Joba 36
1 Elihu loh koep a cong tih,
Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2 “Kamah taengah bet m'bulbo uh lamtah nangmih te olthui khaw Pathen yueng la koep kan thui eh.
Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.
3 Ka poeknah he khohla lamloh kam phueih tih duengnah he kai aka saii ham ni ka khueh.
Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 Ka olthui he a honghi pawt dongah nang taengkah lungming khaw a cuemthuek ham tueng pai.
Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.
5 Pathen tah khuet tih lungbuei thadueng a khuet te a sit moenih ne.
Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 Halang te hlun pawt tih mangdaeng te tiktamnah la a paek.
Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 A mik te hlangdueng taeng lamloh khap pawt tih manghai rhoek te ngolkhoel dongah a ngol sak. Te phoeiah amih a yoeyah la a thuung tih a sang sak.
Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.
8 Tedae hmaipom neh pin uh tih phacip phabaem rhuihet neh a tuuk uh atah,
Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,
9 Amih kah bisai neh a boekoeknah dongah a len uh te khaw amih taengah a thui pah.
Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 Thuituennah hamla amih hna te a vueh pah tih boethae lamloh mael hamla a thui pah.
Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 A hnatun uh tih tho a thueng koinih a khohnin then neh thok tih a kum te a naepnoi la boeih.
Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 Tedae a hnatun uh pawt atah pumcumnah neh a paan uh vetih mingnah aka tal bangla pal uh ni.
Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 Lungbuei lailak rhoek loh thintoek a khueh uh tih amih a khih vaengah pataeng bomnah bih pawh.
La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 Amih hinglu te camoe la, a hingnah khaw hlanghalh lakli ah duek.
Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.
15 A phacip phabaem vaengah mangdaeng khaw a pumcum sak tih a hna te nennah neh a toeh.
Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Rhal ka lamloh hmuenka la nang m'poh. Te lam te mangdaeng mangtok om pawt tih na caboei dongkah mongnah maehhloi ngang.
Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.
17 Halang kah dumlai khaw na cung sak tih dumlai neh laitloeknah loh m'moep.
Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.
18 Kosi loh nang te boeinah neh m'vuet ve ne. Te dongah tlansum cungkuem loh nang m'phaelh boel.
Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.
19 Rhal khuiah pawt khaw, na bombihnah neh thadueng, thayung boeih loh m'khoembael aya?
Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.
20 A hmuikah pilnam a khum sak ham khoyin khaw hloem aih boeh.
Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 Ngaithuen, boethae taengla mael boeh. Te te phacip phabaem lakah te na tuek coeng te.
Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.
22 Pathen tah amah thadueng neh thaphoh uh coeng ke. Amah bangla unim aka saya?
Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Anih ham a longpuei te u long nim a tae pah tih u long nim, 'Dumlai na saii,’ a ti nah.
Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
24 Amah kah bisai na rhoeng sak ham te poek. Te ni hlang rhoek loh a hlai uh.
Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 Hlang boeih loh te te a hmuh uh tih hlanghing loh khohla lamkah a paelki.
Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Pathen tah a len dongah a kum tarhing te m'ming uh lek pawt tih khenah lek pawh.
Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 Tui dongkah aangpi a yoek tih khotlan te a tuihu lamloh a ciil.
Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;
28 Khomong khaw cip tih hlang soah muep pha.
Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Khomai maiyan neh a dungtlungim kah pang ol a yakming mai ngawn.
Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,
30 A vangnah loh a taengah a kah tih tuitunli yung duela a khuk.
Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 Te nen te pilnam taengah lai a tloek tih a yet taengah caak a paek.
Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.
32 A kut dongkah vangnah loh a khuk tih phek a cuuk ham khaw te te a uen.
Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.
33 A khohum loh amah kawng te a doek tih boiva pataeng thintoek neh cet.
Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.
