Suencuek 42
1 Egypt ah cangthama om te Jakobloh a hmuh vaengah a carhoek te Jakob loh, “Ba dongah lae sut na sawt uh thae? a ti nah.
Audiens autem Iacob quod alimenta venderentur in Ægypto, dixit filiis suis: Quare negligitis?
2 phoeiah, “Egypt ah cangtham om tila ka yaak dongah he, n'duek uh pawt tih n'hing uh mak atah te lam khaw cet uh lamtah mah hamla koivawn uh saw,” a ti nah.
audivi quod triticum venundetur in Ægypto: descendite, et emite nobis necessaria, ut possimus vivere, et non consumamur inopia.
3 Te dongah Joseph kah a maya hlang rha rhoek loh Egypt kah cang lai ham suntla uh.
Descendentes igitur fratres Ioseph decem, ut emerent frumenta in Ægypto,
4 Tedae Joseph mana Benjamin te tah nganboh yook vea ti dongah a mayarhoek taengah Jakob loh tueih pawh.
Beniamin domi retento a Iacob, qui dixerat fratribus eius: Ne forte in itinere quidquam patiatur mali:
5 Kanaan kho te khokhaa om dongah koivawn ham aka cetrhoek lakli ah Israel carhoek khaw cet uh.
ingressi sunt terram Ægypti cum aliis qui pergebant ad emendum. Erat autem fames in terra Chanaan.
6 Te vaengah Joseph tah a kho kah boei neh diklai pilnam boeih ham cang a yoih. Te dongah Joseph kah a maya rhoek te a caeh uh vaengah anih taengaha maelhmai neh diklai la bakop uh.
Et Ioseph erat princeps in terra Ægypti, atque ad eius nutum frumenta populis vendebantur. Cumque adorassent eum fratres sui,
7 A hmuh vaengah Joseph loh a mayarhoek tea hmat ngawn dae amih taengah muet uh tih rhaprhapa voek phoeiah, “Me lamkah lae na lo uh,” a tinah hatah, “Caak lai ham Kanaan kho lamkah ka lo,” a ti na uh.
et agnovisset eos, quasi ad alienos durius loquebatur, interrogans eos: Unde venistis? Qui responderunt: De terra Chanaan, ut emamus victui necessaria.
8 Joseph loh a mayarhoek tea hmat ngawn dae amih loh Josephte hmat uh pawh.
Et tamen fratres ipse cognoscens, non est cognitus ab eis.
9 Te vaengah Joseph loh amih kawnga man vaengkah mueimang tea poek. Te dongah amih te, “Nangmih he rhalyuep ni, khohmuen kah a yah te sawt hamnina lo uh,” a ti nah.
Recordatusque somniorum, quæ aliquando viderat, ait ad eos: Exploratores estis: ut videatis infirmiora terræ venistis.
10 Tedae amah taengah “Pawh, ka boeipa, na salparhoek halo he caak lai ham ngawn ni.
Qui dixerunt: Non est ita, domine, sed servi tui venerunt ut emerent cibos.
11 Kaimih he hlang pakhat kah a carhoek boeih ni. Kaimih hmantang rhoek ni, na sal kaimih ah he longyama om moenih,” a ti uh.
Omnes filii unius viri sumus: pacifici venimus, nec quidquam famuli tui machinantur mali.
12 Tedae amih te Joseph loh khohmuen kah a yah dongah sawt hamna lo uh pawt het nim,” a ti nah.
Quibus ille respondit: Aliter est: immunita terræ huius considerare venistis.
13 Na salrhoek kaimih boeinaphung he hlang pakhat kah a ca rhoek la Kanaan kho ah hlai nit ka lo uh tiha poeih tah tahaeah a pa neh om rhoi dae pakhat te om voelpawh,” a ti na uh.
At illi: Duodecim, inquiunt, servi tui, fratres sumus, filii viri unius in terra Chanaan: minimus cum patre nostro est, alius non est super.
14 Tedae amih te Joseph loh, “Nangmih taengah ka thui bangla nangmih he longyam ni ka ti,
Hoc est, ait, quod locutus sum: Exploratores estis.
15 Pharaoh kah a hingnah vanbangla he nen he kan noem ni. Na manaa poeih te he la halo pawt atah he lamlohna voei uh mahpawh.
