Suencuek 30

1 Tedae Rakhel loh Jakob ham ca cun pawh tilaa hmuh vaengah Rakhelte a maya taengah thatlai. Te dongah Jakob la, “Kai he capa m'pae lah, te pawt koinih ka duek ni,” a ti nah.

Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suæ, et ait marito suo: Da mihi liberos, alioquin moriar.

2 Te dongah Jakob kah a thintoekte Rakhel taengah sai tih, “Kai he nang bung kah a thaih aka hloh Pathen yueng la ka om a?,” a ti nah.

Cui iratus respondit Iacob: Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui?

3 Tedae, “Ka taengom Bilhah taengah kun mai saw he. Te daengah ni ka khuklu ah ca han sak vetih anih lamloh kai khaw ka thoh eh?,” a ti nah.

At illa: Habeo, inquit, famulam Balam: ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa filios.

4 Te dongah a taengom Bilhah tea yuu laa paek tih Jakob loh anih taengah ip.

Deditque illi Balam in coniugium: quæ,

5 Bilhah khaw pumrhih tih Jakob ham caa cun pah.

ingresso ad se viro, concepit, et peperit filium.

6 Te vaengah Rakhel loh, “Pathen loh kai n'yan cakhaw ka ol tea yaak bal tih kai he ca tongpa m'paek coeng,” a ti. Te dongah anih mingte Dana sui.

Dixitque Rachel: Iudicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium. et idcirco appellavit nomen eius, Dan.

7 Te phoeiah koep pumrhih tih Rakhel kah taengom Bilhah loh Jakob ham capa pabae te a cun pah.

Rursumque Bala concipiens, peperit alterum,

8 Te vaengah Rakhel loh, “Pathen kah rhaknah dongah ka maya te ka hnueih tih ka na coeng,” a ti. Te dongah anih mingte Naphtalia sui.

pro quo ait Rachel: Comparavit me Deus cum sorore mea, et invalui: vocavitque eum, Nephthali.

9 Tedae Leah loh ca cun ham bawt coeng tilaa hmuh dongah a taengom Zilpah tea khuen tih Jakob taengaha yuu laa paek.

Sentiens Lia quod parere desiisset, Zelpham ancillam suam marito tradidit.

10 Te dongah Leah kah taengom Zilpah loh Jakob ham capaa cun pah.

Qua post conceptum edente filium,

11 Te vaengah Leah loh, “Yoekam loha loh,” a ti dongah anih ming te Gada sui.

dixit: Feliciter. et idcirco vocavit nomen eius, Gad.

12 Te phoeiah Leah kah taengom Zilpah loh Jakob ham capa pabaea cun pah hatah,

Peperit quoque Zelpha alterum.

13 Leah loh, “Kai bahoeng ka omngaih, te dongah tanu rhoek loh kai he n'uem uh ni,” a ti tih anih ming te Ashera sak.

Dixitque Lia: Hoc pro beatitudine mea: Beatam quippe me dicent mulieres. propterea appellavit eum, Aser.

14 Cang ah tue vaengah Reuben te a caeh hantah lohma ah hloiha hmuh tih a manu Leah taenglaa khuen. Te vaengah Rakhel loh Leah taengah, “Na capa kah hloih te kai hamla khueh mai,” a ti nah.

Egressus autem Ruben tempore messis triticeæ in agrum, reperit mandragoras: quas matri Liæ detulit. Dixitque Rachel: Da mihi partem de mandragoris filii tui.

15 Tedae Leah loh anih la, “Ka va te nan rhawttih rhoeh dae ka ca kah hloih te khawna lo a ya? a tinah hatah Rakhel loh, “Then, na capa kah hloih yueng la khoyinah nang taengla yalh saeh,” a ti nah.

Illa respondit: Parumne tibi videtur quod præripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris? Ait Rachel: Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui.

16 Te dongah pong lamkah Jakob halo hlaem ah anih aka doe la Leahte cet tih, “Ka capa kah hloih neh nanga paang la kan paang coeng dongah kai taengahna ip ni,” a ti nah. Te dongah tekah khoyin ah anih taengla yalh.

Redeuntique ad vesperam Iacob de agro, egressa est in occursum eius Lia, et ad me, inquit, intrabis: quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei. Dormivitque cum ea nocte illa.

