Joba 16
1 Te phoeiah Job loh a doo tih,
Respondens autem Job, dixit:
2 “Te bang ol te muep ka yaak coeng. Nangmih boeih kah a hloep khaw thakthaenah ni.
Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Khohli ol te a bawtnah om a? Balae tih na doo hamla nang n'huek.
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
4 Kai khaw nang bangla ka thui thai ta. Na hinglu te ka hinglu yueng la om koinih olthui neh nangmih te kan sun vetih ka lu lamloh nangmih taengah ka hinghuen van ni.
Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
5 Ka ka neh nangmih te kan duel lah vetih ka hmuilai kah thaphohnah loh n'hoeptlang mako.
roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 Ka thui akhaw ka thakkhoeihnah a rhoei moenih. Ka paa koinih kai lamloh metlam a caeh eh?
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
7 Ka hlangboel boeih khaw na pong uh tih ka ngak ngawn coeng.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 Kai nan tonga sak khaw laipai la om coeng. Ka laithae khaw ka taengah pai sak tih, ka mikhmuh ah n'doo coeng.
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
9 A thintoek loh a baeh tih kai soah a konaeh. Kai taengah a no te a tah coeng. Ka rhal loh kai soah a mik a huel.
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 A ka neh kai n'ang thil uh. Kokhahnah neh ka kam han taam uh tih, kai taengah huek ha cu uh.
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
11 Pathen loh kai he hlang thae taengla n'det tih halang kut dongla kai m'muek.
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 Thayoeituipan la ka om vaengah kai m'phae. Ka rhawn ah n'khak tih kai he n'taekyak. Te dongah kai he amah ham kutnoek la m'pai sak coeng.
Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 Ka taengah a lithen rhoek loh m'vael uh tih ka kuel a khoh. Lungma a ti kolla diklai dongah ka hmuet phawt coeng.
Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 A puut hman ah a puut loh kai m'va. Hlangrhalh bangla kai taengah cu.
Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
15 Ka vin soah tlamhni ka hui tih ka ki khaw laipi neh ka poelyoe coeng.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 Ka maelhmai he rhahnah neh nok la nok uh tih ka mikkhu khaw nut coeng.
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 Te cakhaw ka kut ah kuthlahnah om pawt tih ka thangthuinah khaw cil.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 Diklai nang loh ka thii he vuei boeh. Ka pang ol he khaw hmuen om boel saeh.
Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
19 Vaan ah pataeng kai kah laipai om tih, ka hlangcal khaw hmuensang ah om coeng ke.
ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 Ka hui khaw Pathen taengah, kai kah hmuiyoi la om tih ka mik khaw pha coeng.
Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
21 Hlang capa tah hlang ham neh a hui ham Pathen taengah a thui ta.
atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
22 Kum a tarhing ah ha pawk vetih, ka mael voel mueh caehlong ah ka cet pawn ni.”
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.
