmai neh na cun uh.
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Kaimih he pilnam lakli ah yun-aek neh kawnhnawt la nan khueh.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 Ka thunkha boeih loh kaimih taengah a ka a ang uh.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 Birhihnah neh rhom khaw kaimih taengah omdamnah neh pocinah la thoeng.
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 Ka pilnam nu kah a pocinah dongah ka mik he sokca tui la long.
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 Ka mik loh a hawk vetih a bawtnah om pawt hil kak mahpawh.
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 A dan neh BOEIPA loh vaan lamkah a hmuh duela.
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 Ka khopuei tanu boeih kongah ka mik loh ka hinglu he a poelyoe.
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 Lunglilungla maila kai he ka thunkha rhoek loh vaa bangla m'mae khaw m'mae uh mai.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Ka hingnah te tangrhom ah a det uh kai taengah lungto a omtoem thil.
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 Ka lu he tui loh a et vaengah tah n'tuiphih muema ka ti.
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 BOEIPA na ming te tangrhom laedil lamloh kang khue.
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 Ka hilhoemnah ham ka pang te hna na buem pawt dongah ka ol na yaak coeng.
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 Namah kang khue khohnin ah na mop tih, “Rhih boeh,” na ti.
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 Ka hinglu kah tuituknah khaw ka Boeipa loh na rhoe tih ka hingnah na tlan.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 BOEIPA aw ka lolhmaihnah na hmuh cakhaw ka laitloeknah dongah n'tang sak lah.
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Kai soah amih kah tawnlohnah boeih neh amih kah kopoek boeih te na hmuh.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 BOEIPA aw kai soah amih kah kokhahnah neh amih kah kopoek boeih te na yaak coeng.
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 Khohnin yung ah a phungding ol neh kamah taengah kai m'pai thiluh.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 A hoepnah neh a painah ah, amih kah hnaelnah ni ka paelki.
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 BOEIPA aw, amih kut dongkah khoboe neh a tiing la amih te thuung lah.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Amih te lungbuei kotalh la khueh lamtah na tapvoepnah te amih soah thoeng sak.
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 BOEIPA aw thintoek te na hloem dongah ni amih te vaan hmui lamloh na mitmoeng sak.
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
