< Joba 29 >

1 Job loh amah kah a pom te a cong tih,
ヨブはまた言葉をついで言った、
2 “Kai he hlamat kah hla bangla aka khueh tih Pathen kah khohnin bangla kai aka tuem te unim?
「ああ過ぎた年月のようであったらよいのだが、神がわたしを守ってくださった日のようであったらよいのだが。
3 Amah loh a hmaithoi te ka lu soah a thangthen tih amah kah vangnah nen ni a. hmuep ah khaw ka caeh.
あの時には、彼のともしびがわたしの頭の上に輝き、彼の光によってわたしは暗やみを歩んだ。
4 Ka cavaa tue vaengah khaw ka dap ah Pathen kah baecenol la ka om.
わたしの盛んな時のようであったならよいのだが。あの時には、神の親しみがわたしの天幕の上にあった。
5 Tlungthang te kai taengah om pueng tih, ka kaepvai ka ca rhoek om.
あの時には、全能者がなおわたしと共にいまし、わたしの子供たちもわたしの周囲にいた。
6 Ka khokan te suknaeng neh a hluk tih lungpang loh kai ham situi sokca a long sak.
あの時、わたしの足跡は乳で洗われ、岩もわたしのために油の流れを注ぎだした。
7 Vangpuei vongka ah ka thoeng tih toltung ah ka ngolhmuen cikngae sak.
あの時には、わたしは町の門に出て行き、わたしの座を広場に設けた。
8 Kai m'hmuh uh vaengah cadong rhoek te thuh uh. Patong rhoek khaw thoo uh tih pai uh.
若い者はわたしを見てしりぞき、老いた者は身をおこして立ち、
9 Mangpa rhoek loh olthui te a phah uh tih a kut te a ka dongla a khueh uh.
君たる者も物言うことをやめて、その口に手を当て、
10 Rhaengsang rhoek ol te a phah tih a lai khaw a dang dongla kap.
尊い者も声をおさめて、その舌を上あごにつけた。
11 Hna loh a yaak vaengah kai n'uem tih mik loh a hmuh vaengah kai n'rhalrhing sak.
耳に聞いた者はわたしを祝福された者となし、目に見た者はこれをあかしした。
12 Mangdaeng loh bomnah a bih tih cadah neh a taengah aka bom aka om pawt khaw ka loeih sak.
これは助けを求める貧しい者を救い、また、みなしごおよび助ける人のない者を救ったからである。
13 Hlang milh kah yoethennah te kai soah pai tih nuhmai kah lungbuei khaw ka tamhoe sak.
今にも滅びようとした者の祝福がわたしに来た。わたしはまたやもめの心をして喜び歌わせた。
14 Duengnah te ka bai tih hnikul bangla kai n'khuk. Ka tiktamnah he ka sammuei nah ni.
わたしは正義を着、正義はわたしをおおった。わたしの公義は上着のごとく、また冠のようであった。
15 Mikdael taengah mik la, khokhaem taengah kho la ka om.
わたしは目しいの目となり、足なえの足となり、
16 Kai tah khodaeng taengah a napa la ka om tih ming pawt kah tuituknah te ka khe pah.
貧しい者の父となり、知らない人の訴えの理由を調べてやった。
17 Boethae kah pumcu te ka thuk pah tih a no lamkah maeh te ka voeih pah.
わたしはまた悪しき者のきばを折り、その歯の間から獲物を引き出した。
18 Te dongah, “Ka bu ah ka pal mako,” ka ti tih laivin bangla khohnin ka puh.
その時、わたしは言った、『わたしは自分の巣の中で死に、わたしの日は砂のように多くなるであろう。
19 Ka yung loh tui taengla a muk tih buemtui loh ka cangvuei dongah rhaeh.
わたしの根は水のほとりにはびこり、露は夜もすがらわたしの枝におくであろう。
20 Ka thangpomnah ka taengah thai tih ka lii ka kut dongah tinghil.
わたしの栄えはわたしと共に新しく、わたしの弓はわたしの手にいつも強い』と。
21 Kai taengah a hnatun uh tih a lamtawn uh dongah ka cilsuep ham kuemsuem uh.
人々はわたしに聞いて待ち、黙して、わたしの教に従った。
22 Ka ol hnukah talh uh voel pawt tih kai olthui he amih soah tla.
わたしが言った後は彼らは再び言わなかった。わたしの言葉は彼らの上に雨のように降りそそいだ。
23 Kai ham tah khotlan bangla a lamtawn uh tih a ka loh tlankhol bangla a ang uh.
彼らは雨を待つように、わたしを待ち望み、春の雨を仰ぐように口を開いて仰いだ。
24 Amih taengah ka luem dae n'tangnah uh pawt tih ka maelhmai vangnah dongah khaw yalh uh pawh.
彼らが希望を失った時にも、わたしは彼らにむかってほほえんだ。彼らはわたしの顔の光を除くことができなかった。
25 Amih kah longpuei te ka coelh tih boeilu la ka ngol. Caem lakli ah manghai bangla kho ka sak tih rhahdoe cangpoem akhaw a hloep.
わたしは彼らのために道を選び、そのかしらとして座し、軍中の王のようにしており、嘆く者を慰める人のようであった。

< Joba 29 >