Joba 37
1 He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 A ol dongkah khoponah te hnatun rhoela hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
3 Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.
Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.
4 A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih, a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
5 Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih, hum dae m'ming uh moenih.
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 Vuelsong neh khotlan khonal te, ‘Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.
Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae.
7 Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.
Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.
11 Khomai te cingtui loh a rhih sak tih, cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.
Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri.
14 Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.
Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
15 Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?
Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
16 Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
18 Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?
Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
19 Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih n'tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?
Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih, a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
24 Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.
