Joba 8
1 Shuhi Bildad loh a doo tih,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 “He he me hil nim na thui ve? Na ka kah ol tah khohli bangla khuet coeng.
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 Pathen loh tiktamnah he a khun sak tih Tlungthang loh duengnah te a khun sak mai a?
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 Na ca rhoek te anih taengah a tholh vaengah amih te amamih kah boekoek kut dongla a tueih.
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 Namah loh Pathen te na toem tih Tlungthang te na hloep mak atah,
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 Na cil tih na thuem koinih nang yueng la haenghang vetih na duengnah rhamtlim te n'thuung pataeng pawn ni.
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 Na tongnah te a yiit om cakhaw na hmailong te muep rhoeng ni.
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 Lamhma kah cadil taengah dawt laeh lamtah a napa rhoek khenah te soepsoei laeh.
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 Mamih loh n'hlaem paek kah long khaw m'ming uh moenih, mamih kah khohnin diklai dongkah mueihlip banghui ni.
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 Amih te na thuinuet pawt tih a, nang taengah a thui vetih amih kah lungbuei lamloh olthui te a khueh eh?
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 Nongtui pawt ah talik thawn tih tui om mueh ah capu rhoeng a?
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 Te te a duei pueng ah a hlaek pawt akhaw sulrham boeih hmai ah rhae coeng.
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 Pathen aka hnilh boeih kah caehlong neh lailak kah ngaiuepnah tah bing tangloeng.
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 A uepnah neh a pangtungnah bumba im te khaw bawtboeng.
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 A im dongah hangdang dae pai thai pawh. Te te a kuel dae thoo pawh.
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 Anih te khosae li ah thingsup tih a dum ah a dawn sai.
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 A yung loh lungkuk dongah a ven tih lungto im te a hmuh.
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 Te te a hmuen lamloh a phuk van vaengah, “Nang kam hmu moenih,” anih te a namnah.
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 He he a longpuei kah omthennah coeng koinih laipi tloe lamloh a poe uh khaming.
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 Pathen loh cuemthuek hnawt ngawn pawt tih thaehuet kut te a moem moenih.
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 Na ka dongah nueihbu neh na hmui dongah tamlung bae.
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 Na lunguet rhoek loh yahpohnah a bai uh vetih halang kah dap tah om mahpawh,” a ti.
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