17 Tedae Pathen loh Leah tea yaak dongah pumrhih tih Jakob hama panganah capaa cun pah.

Et exaudivit Deus preces eius: concepitque et peperit filium quintum,

18 Te vaengah Leah loh, “Ka va taengah kamah taengom ka paek dongah kai khaw Pathen loh thapang m'paek,” a ti tih anih mingte Issakhara sui.

et ait: Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo. appellavitque nomen eius, Issachar.

19 Te phoeiah Leahte koep pumrhih tih Jakob ham parhuknah capaa cun.

Rursum Lia concipiens, peperit sextum filium,

20 Te vaengah Leah loh, “Pathen loh kai he kutdoe then koep m'paektih anih ham capa parhuk ka cun pah. Te dongah ka va loh kai n'hmaiben pawn ni,” a ti tih a ming te Zebuluna sui.

et ait: Dotavit me Deus dote bona: etiam hac vice mecum erit maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios: et idcirco appellavit nomen eius, Zabulon.

21 Te phoeiaha hnuk la canua cun tih a ming te Dinaha sui.

Post quem peperit filiam, nomine Dinam.

22 Tedae Pathen loh Rakhel tea poek. Te dongah Pathen loh anih ol tea hnatun tih a bung tea ong pah.

Recordatus quoque Dominus Rachelis, exaudivit eam, et aperuit vulvam eius.

23 Te dongah pumrhih tih capaa cun hatah, “Kai kah kokhahnah he Pathenloh a coi sak,” a ti.

Quæ concepit, et peperit filium, dicens: Abstulit Deus opprobrium meum.

24 “BOEIPA loh kai ham capaa tloe han thap saeh,” a titih anih ming te Josepha sui.

Et vocavit nomen eius, Ioseph, dicens: Addat mihi Dominus filium alterum.

25 Tedae Rakhel loh Josepha sak phoeiah tah Jakob loh Laban taengah, “Kai he kamah hmuen la, kamah khohmuen ah pongpa ham n'tueih laeh.

Nato autem Ioseph, dixit Iacob socero suo: Dimitte me ut revertar in patriam, et ad terram meam.

26 Ka yuurhoek neh ka carhoek te m'pae. Amih ham nang taengah ka thotat tih ka thohtatnah khaw nang ham ni ka thohtat tila na ming coeng dongah ka cet pawn ni,” a ti nah.

Da mihi uxores, et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam: tu nosti servitutem qua servivi tibi.

27 Tedae anih te Laban loh, “Nang kong ah BOEIPA loh ka yoe han then sak tila ka hmuhming. Nang mikhmuh ah mikdaithen la ka om atah bet om mai dae,” a ti nah.

Ait illi Laban: Inveniam gratiam in conspectu tuo: experimento didici, quia benedixerit mihi Deus propter te:

28 Te phoeiah, “Kai taengkah na thapang te mingpha sak lamtah kan paek bitni,” a ti nah.

constitue mercedem tuam quam dem tibi.

29 Te dongah Jakob loh Laban te, “Nang taengah ka thohtat te khaw, na boiva loh kai taengaha om te khaw na ming.

At ille respondit: Tu nosti quomodo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua.

30 Ka mikhmuh ah nang kah a yol ni a om dae a cungkuem te pungtai coeng. Te dongah BOEIPA loh nang te ka kho kung ah yoethen m'paek. Tedae me vaengah lae kai loh ka imkhui ham khaw ka saii coeng?,” a ti nah.

Modicum habuisti antequam venirem ad te, et nunc dives effectus es: benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. iustum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meæ.

31 Te vaengah, “Nang te balae kan paek eh?,” a ti nah. Jakob loh, “Kai he pakhat khaw m'pae boeh, he ol he kai hamla nan khueh atah, ka mael neh na boiva te ka luem puei vetih ka dawn mai bitni.

Dixitque Laban: Quid tibi dabo? At ille ait: Nihil volo: sed si feceris quod postulo, iterum pascam, et custodiam pecora tua.

