Joba 5
1 “Khue laeh nang aka doo om nim? U hlangcim taengah nim na mael ve.
Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
2 Aka ang te konoinah loh a ngawn tih hloih loh thatlainah a duek sak.
Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
3 Aka ang loh a yung a hlak ka hmuh vaengah a tolkhoeng buengrhuet ka tap.
Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
4 A ca rhoek te khangnah lamloh lakhla tih vongka ah a phop uh vaengah aka huul om pawh.
Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
5 A cangah te bungpong loh a caak pah tih hlinghang lamkah a loh dae a thadueng te tuihal loh a mam pah.
Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
6 Laipi lamloh boethae thoeng pawt tih diklai lamloh thakthaenah a poe bal moenih.
Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
7 Tedae hlang he thakthaenah khuiah a sak tih rhaek ca rhoek bangla ding hang.
Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
8 Tedae kai tah Pathen te ka toem vetih, Pathen taengah ni ka dumlai khaw ka hal eh.
Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
9 A len la a saii vaengah khobaerhambae te, khenah lek pawh, tae lek pawh.
Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
10 Diklai hman ah khotlan a paek tih lohma li ah tui a hlah.
Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:
11 Tlarhoel rhoek te hmuensang ah a khueh tih, kopang rhoek te khangnah khuila a hoeptlang.
Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:
12 Aka thaai kah kopoek te a phae tih, a kut loh lungming cueihnah saii thai pawh.
Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:
13 Aka cueih khaw amah kah rhaithinah neh a tuuk tih, hlang aka hnuei kah cilsuep he hma paitok.
Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
14 Khothaih ah a hmuep neh hum uh tih khothun ah khoyin bangla a phatuem uh.
Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
15 Khodaeng te amih ka dongkah cunghang lamlong khaw tlungluen kut lamloh a khang.
Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
16 Te dongah tattloel ham ngaiuepnah om dae dumlai loh amah ka a buem.
Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
17 Pathen loh a toel hlanghing he a yoethen tih, Tlungthang kah thuituennah sit boeh.
Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
18 Amah loh a tloh sak dae a hma te a poi pah tih a kut dongah hoeih uh.
Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
19 Citcai parhuk lamloh nang n'huul vetih a parhih ah yoethae loh nang soah m'ben mahpawh.
In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
20 Nang te khokha vaengah dueknah lamloh, caemtloek vaengah cunghang kut lamloh n'lat ni.
In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
21 Olka dongkah rhuihet lamloh n'thuh vetih rhoelrhanah a pai vaengah na rhih mahpawh.
A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
22 Rhoelrhanah khui neh khokha rhamling khuiah na luem vetih, diklai mulhing te na rhih mahpawh.
In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.
23 Na paipi te khohmuen lungto taengah om vetih, kohong mulhing loh nang taengah n'thuung ni.
Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
24 Na dap kah rhoepnah te na ming vetih, na tolkhoeng na soep vaengah na hmaai mahpawh.
Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
25 Na tiingan muep na ming vetih, na cadil cahma te khohmuen baelhing bangla om ni.
Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.
26 A tue vaengkah canghlom a coi bangla, na hminkhah vaengah phuel te na paan ni.
Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27 He tah amah la n'khe uh tangloeng he ne. He he hnatun lamtah namah loh namah dongah ming,” a ti nah.
Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
