Joba 30
1 Tedae a kum la kai lakah aka noe long khaw, kai taengah luem uh coeng. Te rhoek kah a napa pataeng ka boiva kah ui taengah khueh ham ka hnawt lah mako.
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Amih kut dongkah thadueng khaw kai taengah metlam a om? Amih te a hminkhah lamni a paltham.
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 Vaitahnah neh khokha rhamling lamkah, pumhong loh hlaem vaengah, khohaeng neh imrhong kah rhamrhae te a cilh.
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 Tangpuem dongkah baekkoi te a hlaek uh tih, a buh la hlingcet yung a khueh.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 A nam lamloh a haek uh tih, amih taengah hlanghuen bangla a o uh.
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 Soklong cakhom kah laipi neh thaelsawk khui ah kho a sak.
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.
7 Tangpuem khuiah pang uh tih, lota hmuiah poem uh.
Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 Aka ang ca rhoek neh ming mueh ca rhoek ni khohmuen lamloh a hawt uh.
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 Te dongah amih kah rhotoeng la ka om coeng tih, amih taengah ol la ka om.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 Kai aka tuei rhoek tah kai lamloh lakhla uh tih, ka mikhmuh ah timtui khaw tuem uh pawh.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 A lirhui lakah ka lirhui he pawl coeng. Te dongah kai he m'phaep tih, ka mikhmuh ah kamrhui han tueih uh.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Bantang kah hlangyoe aka tlai loh ka kho a kalh. Amih kah rhainah caehlong te kai taengah a picai uh.
Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Ka talnah khuiah ka hawn a mak uh tih, amih aka bom pawt khaw hoeikhang uh.
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 A puut aka len bangla ael uh tih, a khohli rhamrhael hmuiah paluet uh.
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Kai soah mueirhih pai tih, khohli bangla ka moeihoeihnah a hloem vaengah, kai kah khangnah te khomai bangla a yah.
Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 Kai lamloh ka hinglu a kingling coeng tih, phacip phabaem khohnin loh kai n'tuuk.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Khoyin ah ka rhuh te ka pum dong lamloh a cueh. Kai aka thuek he a dim moenih.
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Thadueng cungkuem dongah ka pueinak a phuelhthaih tih, ka angkidung te rhawnmoep bangla ka vah.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
19 Kai he dikpo khuila n'dong tih, laipi neh hmaiphu bangla n'thuidoek.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
20 Na taengah bomnah kam bih dae kai nan doo moenih. Ka pai akhaw kai he nan yakming moenih.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Kai soah a muen la na poeh tih, na ban thaa neh kai nan konaeh thil.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
22 Kai he khohli dongah nan phueih. Kai nan ngol thil vaengah kai nan paci sak tih, lungming cueihnah a yawn.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 Mulhing boeih kah tingtunnah im la, dueknah neh kai nan mael sak ham khaw ka ming.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 A yoethaenah khuiah bombihnah a yaak vaengah, kut aka thueng he lairhok dongah a om moenih.
Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
25 Khohnin a mangkhak dongah ka rhap tih, khodaeng dongah ka hinglu a omdam moenih.
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 A then ka lamtawn vaengah boethae ha pawk. Vangnah te ka ngaiuep vaengah a hmuep ha pai.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
27 Ka bung he tlawk tih a kuemsuem moenih. Kai he phacip phabaem khohnin loh n'doe.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.
28 Khomik a tal dongah maelhmai a hmuep la ka cet. Hlangping neh ka pai tih bomnah ka bih.
Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 Pongui kah a manuca neh, tuirhuk vanu kah a hui la ka om.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Ka vin khaw kamah dong lamloh mu tih, ka rhuh khaw kholing neh tlum coeng.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
31 Ka rhotoeng te nguekcoinah la, ka phavi rhah ol la poeh.
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
