Joba 10
1 “Ka hingnah soah ka hinglu loh a ko-oek coeng. Ka kohuetnah he kamah taengah ka sah tih ka hinglu a khahing hil ka thui.
Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Pathen taengah, Kai m'boe sak boeh, balae tih kai nan ho, kai m'ming sak.
Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
3 Na kut thaphu na hnawt vaengah halang kah cilsuep dongah na sae tih na hnaemtaek te nang ham then a?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
4 Hlanghing he na sawt tih na hmuh bangla nang taengah pumsa mik om a?
Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 Na khohnin he hlanghing khohnin bangla, na kum khaw hlang khohnin bangla om a?
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 Te dongah kai kah thaesainah te na tlap tih, ka tholhnah hnukah nan toem.
Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
7 Ka boe pawt tih na kut lamloh a huul thai pawt te, na mingnah dongah om pataeng.
Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
8 Na kut loh kai n'noih pai tih thikat la kai n'saii akhaw kai nan dolh pawn ni.
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Amlai bangla kai nan saii tih laipi la, kai nan mael sak te poek mai lah.
Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Suktui bangla kai nan sui tih sukkhal bangla kai nan khal sak moenih a?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Kai he ka vin ka saa neh nan dah tih, ka rhuh neh tharhui neh nan cun.
Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
12 Hingnah neh sitlohnah te kai taengah nan khueh tih, ka mueihla loh na ngoldoelh a ngaithuen.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Tedae na thinko ah na khoem he na khuiah tila ka ming.
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Ka tholh sitoe cakhaw kai nan ngaithuen dongah kai kah thaesainah lamloh kai nan hmil moenih.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Ya-oe kai he ka boe akhaw, ka tang akhaw ka lu ka dangrhoek moenih. Yah ka hah tih ka phacip phabaem loh n'yan.
Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Sathuengca bangla a phul atah kai nan mae tih kai taengah khobaerhambae la na mael.
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Na laipai neh kai hmai ah nan tlaih tih kai taengah na konoinah na hong. Thovaelnah neh caempuei la kai taengah na pai.
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 Balae tih bung khui lamloh loh kai nan poh. Ka pal palueng vetih mik loh kai m'hmu pawt mako.
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
19 A om khaw a om pawt bangla bungko lamloh phuel la n'khuen.
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Ka khohnin he bawn tih a muei la a muei moenih a? Kai lamkah he na dueh na dueh vetih ka ngaidip laem mako.
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
21 Ka caeh hlan vaengah hmaisuep khohmuen neh dueknah hlipkhup la ka mael pawt mako.
Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 khoyinnah kho tah dueknah hlipkhup a hmuep bangla om tih cikngae pawh. Te dongah a hmuep la sae ka ti ni,” a ti.
Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