Iam nunc experimentum vestri capiam: per salutem Pharaonis non egrediemini hinc, donec veniat frater vester minimus.
16 Nangmih khuikah pakhatte tueih uh lamtah na mana te lo saeh. Nangmih ngawntah kang khoh uh vetih nangmih kah olkate na khuikah oltak la a om atah kan nuemnai pueng ni. Te pawt koinih Pharaoh kah a hingnah vanbangla nangmih he longyam ni,” a ti nah.
Mittite ex vobis unum, et adducat eum: vos autem eritis in vinculis, donec probentur quæ dixistis utrum vera an falsa sint: alioquin per salutem Pharaonis exploratores estis.
17 Te dongah amih te thongim ah hnin thuma khoh.
Tradidit ergo illos custodiæ tribus diebus.
18 Tedaea thum khohnin ah Josephloh a mayarhoek la he tlam he ka saii dae, kai khaw aka hing Pathen te ka rhih van.
Die autem tertio eductis de carcere, ait: Facite quæ dixi, et vivetis: Deum enim timeo.
19 Na thuem uh atah na manuca khatte im kah thongim khuiah khoh saeh. Te vaengah nangmihte cet uh lamtah na im kah aka lamlum ham cang khuen pauh.
Si pacifici estis, frater vester unus ligetur in carcere: vos autem abite, et ferte frumenta quæ emistis, in domos vestras,
20 Tedae na manaa poeih te kai taengah nan khuen uh vaengah nangmih kah olka te khaw cak vetihna duek uh van mahpawh,” a tinah dongah te tlam te a rhoi uh.
et fratrem vestrum minimum ad me adducite, ut possim vestros probare sermones, et non moriamini. Fecerunt ut dixerat,
21 Te vaengah amah boeinaphung te khat khat ah, “Manuca a hinglu kah citcaite hmuh uh tih mamih taengah calcal a pang lalah n'yaak pah uh pawt dongah tekah citcai loh m'mah taengla ha thoeng tih mamih he rheprhep n'rhaem coeng,” a ti uh.
et locuti sunt ad invicem: Merito hæc patimur, quia peccavimus in fratrem nostrum, videntes angustiam animæ illius, dum deprecaretur nos, et non audivimus: idcirco venit super nos ista tribulatio.
22 Te vaengah Reuben loh amih tea doo tih, “Nangmih taengah ka thui moenih a? Camoe te veet uh boeh ka ti lalahna ya uh pawt tih a thii han suk coeng he,” a ti nah.
E quibus unus Ruben, ait: Numquid non dixi vobis: Nolite peccare in puerum: et non audistis me? en sanguis eius exquiritur.
23 Tedae amih lakloah oldoeaom dongah Josephloh a yakming te amih loh ming uh pawh.
Nesciebant autem quod intelligeret Ioseph: eo quod per interpretem loqueretur ad eos.
24 Te dongah Joseph loh amih taeng lamkah mael tiha rhah phoeiah amih taengla koep halo. Tedae amih tea voek phoeiah amih khui kah Simeon tea loh tih amamih kah mikhmuh aha khoh pah.
Avertitque se parumper, et flevit: et reversus locutus est ad eos.
25 Tedae Josephloh a uen coeng dongah amih kah hnopai te canga sang thiluh. Te vaengah a tangka te khaw a tolkhui khuiah rhipa khueh ham khaw, amih hamte longpueng kah lampu khaw paek ham khaw, a saii pah.
Tollensque Simeon, et ligans illis præsentibus, iussit ministris ut implerent eorum saccos tritico, et reponerent pecunias singulorum in sacculis suis, datis supra cibariis in viam: qui fecerunt ita.
26 Te dongah amamih kah cang te laak donglaa pom hang uh tih pahoi cet uh.
At illi portantes frumenta in asinis suis, profecti sunt.
27 Tedae rhaehim ah tah pakhat loh laak rhamcak loh ham a tolkhui tea hlam hatah a tangka te sungkoi kah a rhai ah lawta hmuh tarha.
