< Isaiah 48 >
1 Israel ming la a khue Jakob imkhui neh Judah tui lamkah aka thoeng tih Yahovah ming neh aka toemngam rhoek loh hnatun uh. Israel Pathen a phoei uh khaw oltak nen pawt tih duengnah nen bal moenih.
Høyr dette, de av Jakobs hus, de som er nemnde med Israels-namnet og hev runne or Judas kjelda, de som sver ved Herrens namn og ærar Israels Gud - men ikkje med sanning og rett!
2 Khopuei cim lamloh khue uh tih Israel Pathen, caempuei BOEIPA kah a ming dongah hangdang uh.
For dei kallar seg etter den heilage byen og lit på Israels Gud som heiter Allhers-Herren.
3 Hnukbuet lamloh ka puen daengrhae coeng tih ka ka lamloh ha thoeng coeng. Te dongah amih te ka yaak sak tih thaeng ka saii vaengah ni a. phoe uh pueng.
Dei fyrste hendingar hev eg forkynt for lenge sidan, or min munn gjekk dei ut, og eg kunngjorde deim; brått hev eg sett deim i verk, og dei kom.
4 Na mangkhak khaw, na rhawn kah thi tharhui te khaw, na tal kah rhohum te khaw ka ming ta.
For eg visste at du er hard, at nakken din er som ei jarnspong og panna di som kopar.
5 Te dongah ni hlamat lamloh nang taengah ka puen tih, a puek hlanah nang kan yaak sak. Ka tloh a saii tih ka mueithuk neh ka tuisi neh amih a uen na ti lah ve.
So forkynte eg deg det for lenge sidan, kunngjorde deg det fyrr det kom, so du ei skulde segja: «Bilætet mitt hev gjort det, mitt skorne eller støypte bilæt’ hev skipa det til.»
6 Na yaak tangtae te boeih hmu van lah. Nangmih tah na puen uh mahpawt nim? A kueinah tih na ming pawt te khaw a thai la nang kan yaak sak pawn ni.
Du hev høyrt det, sjå det no alt i hop! Og de, må de ikkje sanna det? Men no eg forkynner deg nytt, dulde ting som du ikkje veit um.
7 Tahae kah a suen uh khaw daengrhae daengkhoi lamkah moenih. A khohnin hlanah na yaak pawt te khaw ka ming coeng tarha na ti ve.
No vert det skapt og ikkje fyrr, og du hev’kje høyrt um det fyrr i dag, so du ikkje skulde segja: «Det visste eg!»
8 Na yaak noek bal moenih, na ming noek bal moenih. Daengrhae daengkhoi lamkah ni na hna a khui voel pawh. Hnukpoh koi neh na hnukpoh te khaw, bungko khui lamloh boekoek la nang ng'khue te khaw ka ming.
Du hev korkje høyrt eller visst det eller fyrr fenge øyra upp for det, for eg visste at du er falsk, og «utru» du heiter frå moderliv.
9 Ka ming ham ni ka thintoek khaw ka hlawt. Te vaengah kamah kah koehnah te nang taeng lamkah loh ka yueh coeng dae nang aka saii ham moenih.
For mitt namn skuld døyver eg min harm, og for mi æra skuld ber eg yver med deg, so eg ikkje tynar deg reint.
10 Nang te kan cilpoe dae cak banglam pawt tih phacip phabaem kah hmai-ulh nen ni nang kan coelh he.
Eg hev smelta deg - men vann ikkje sylv, eg hev prøvt deg i lidingsomnen.
11 Kamah ham pai ni, kamah ham pai ni ka saii dae balae tih a poeih uh. Ka thangpomnah khaw a tloe la ka pae mahpawh.
For mi skuld, for mi skuld gjer eg det, for skulde eg tola at namnet mitt vert krenkt? Mi æra gjev eg ingen annan.
12 Jakob neh kamah kah ka khue Israel loh kai taengah he hnatun lah. Kai tah amah la ka om tih lamhma khaw kamah, lamhnuk khaw kamah coeng ni.
Høyr på meg, Jakob, og du Israel som eg hev kalla! Eg er det, eg, den fyrste, og eg er den siste med.
13 Ka kut loh diklai a suen tih ka bantang kut loh vaan a phayai. Amih te ka khue tih tun paiuh.
Mi hand hev og grunnfest jordi, og mi høgre hand spana himmelen ut. So snart eg kallar på deim, stend dei der båe.
14 Nangmih te boeih coi uh thae lamtah hnatun uh lah. Amih taengah aka puen pah khaw unim? Te rhoek te BOEIPA amah loh lungnah dongah Babylon te a kutnaep neh Khalden te a bantha neh a saii ni.
Kom saman alle og høyr: Kven av deim hev kunngjort dette? Han som Herren elskar, skal gjera hans vilje mot Babel og vera hans arm mot kaldæarfolket.
15 Kai kamah loh ka thui dongah anih te ka khue. Anih te ka khuen vetih a longpuei thaihtak ni.
Eg, eg hev tala, ja hev kalla honom, eg hev late han koma og få lukka på ferdi.
16 Kamah taengah ha mop lamtah hnatun laeh. He tah a lu lamkah neh a huephael kah moenih. Amah a om tue lamkah ni pahoi ka thui coeng. Tahae ah khaw ka Boeipa Yahovah kah a Mueihla nen ni kai n'tueih.
Kom hit til meg, høyr dette! Frå upphavet tala eg ei i løyndom. Frå den tid det kom, då var eg der. Og no hev Herren, Herren sendt meg og sin ande.
17 Nang aka tlan BOEIPA neh Israel kah a cim loh, “Kai tah nang hoeikhang sak ham aka cang puei tih, longpuei kah na caeh koi dongah nang aka hoihaeng Yahovah na Pathen ni.
So segjer Herren, utløysaren din, Israels Heilage: Eg er Herren, din Gud, som lærer deg det som gagnar, som leider deg på vegen du skal fara.
18 Ka olpaek te na hnatung dawk nen mah na ngaimongnah loh tuiva bangla, na duengnah loh tuipuei tuiphu bangla om coeng.
Å, vilde du lyda på mine bod! Då vart din fred som elvi og di rettferd som havsens bylgjor.
19 Nang kah tiingan khaw laivin bangla om coeng tih na ko khuikah na cadil rhoek khaw cangtham bangla pat tlaih pawh. A ming khaw kamah mikhmuh lamloh phae tlaih pawh.
Då vart di ætt som sanden og di livsfrukt som sandkorn; ættarnamnet vart aldri øydt eller utsletta for mi åsyn.
20 Babylon lamloh coe uh laeh. Khalden lamloh yong uh laeh. Tamlung ol neh puen uh lamtah yaak sak uh laeh. He he diklai khobawt la khuen uh. BOEIPA loh a sal Jakob a tlan coeng,” tiuh.
Drag ut or Babel, fly frå kaldæarland! Med fagnadrop forkynn og fortel det, spreid det ut til verdsens ende! Seg at Herren hev løyst ut sin tenar Jakob!
21 Amih te imrhong longah a caeh puei dae a halthi uh moenih. Lungpang khui lamkah tui te amih ham a sih sak tih lungpang a paeng vaengah tui khaw phuet,” a ti.
Dei tyrste ikkje; i øydemark førde han deim, vatn or berget let han sildra åt deim, han kløyvde berget, og vatnet renn.
22 Halang rhoek taengah rhoepnah om mahpawh. BOEIPA loh a thui.
Dei gudlause hev ingen fred, segjer Herren.