Suencuek 44
1 Te phoeiah a im kah tea uen tih, “Hlang rhoek kah sungkoi te canga phueih rhoehah sang pa lamtah tangkate sungkoi kah a rhai ah rhip khueh pah.
Siden bød han den som forestod hans hus: Fyll mennenes sekker med korn så meget de kan føre, og legg enhvers penger øverst i hans sekk!
2 Tedae kai kah bunang khuikah ngun bunang te a poeih kah sungkoi khui ah khueh pah lamtah amah kah cang neh tangka khaw hmaih sang pah,” a tinah dongah Joseph kah ola thui banglaa saii van.
Men mitt beger, sølvbegeret, skal du legge øverst i den yngstes sekk sammen med pengene for hans korn. Og han gjorde som Josef bød ham.
3 Mincang khothaih nen tah hlangrhoek te amamih kah laak neh khaw vawl a tueih uh.
Om morgenen, da det blev lyst, lot de mennene med sine asener fare.
4 Amih loh khopuei tea hla lamkah hawta khum vaengah Joseph loh a im om te, “Thoo, hlangrhoek tea hnukah hloem lamtahna kae vaengah amih te, 'Balae tiha then te boethae neh na thuung uh?
Da de hadde draget ut av byen og ennu ikke var langt kommet, sa Josef til den som forestod hans hus: Ta avsted, sett efter mennene, og når du når dem, skal du si til dem: Hvorfor har I gjengjeldt godt med ondt?
5 Ka boeipa kah a tui ok te he moenih a? Te lamkah la aniha hma khaw a hma dae. Anih taengkahna saii uh tena lolh uh coeng, 'ti nah,” a ti nah.
Er det ikke det beger som min herre drikker av, og som han spår i? Dette var ille gjort av eder.
6 Te dongah amih te a kae vanneh hekah olka hea thui pah.
Og han innhentet dem og sa dette til dem.
7 Tedae amih loh, “Ka boeipa tebang olka te ba ham lae a thui. Na sal rhoek loh tebang hnoa saii ham khaw savisava la.
Da sa de til ham: Hvorfor taler min herre således? Det være langt fra dine tjenere å gjøre noget slikt!
8 Kaimih loh sungkoi so kah tangka ka hmuh uh te Kanaan kho lamkah nang taengla kam bal puei uh atah metlamlae na boei im kah ngun neh suite tarha ka huen uh eh.
Se, de penger som vi fant øverst i våre sekker, hadde vi med oss tilbake til dig fra Kana'ans land; hvorledes skulde vi da stjele sølv eller gull fra din herres hus?
9 Na salrhoek khuiah u taeng mai ah khaw a om atah duek saeh lamtah kaimih khaw ka boeipa taengah sal la ka om uh eh,” a ti uh.
Den av dine tjenere som det finnes hos, han skal dø, og vi andre skal være min herres træler.
10 Te dongah Joseph im om loh, “Then, nangmih kah olthui vanbangla u khaw a taengah aka om hlang van te tah kai taengah sal la om saeh lamtah nangmihte ommongsitoe la na om uh ni,” a ti nah.
Og han sa: Vel, la det være som I har sagt! Den som det finnes hos, skal være min træl, men I skal være uten skyld.
11 Te dongah sungkoi tea loe la diklai ah rhipa hal uh tih rhipa ong uh.
Så skyndte de sig og løftet hver sin sekk ned på jorden, og enhver åpnet sin sekk.
12 Te dongaha ham taeng lamkah a tong tiha tlap te a poeih taenglaa khah vaengah bunang te Benjamin kah sungkoi dongaha hmuh.
Og han så efter; han begynte hos den eldste og endte hos den yngste, og begeret blev funnet i Benjamins sekk.
13 Te vaengah a himbai te a phen uh tih laak dongah hno rhipa tloeng uh tih khopuei la koep bal uh.
Da sønderrev de sine klær og lesste hver på sitt asen og vendte tilbake til byen.
14 Tedae Judah neh amah boeinaphung loh ima pha vaengah Joseph khaw a om pueng dongah a hmai ah diklai la bakop uh.
Og Juda og hans brødre kom til Josefs hus mens han ennu var der, og de kastet sig til jorden for ham.
15 Te vaengah Joseph loh ba bibi lae na saii uh he. Kai bang hlang he hma khaw hma tila, na ming uh moenih a?,” a ti nah.
Da sa Josef til dem: Hvad er det for noget I har gjort? Visste I ikke at en mann som jeg kan spå?
16 Te vaengah Judah loh, “Ka boeipa taengah mebang ka thuitih metla ka cal vaengah lae ka tang uh eh. Na sal rhoek kathaesainah khaw Pathenloh a yan oeh coeng dongah kaimih khaw, a kut dongkah bunanga hmuh pah hlang nente ka boeipa taengah sal ka bi uh van mai pawn ni ta,” a ti nah.
Og Juda sa: Hvad skal vi svare min herre? Hvad skal vi si, og hvad skal vi rettferdiggjøre oss med? Gud har funnet dine tjeneres misgjerning; se, vi er min herres træler, både vi og den som begeret blev funnet hos.
17 Tedae Joseph loh, “Hekah he kai loh ka saii ham te savisava, a kut dongah bunanga hmuh hlang te kai taengah sal la om ngawn saeh lamtah nangmihte na pa taengah ngaimong la bal uh ngawn,” a ti nah.
Men han sa: Det være langt fra mig å gjøre slikt! Den mann som begeret blev funnet hos, han skal være min træl, men dra I andre i fred op til eders far!
