Joba 29

1 Job loh amah kah a pom te a cong tih,

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 “Kai he hlamat kah hla bangla aka khueh tih Pathen kah khohnin bangla kai aka tuem te unim?

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Amah loh a hmaithoi te ka lu soah a thangthen tih amah kah vangnah nen ni a hmuep ah khaw ka caeh.

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Ka cavaa tue vaengah khaw ka dap ah Pathen kah baecenol la ka om.

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 Tlungthang te kai taengah om pueng tih, ka kaepvai ka ca rhoek om.

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Ka khokan te suknaeng neh a hluk tih lungpang loh kai ham situi sokca a long sak.

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Vangpuei vongka ah ka thoeng tih toltung ah ka ngolhmuen cikngae sak.

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Kai m'hmuh uh vaengah cadong rhoek te thuh uh. Patong rhoek khaw thoo uh tih pai uh.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Mangpa rhoek loh olthui te a phah uh tih a kut te a ka dongla a khueh uh.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Rhaengsang rhoek ol te a phah tih a lai khaw a dang dongla kap.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 Hna loh a yaak vaengah kai n'uem tih mik loh a hmuh vaengah kai n'rhalrhing sak.

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Mangdaeng loh bomnah a bih tih cadah neh a taengah aka bom aka om pawt khaw ka loeih sak.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Hlang milh kah yoethennah te kai soah pai tih nuhmai kah lungbuei khaw ka tamhoe sak.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Duengnah te ka bai tih hnikul bangla kai n'khuk. Ka tiktamnah he ka sammuei nah ni.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Mikdael taengah mik la, khokhaem taengah kho la ka om.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Kai tah khodaeng taengah a napa la ka om tih ming pawt kah tuituknah te ka khe pah.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Boethae kah pumcu te ka thuk pah tih a no lamkah maeh te ka voeih pah.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Te dongah, “Ka bu ah ka pal mako,” ka ti tih laivin bangla khohnin ka puh.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Ka yung loh tui taengla a muk tih buemtui loh ka cangvuei dongah rhaeh.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Ka thangpomnah ka taengah thai tih ka lii ka kut dongah tinghil.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 Kai taengah a hnatun uh tih a lamtawn uh dongah ka cilsuep ham kuemsuem uh.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Ka ol hnukah talh uh voel pawt tih kai olthui he amih soah tla.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Kai ham tah khotlan bangla a lamtawn uh tih a ka loh tlankhol bangla a ang uh.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Amih taengah ka luem dae n'tangnah uh pawt tih ka maelhmai vangnah dongah khaw yalh uh pawh.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Amih kah longpuei te ka coelh tih boeilu la ka ngol. Caem lakli ah manghai bangla kho ka sak tih rhahdoe cangpoem akhaw a hloep.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.