Joba 8
1 Shuhi Bildad loh a doo tih,
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 “He he me hil nim na thui ve? Na ka kah ol tah khohli bangla khuet coeng.
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Pathen loh tiktamnah he a khun sak tih Tlungthang loh duengnah te a khun sak mai a?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Na ca rhoek te anih taengah a tholh vaengah amih te amamih kah boekoek kut dongla a tueih.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Namah loh Pathen te na toem tih Tlungthang te na hloep mak atah,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 Na cil tih na thuem koinih nang yueng la haenghang vetih na duengnah rhamtlim te n'thuung pataeng pawn ni.
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 Na tongnah te a yiit om cakhaw na hmailong te muep rhoeng ni.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Lamhma kah cadil taengah dawt laeh lamtah a napa rhoek khenah te soepsoei laeh.
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 Mamih loh n'hlaem paek kah long khaw m'ming uh moenih, mamih kah khohnin diklai dongkah mueihlip banghui ni.
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 Amih te na thuinuet pawt tih a, nang taengah a thui vetih amih kah lungbuei lamloh olthui te a khueh eh?
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Nongtui pawt ah talik thawn tih tui om mueh ah capu rhoeng a?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Te te a duei pueng ah a hlaek pawt akhaw sulrham boeih hmai ah rhae coeng.
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Pathen aka hnilh boeih kah caehlong neh lailak kah ngaiuepnah tah bing tangloeng.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 A uepnah neh a pangtungnah bumba im te khaw bawtboeng.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 A im dongah hangdang dae pai thai pawh. Te te a kuel dae thoo pawh.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Anih te khosae li ah thingsup tih a dum ah a dawn sai.
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 A yung loh lungkuk dongah a ven tih lungto im te a hmuh.
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Te te a hmuen lamloh a phuk van vaengah, “Nang kam hmu moenih,” anih te a namnah.
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 He he a longpuei kah omthennah coeng koinih laipi tloe lamloh a poe uh khaming.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Pathen loh cuemthuek hnawt ngawn pawt tih thaehuet kut te a moem moenih.
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Na ka dongah nueihbu neh na hmui dongah tamlung bae.
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Na lunguet rhoek loh yahpohnah a bai uh vetih halang kah dap tah om mahpawh,” a ti.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
