Joba 19
1 Job loh a doo tih,
Respondens autem Job, dixit:
2 Me hil nim ka hinglu na pae sak vetih ol neh kai nan phop uh ve?
Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 Voei rha ka hmai na thae sak uh coeng, kai nan toeh te na yak pawh.
En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 Ka taengah ka tholh a rhaeh pueng dongah ka palang tueng pataeng ngawn.
Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 Kai soah na pantai mai tih kai kokhahnah bangla kai taengah na tluung tueng pai.
At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 Pathen loh kai n'khun sak tih amah kah tluum te ka kaepvai ah a vael.
Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 Kuthlahnah te ka doek tih bomah ka bih cakhaw n'doo pawt dongah tiktamnah om pawh.
Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
8 Ka caehlong he a biing tih ka muk tloel. Ka hawn ah a hmuep a khueh.
Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
9 Kai kah thangpomnah te kai dong lamloh a pit tih ka lu dongkah rhuisam khaw a dul.
Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 Kai kaepvai lamloh m'palet tih ka pongpa vaengah ka ngaiuepnah he thing bangla a puen.
Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 A thintoek he kai taengah a sai vaengah kai he amah taengah a rhal bangla m'moeh.
Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Anih kah caem te rhenten ha pawk uh tih a longpuei te kai m'picai thil uh. Te phoeiah ka dap ah pin rhaeh uh.
Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Ka manuca rhoek kai taeng lamloh lakhla coeng tih ka ming rhoek khaw kai lamloh kholong uh coeng.
Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Ka yoei uh rhoek loh n'toeng uh tih ka ming uh rhoek loh kai n'hnilh uh coeng.
Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
15 Ka im pah neh ka salnu rhoek loh kholong bangla kai m'poek uh. Amih mikhmuh ah kholong hlang la ka om.
Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Ka sal te ka khue dae oei pawh. Anih te ka ka neh ka hloep.
Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
17 Ka mueihla he ka yuu taengah a kholong pah tih ka bungko kah ka ca rhoek taengah khaw rhennah ka bih.
Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Casenca rhoek long pataeng kai he n'hnaep uh tih, ka thoh vaengah kai he n'thui uh coeng.
Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Ka baecenol dongkah hlang boeih loh kai n'tuei uh tih ka lungnah he kamah taengah poehlip uh.
Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Ka vin neh ka saa hil khaw ka rhuh dongla kap tih ka no dongkah nohli neh ka loeih.
Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Ka hui rhoek nangmih loh kai n'rhen uh, kai n'rhen uh. Pathen kut loh kai he m'ben coeng.
Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Balae tih Pathen bangla kai nan hloem uh. Kai saa lamkah khaw na hah uh hae mahpawh.
Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 Kai ol a daek uh te unim a paek bal. Cabu dongkah bangla a unim a paek vetih a taem uh ve?
Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 Thi cacung neh kawnlawk te lungpang dongah a yoeyah la a dae uh.
stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Kai tah kai aka tlan te hing tih hmailong kah laipi dongah thoo ni tila ka ming.
Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 Ka vin hnukah he hluep uh cakhaw, ka saa dongah Pathen ka hmuh bitni.
et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
27 Kai kamah long khaw ka hmuh vetih ka mik long khaw a hmuh pueng ni. Te dongah ka rhang kah ka kuel loh rhalawt te a hue moenih.
quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 Ka khuikah ol hnun a hmuh parhi te, “Anih te metlam n'hloem eh?” na ti uh akhaw,
Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 nangmih te cunghang hmai ah bakuep uh laeh. Amah dumlai tah dumlai bangla na ming uh hamla cunghang lamlothaesainah kosi om coeng,” a ti.
Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.