Apertoque unus sacco, ut daret iumento pabulum in diversorio, contemplatus pecuniam in ore sacculi,
28 Te dongah a manucarhoek taengah, “Kai kah sungkoi dongah kamah kah tangka koep ham mael bal he,” a tinah hatah amih lungbuei khaw mawt sut dongah lakueng uh tih a boeinaphung khat rhip loh, “Pathen loh mamih ham balaea saii he,” a ti uh.
dixit fratribus suis: Reddita est mihi pecunia, en habetur in sacco. Et obstupefacti, turbatique mutuo dixerunt: Quidnam est hoc quod fecit nobis Deus?
29 Te dongah Kanaan kho kah a napa Jakob taenglaa pha uh vaengah amih taengah aka thoeng boeih te amah taengah puen uh.
Veneruntque ad Iacob patrem suum in terram Chanaan, et narraverunt ei omnia quæ accidissent sibi, dicentes:
30 Tekah hlang, a kho kah boei te kaimih taengah rhaprhap cal tih kaimih tea kho kah longyam bangla n'khueh.
Locutus est nobis dominus terræ dure, et putavit nos exploratores esse provinciæ.
31 Tedae anih taengah, 'hmantangah kaimih he longyam la ka om moenih.
Cui respondimus: Pacifici sumus, nec ullas molimur insidias.
32 A pa kah a ca rhoek la ka boeinaphungah hlai nit ka lo uh dae pakhat om voelpawt tiha poeih ngawn tah tihnin ah khaw a pa neh Kanaan kho ah hmaih om,’ ka ti na uh.
Duodecim fratres uno patre geniti sumus: unus non est super, minimus cum patre nostro est in terra Chanaan.
33 Tedae tekah hlang, a kho kah boei loh kaimih te, 'boeinaphung kah pakhat te kai taengahna caehtak uh tih te nente nangmihna thuem ka ming phoeiah na im kah aka lamlum ham caak khuen uh lamtah cet uh.
Qui ait nobis: Sic probabo quod pacifici sitis: Fratrem vestrum unum dimittite apud me, et cibaria domibus vestris necessaria sumite, et abite,
34 Tedae na manaa poeih te kai taengah han khuen uh. Te daengah ni nangmihte longyamrhoek pawt tih na hmantang tila ka ming eh. Na manuca te nangmih taengla kan paek vetih khohmuen ah na thenpom uh bitni,’ a ti,” a ti uh.
fratremque vestrum minimum adducite ad me, ut sciam quod non sitis exploratores: et istum, qui tenetur in vinculis, recipere possitis: ac deinceps quæ vultis, emendi habeatis licentiam.
35 Te dongah amamih kah tolkhui te a kong uh hatah a tangka cunte tolkhui dongah rhip tarha om tih tangka cuna hmuhuhvaengah amamih long khaw a napa long khawa rhih uh.
His dictis, cum frumenta effunderent, singuli repererunt in ore saccorum ligatas pecunias, exterritisque simul omnibus,
36 Te vaengah a napa Jakob loh amih te, “Kai taengah, Josephna hlong uh tih om voelpawh. Simeon khaw om voelpawh. Tahaeah Benjamin bal atah kai taengkah aka om boeih te lo loh ne,” a ti nah.
dixit pater Iacob: Absque liberis me esse fecistis, Ioseph non est super, Simeon tenetur in vinculis, et Beniamin auferetis: in me hæc omnia mala reciderunt.
37 Te dongah Reuben loh a napa taengah, “Anihte namah taengla kan khuen pawt atah kai ca rhoi khaw ngawn mai. Ka kut dongah han tloeng lamtah kamah loh nang taengla kang khuen bit ni,” a ti nah tih a thui pah.
Cui respondit Ruben: Duos filios meos interfice, si non reduxero illum tibi: trade illum in manu mea, et ego eum tibi restituam.
38 Tedae anih loh, “Ka cate a maya duek tih amah buenga sueng dongah nangmih taengla ha suntla boel saeh. Longpuengna caeh uh vaengah yoethae puei vetih kai sampok he saelkhui ah kothae la nan hla uh ve,” a ti nah. (Sheol h7585)
At ille: Non descendet, inquit, filius meus vobiscum: frater eius mortuus est, et ipse solus remansit: si quid ei adversi acciderit in terra ad quam pergitis, deducetis canos meos cum dolore ad inferos. (Sheol h7585)