32 Tihninah nang kah boiva boeih taengla ka cet eh. Te lamkah tu boeihte rhikrhak neha tairhi khaw, tuca khuikah tu pol boeih khaw, maae khuiaha tairhi neh rhikrhak khaw ka khoe saeh lamtah ka thapang la om saeh.

Gyra omnes greges tuos, et separa cunctas oves varias, et sparso vellere; quodcumque furvum, et maculosum, variumque fuerit, tam in ovibus quam in capris, erit merces mea.

33 Na mikhmuh ah maaekhui lamkaha rhikrhak neha tairhi pawt boeih, tukhui lamkaha pol pawt te ka taenglaa huen khaw, thangvuen khohnin kah ka thapang dongahna pai vaengah, kai yueng la ka duengnah thui nawn saeh.

Respondebitque mihi cras iustitia mea, quando placiti tempus advenerit coram te: et omnia quæ non fuerint varia, et maculosa, et furva, tam in ovibus quam in capris, furti me arguent.

34 Te dongah Laban loh, “Namah olka banglaa om saeh ne,” a ti nah.

Dixitque Laban: Gratum habeo quod petis.

35 Te dongah amah khohnin ah maaetala rhangcam neha tairhi te khaw, maae nu rhikrhak neha tairhi boeih te khaw, a soah aka bok boeih neh tuca khuikah aka pol boeih te a khoe tih a capa kut aha tloeng pah.

Et separavit in die illa capras, et oves, et hircos, et arietes varios, atque maculosos: cunctum autem gregem unicolorem, id est albi, et nigri velleris, tradidit in manu filiorum suorum.

36 Te phoeiah hnin thum longcaehte amah neh Jakob laklo ah hnalak a khueh. Te daengah Jakob loh Laban kah boiva la aka suengrhoek tea luem sak.

Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et generum, qui pascebat reliquos greges eius.

37 Tedae Jakob loh amah ham khabok neh yungkha neh hlimbok kah a hlaengte thingsuplaa loh. Te phoeiah a dakda aka bok tea hlihtih cungkui dongaha boklaa tai.

Tollens ergo Iacob virgas populeas virides, et amygdalinas, et ex platanis, ex parte decorticavit eas: detractisque corticibus, in his, quæ spoliata fuerant, candor apparuit: illa vero quæ integra fuerant, viridia permanserunt: atque in hunc modum color effectus est varius.

38 Te phoeiah thing hlaenga baehte tuilong ah khaw, tuisoi tui taengah khaw, tui ok hamla boivaa kun nah ah khaw, boiva hmai ah khaw a khueh pah. Te dongah tui o la a caeh uh vaengaha pacu uh.

Posuitque eas in canalibus, ubi effundebatur aqua: ut cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas, et in aspectu earum conciperent.

39 Boivate cungkui taengaha pacu tih boiva khaw a rhangcam, rhikrhak la thang tiha tairhi pah.

Factumque est ut in ipso calore coitus, oves intuerentur virgas, et parerent maculosa, et varia, et diverso colore respersa.

40 Te vaengah Jakob loh tucarhoek tea hoep tih Laban kah boiva khuikaha rhangcam neh aka pol boeih taengla boiva kah a hmaia khueh. Te phoeiah amah loh amah kah tupingte amah la hloep a khueh. Tedae te rhoek te Laban kah boiva taengah khueh pawh.

Divisitque gregem Iacob, et posuit virgas in canalibus ante oculos arietum: erant autem alba et nigra quæque, Laban: cetera vero, Iacob, separatis inter se gregibus.

41 Te phoeiah omtih boiva loh a pa a cuk takuem vaengaha tanglue te tah cungkui taengah a pa a cuk sak ham Jakob loh cungkuite tuilong kah boiva hmuh aha khueh.

Igitur quando primo tempore ascendebantur oves, ponebat Iacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent:

42 Tedae boiva tea rhae ngai ataha khueh pah pawt dongaha rhaerhoek te Laban ham om tiha tanglue te Jakob ham vik om.

quando vero serotina admissura erat, et conceptus extremus, non ponebat eas. Factaque sunt ea quæ erant serotina, Laban: et quæ primi temporis, Iacob.

43 Te dongah tekah hlang tah lut lut boei tih anih taengah boiva khaw, taengom neh sal khaw, kalauk neh laak khaw muep om.

Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos.