Joba 4
1 Te vaengah Temani hoel Eliphaz loh a doo.
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 Te vaengah nang te ol neh n'noemcai saeh, na ngak aya? Tedae olthui te kuemsuem ham unim aka noeng eh?
“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
3 Muep na toel tih kut kha rhoek khaw na talong coeng te.
Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
4 Aka paloe rhoek te na olthui loh a thoh tih khuklu aka khun khaw na caang sak.
Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 Tedae namah taengla ha loe tih na ngak coeng, namah te m'ben tih na let coeng.
Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 Na hinyahnah, na ueppangnah, na ngaiuepnah, na longpuei kah thincaknah khaw om pawt nim?
Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 Poek van laeh, ommongsitoe he paltham nim? Aka thuem rhoek te melam a thup?
“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 Ka hmuh vanbangla boethae aka thoe tih aka soem khaw amah long ni thakthaenah a ah.
Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 Pathen kah hiil dongah milh uh tih a thintoek khohli dongah khap uh coeng.
Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 Sathueng khaw kawknah neh sathuengca khaw a ol neh om dae sathuengca khaw a no tloong.
Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 Maeh a mueh lamloh sathueng te milh tih sathuengnu ca rhoek khaw pam uh.
Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 Ka taengah ol a huen tih a olduem loh kai hna a lat sak.
“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 Hlang he khoyin olphong lamkah pomnah khuiah a ih muelh vaengah.
Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 birhihnah loh kai m'mah tih thuennah neh ka rhuh boeih a rhih sak.
Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
15 Mueihla loh ka maelhmai a pah vaengah ka mul ka saa poenghu.
Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 A pai vaengah khaw a mueimae ka hmat moenih. A muei tah ka mikhmuh ah om tih bidip ol a yaak.
Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 Pathen lakah hlanghing he tang tih anih aka saii lakah ah hlang caihcil ngai a?
‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 A sal rhoek soah tangnah pawt tih a puencawn te a lolh la a khueh atah,
Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 Laipi neh lai im dongah kho aka sa aisat te bungbo hmai ah a khoengim pop coeng.
Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 Mincang lamloh hlaem duela a phop te a yoeyah la a milh khaw mingpha pawh.
Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 Amih lamkah a a hlangrhuel a phil pah vaengah a duek uh moenih a? Te dongah cueihnah neh a om moenih a?
İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