18 Tedae Judahte anih taengla thoeih tih, “Aw ka boeipa kai aih he, na salpa khaw ka boeipa kah hna kaep ah olka bet ka thui dae ni. Tedae nang tah Pharaoh banghui la na om dongah na salpa taengah na thintoekte sai sak boel mai.
Da gikk Juda frem til ham og sa: Hør mig, herre! La din tjener få tale et ord for min herres ører, og la ikke din vrede optendes mot din tjener; for du er som Farao selv.
19 Ka boeipa loh a salrhoek he, 'Na pa nehna mana om a?,” a ti tih n'dawt.
Min herre spurte sine tjenere: Har I far eller bror?
20 Te dongah, “Ka boeipa la a pa khaw patong coeng tiha patong soi kah a cun capaa poeihte om. Tedae a manu pakhat kah a cun hmaih khuiah a mayate duek tih anih amah bueng late a cul dongah a napaloh a lungnah,’ ka ti uh.
Da sa vi til min herre: Vi har en gammel far, og han har en ung sønn, som er født i hans alderdom; hans bror er død, og han er alene igjen efter sin mor, og hans far har ham så kjær.
21 Te vaengah na sal rhoek he, 'Anih te ka mik ah ka khueh van ham khaw kai taengla han khuen thuk,’ na ti.
Og du sa til dine tjenere: Før ham ned til mig, så jeg kan få se ham med mine egne øine!
22 Te vaengah ka boeipa la, 'Camoe loh a napaa caehtak ham tah coeng pawh. Caehtak koinih a napa te duek ni, ' ka ti uh.
Da sa vi til min herre: Gutten kan ikke forlate sin far; for hvis han forlater sin far, da vil hans far dø.
23 Tedae na salrhoek la, 'Na manaa poeih te nan suntlak puei pawt atah kai maelhmai hmuh ham khoep uh boeh,’ na ti.
Men du sa til dine tjenere: Dersom ikke eders yngste bror kommer ned med eder, skal I ikke mere komme for mine øine.
24 Te dongah na sal rhoek he a pa taengla ka pawk uh vanneh ka boeipa kah olka te anih taengla ka puen uh.
Da vi så kom hjem til din tjener min far, fortalte vi ham hvad min herre hadde sagt
25 Te dongah a pa loh, 'Mah ham khaw caak bet vawn uh bal dae,’ a ti nah.
Og vår far sa: dra avsted igjen og kjøp litt korn til oss!
26 Te vaengah, “Kaimih taengah ka manaa poeih om pawt koinih hlang maelhmai hmuh hama coeng pawt dongah, 'Ka manaa poeih loh kaimih taengaha om pawt mai ah ka caeh uh ham coeng pawh tedae halo atah ka cet uh ni,’ ka ti uh.
Da sa vi: Vi kan ikke dra ned, men dersom vår yngste bror er med oss, da vil vi dra ned; for vi kan ikke komme mannen for øie uten at vår yngste bror er med.
27 Te vaengah na sal rhoek he a pa loh, 'Ka yuu loh kai ham panit han sak te nangmih long khaw na ming uh.
Men din tjener min far sa til - oss: I vet at min hustru fødte mig to sønner,
28 Tedae pakhat he kai taeng lamloh cet coeng. Te dongah, 'A ngaeh ngawn a ngaeh tang coeng,’ ka ti. Te dongah ni tahae due anih te ka hmu pawh.
og den ene gikk bort fra mig, og jeg sa: han er visselig revet ihjel; og jeg har aldri sett ham siden.
29 Anih he khaw ka mikhmuh lamkahna khuen uh tih anih loh yoethae puei bal koinih kai sampok he saelkhui aha thae la nan hla uh ve,’ a ti. (Sheol h7585)
Tar I nu også denne fra mig, og det møter ham nogen ulykke, så sender I mine grå hår med sorg ned i dødsriket. (Sheol h7585)
30 Te dongah na sal kai loh a pa taeng ka pha tih kaimih taengah camoe amah te om pawt koinih a hinglu neh a hinglu te a hlaengtang uh rhoi dongah,
Skal jeg nu komme hjem til din tjener min far, og gutten, som han henger ved med hele sin sjel, ikke er med oss,
31 camoe te hah a sawt vaengah duek koinih na sal rhoek loh a pa sampok na sal te saelkhui ah kothae la ka hlak uh la vik poeh ni. (Sheol h7585)
så blir det hans død med det samme han ser at gutten ikke er med, og vi må sende din tjener vår fars grå hår med sorg ned i dødsriket. (Sheol h7585)
32 Na salpa loh camoe te a pa taengah rhi ka khang tih, 'Anih he nang taengla kam pawk puei pawt atah a pa taengah hnin takuem ka tholh ka phueih bitni,’ ka ti nah.
For din tjener tok på sig å svare for gutten hos min far og sa: dersom jeg ikke har ham med tilbake til dig, vil jeg være min fars skyldner alle mine dager.
33 Te dongah na salpa he camoe yuengah ka boeipa kah sal la ka om mai saeh lamtah camoe te a mayarhoek neh bal sak mai.
La derfor din tjener bli i guttens sted som træl hos min herre, men la gutten dra hjem med sine brødre!
34 Camoe kamah nen pawt koinih a pa taengah metlam caeh eh? A pa taengah yoethaea hmuh man ka hmuh lah ve,” a ti nah.
For hvorledes skulde jeg dra hjem til min far uten at gutten var med mig? Jeg kunde ikke se på den sorg som vilde komme over min far.
