< Joba 8 >
1 Shuhi Bildad loh a doo tih,
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 “He he me hil nim na thui ve? Na ka kah ol tah khohli bangla khuet coeng.
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Pathen loh tiktamnah he a khun sak tih Tlungthang loh duengnah te a khun sak mai a?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Na ca rhoek te anih taengah a tholh vaengah amih te amamih kah boekoek kut dongla a tueih.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:
5 Namah loh Pathen te na toem tih Tlungthang te na hloep mak atah,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 Na cil tih na thuem koinih nang yueng la haenghang vetih na duengnah rhamtlim te n'thuung pataeng pawn ni.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae:
7 Na tongnah te a yiit om cakhaw na hmailong te muep rhoeng ni.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Lamhma kah cadil taengah dawt laeh lamtah a napa rhoek khenah te soepsoei laeh.
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Mamih loh n'hlaem paek kah long khaw m'ming uh moenih, mamih kah khohnin diklai dongkah mueihlip banghui ni.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Amih te na thuinuet pawt tih a, nang taengah a thui vetih amih kah lungbuei lamloh olthui te a khueh eh?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Nongtui pawt ah talik thawn tih tui om mueh ah capu rhoeng a?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Te te a duei pueng ah a hlaek pawt akhaw sulrham boeih hmai ah rhae coeng.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Pathen aka hnilh boeih kah caehlong neh lailak kah ngaiuepnah tah bing tangloeng.
Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit:
14 A uepnah neh a pangtungnah bumba im te khaw bawtboeng.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 A im dongah hangdang dae pai thai pawh. Te te a kuel dae thoo pawh.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Anih te khosae li ah thingsup tih a dum ah a dawn sai.
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 A yung loh lungkuk dongah a ven tih lungto im te a hmuh.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Te te a hmuen lamloh a phuk van vaengah, “Nang kam hmu moenih,” anih te a namnah.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 He he a longpuei kah omthennah coeng koinih laipi tloe lamloh a poe uh khaming.
Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Pathen loh cuemthuek hnawt ngawn pawt tih thaehuet kut te a moem moenih.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Na ka dongah nueihbu neh na hmui dongah tamlung bae.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Na lunguet rhoek loh yahpohnah a bai uh vetih halang kah dap tah om mahpawh,” a ti.
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.