Joba 14
1 Huta kah a sak hlang he a khohnin toi tih khoponah khaw hah.
Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
2 Rhaipai bangla phuelh tih a oh uh. Khokhawn bangla yong tih pai voel pawh.
Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Te soah ngawn tah na mik tueng tih kai he na taengkah laitloeknah dongla na khuen.
Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium?
4 Rhalawt lamloh a cuem la aka khueh te unim? Pakhat pataeng om pawh.
Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
5 A khohnin neh a hla taenah khaw namah taengah hangdang. A oltlueh te a oltlueh bangla na saii tih poe thai pawh.
Breves dies hominis sunt: numerus mensium ejus apud te est: constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
6 Anih lamloh vawl mangthong lamtah amah hnin at kutloh bangla a ngaingaih hil toeng saeh.
Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
7 Thing ham tah a vung akhaw ngaiuepnah om pueng. Te dongah koep mikhing vetih a dawn khaw ngoeng mahpawh.
Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant.
8 Diklai khuiah a yung patong mai tih laipi khuiah a ngo duek cakhaw,
Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 tui bo ah duei vetih thinghloe bangla a pae cawn ni.
ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
10 Tedae hlang tah duek tih rhaa uh coeng. Hlang he a pal phoeiah tah melam a om.
Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est?
11 Tuitunli lamkah tui khaw khawk dae tuiva loh a khah vaengah tah kak.
Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
12 Hlang khaw yalh tih thoo voel pawh. Vaan a om pawt due khaw haenghang pawh. Amih te ih kung lamloh haenghang uh mahpawh.
sic homo, cum dormierit, non resurget: donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
13 Unim saelkhui ah a paek lah ve? Kai he nan khoem lah vetih na thintoek a mael duela kai nan thuh lah mako. Kai hamla oltlueh na khueh vetih kai nan poek mako. (Sheol h7585)
Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
14 Hlang he duek koinih hing venim? Kamah kah caempuei hnin boeih he ka thovaelnah a pawk hil ka lamtawn bitni.
Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
15 Nan khue vaengah kai loh nang te ka doo bitni. Na kut dongkah bibi dongah na moo bitni.
Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 Ka khokan he na tae pawn vetih ka tholhnah khaw na dawn mahpawh.
Tu quidem gressus meos dinumerasti: sed parce peccatis meis.
17 Ka boekoek hnocun khuiah catui a hnah thil tih kai kathaesainah na dah thil bitni.
Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
18 Tedae Tlang khaw cungku tih moelh. Lungpang pataeng a hmuen lamloh thoeih.
Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo:
19 Lungto khaw tui loh a hoh tih a kongnawt loh diklai laipi a yo. Te dongah hlanghing kah ngaiuepnah na pal sak.
lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
20 Anih te a yoeyah la na khulae tih a hmai a tal la a van daengah anih te na tueih.
Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret: immutabis faciem ejus, et emittes eum.
21 A ca rhoek a thangpom uh dae a ming moenih. Muei uh cakhaw amih a yakming moenih.
Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget.
22 Tedae a pumsa tah a taengah tih thak a khoeih tih a hinglu khaw amah hamla nguekcoi,” a ti.
Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
