Joba 23

1 Job loh a doo tih,

Då svara Job og sagde:

2 Tihnin ah khaw boekoek bangla ka kohuetnah loh ka kut he ka hueinah neh a nan.

«Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

3 U loh n'khueh khaw ka ming vetih amah te ka hmuh phoeiah amah kah hmuenmol la ka pha lah mako?

Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

4 A mikhmuh ah laitloeknah ka khueng lah vetih ka ka ah toelthamnah ka paem lah mako.

Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

5 Olthui te ka ming tih kai n'doo vaengkah kai hamla a thui te ka yakming lah mako.

Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

6 Thadueng cungkuem neh kai n'ho saeh a? Amah loh kai taengah khueh het mahpawt a?

Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

7 Aka thuem te a hmaiah a tluung pahoi lah vetih, kai he laitloek khui lamloh a yoeyah la ka loeih mako.

Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

8 Khothoeng la ka caeh mai akhaw amah a om moenih. A hnuk ah khaw anih te ka yakming moenih.

Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

9 Banvoei ah a saii vaengah ka hmuh moenih. Bantang la a mael vaengah ka hmuh moenih.

i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

10 Tedae longpuei a ming dongah kai he ka taengah n'noemcai tih sui bangla ka thoeng.

For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

11 A khokan te ka khopha loh a vai. A longpuei te ka ngaithuen tih ka phael moenih.

Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

12 A hmuilai kah olpaek khaw ka hlong pawt tih ka buhvae lakah a ka lamkah ol ni ka khoem.

veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

13 Tedae amah tah pakhat la om tih, ulong anih a mael thil thai? Te dongah a hinglu kah a ngaih bangla a saii.

Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

14 Ka oltlueh te a thuung tih te bang te amah taengah yet.

Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

15 Te dongah a mikhmuh lamloh ka let coeng. Ka yakming dongah amah te ka rhih.

Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

16 Pathen loh kai lungbuei a phoena sak tih tlungthang loh kai n'let sak.

Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

17 Tedae a hmuep kah maelhmai loh m'biit pawt tih ka maelhmai te a khohmuep loh a dah moenih.

ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.