< Suencuek 27 >

1 Tedae Isaak te a patong vaengah a mik hmang tih tueng pa pawh. Te vaengah a capaa ham Esau tea khue tih, “Ka capa,” a tinah hatah a taengah, “Kai ni he,” a ti nah.
Intussen was Isaäk oud geworden en werden zijn ogen zo zwak, dat hij niet meer kon zien. Daarom riep hij zijn oudsten zoon Esau, en zei hem: Mijn zoon! Deze antwoordde: Hier ben ik!
2 Te phoeiah, “Ka patong coengtih ka dueknah khohnin khaw ka ming moenih he.
Hij sprak: Zie, ik ben oud geworden, en weet niet, wanneer ik zal sterven.
3 Te dongah na hnopai, na liva neh na liite lo laeh. Te phoeiah pongah cet lamtah kai ham lampu sakah han yuep laeh.
Neem daarom uw jachttuig, pijlkoker en boog, ga het veld in, en schiet voor mij een stuk wild;
4 Te phoeiah ka ngaih vanbangla kai ham antui saii lamtah ka taengla han khuen. Ka ca saeh lamtah ka hinglu loh ka duek hlan ah nang te yoethen kan pae eh?,” a ti nah.
maak het smakelijk voor me klaar, zoals ik het graag heb, en breng het me hier, om op te eten. Dan zal ik u zegenen, vóór ik sterf.
5 Isaak loh a capa Esau taengaha thui vaengah Rebekahloh a yaak. Te dongah Esau tah pong ah maeh loh ham saa yuep la cet.
Maar Rebekka had afgeluisterd, wat Isaäk tot zijn zoon Esau had gezegd. En toen Esau het veld was ingegaan, om een stuk wild voor zijn vader te schieten,
6 Te vaengah Rebekah loh a capa Jakob tea uen tih, “Na pa loh na maya Esau tea voek coeng ne.
zei Rebekka tot haar zoon Jakob: Ik heb zo juist uw vader tegen uw broer Esau horen zeggen:
7 'Sakahte kai taengah han khuen lamtah kai ham antui saii laeh. Te phoeiah ka ca saeh lamtah ka duek hlan ah BOEIPA hmuh ah nang yoethen kan pae eh,’ a tinah te ka yaak coeng he.
"Breng mij een stuk wild, en maak er een smakelijke schotel van, waarvan ik kan eten; dan zal ik u zegenen voor het aanschijn van Jahweh, eer ik sterf".
8 Te dongah ka ca, kai loh nang kan uen bangla ka ol he ngai laeh.
Luister nu naar mij, mijn jongen, en doe wat ik u zeg.
9 Boiva taengla cet lamtah maae caa then panit te kamah taengla han khuen laeh. Te phoeiah na pa hama ngaih bangla antui ka saii eh.
Ga naar de kudde en haal mij twee malse geitebokjes; dan maak ik daarvan een smakelijke schotel voor uw vader gereed, zoals hij het gaarne heeft.
10 Te phoeiah na pa taengla khuen lamtah ca saeh. Te nen te a duek hlan ah nang te yoethen m'paesaeh,” a ti nah.
Die moet ge naar uw vader brengen, dan kan hij ervan eten. Dan zal hij u zegenen, eer hij sterft.
11 Tedae Jakob loh a manu Rebekah taengah, “Ka maya Esau tah mulsui hlang tih kai tah sahnal hlang ni he.
Doch Jakob zei tot zijn moeder Rebekka: Maar mijn broer Esau is ruig, en ik ben onbehaard.
12 A pa loh kai te m'phatuem khaming, a mik ah laithae la ka om vetih kai soah rhunkhuennah thoeng koinih yoethennah moenih,” a ti nah.
Als mijn vader mij nu eens betast, zal hij denken, dat ik de spot met hem drijf; en ik zal vloek over mij brengen in plaats van zegen.
13 Tedae a manu loh anih taengah, “Ka capa nang sokah rhunkhuennah te kai soah tla saeh. Kai ol he duem ngai laeh. Te dongah cet lamtah kamah taengla hang khuen,” a ti nah.
Zijn moeder verzekerde hem: Die vloek over u neem ik op mij, mijn jongen; luister maar naar mij, en ga ze halen.
14 Te dongah cet tiha loh phoeiah a manu taenglaa khuen. Te vaengah a manu loh a napa kah a ngaih bangla antuia saii pah.
Hij ging ze dus halen, en bracht ze naar zijn moeder; en zijn moeder maakte er een smakelijke schotel van, zoals zijn vader het gaarne had.
15 Te phoeiah Rebekah loh a capaa ham Esau kah himbai then te, im aha loh tih a ca noe Jakob tea bai sak.
Daarna nam Rebekka de beste kleren van haar oudsten zoon Esau, die ze bij zich thuis had, en trok die haar jongsten zoon Jakob aan;
16 Te phoeiah maae ca kah a vin te a kut neh a rhawn kah a sahnal soaha dah pah.
de vellen van de geitebokjes trok ze over zijn handen en over het onbehaarde deel van zijn hals.
17 Te phoeiah antui neh buha saii te a capa Jakob kut aha doe.
Vervolgens reikte zij haar zoon Jakob de smakelijke schotel met het brood, dat zij gebakken had.
18 Te phoeiah a napa taengla cet tih, “A pa,” a tinah hatah, “Kai ni he, ka ca nang he unim?” a ti nah.
Nu ging hij naar zijn vader en sprak: Vader! Deze antwoordde: Ja, mijn jongen, wie zijt ge?
19 Tedae Jakob loh a napa taengah, “Kai he na caming Esau ni. Kai taengah nan thui bangla ka saii coeng. Thoo lamtah, ngol laeh. Ka sakah he ca lamtah na hinglu loh kai he yoethen paek saeh,” a ti nah.
En Jakob zei tot zijn vader: Ik ben Esau, uw eerstgeborene; ik heb gedaan, wat ge mij gezegd hebt. Ga dus overeind zitten, en eet van het wild; dan kunt ge me zegenen.
20 Tedae Isaak loh a capa te, “Ka ca metlam lae hekah he koena hmuh lah,” a ti nah. Te dongah, “Na Pathen BOEIPA loh kai hama thoeng sak dongah ni,” a ti nah.
Maar Isaäk vroeg zijn zoon: Hoe hebt ge dat zo gauw kunnen vinden, mijn jongen? Deze antwoordde: Jahweh, uw God, heeft het mij tegemoet gestuurd.
21 Te dongah Isaak loh Jakob te, “Bet ha thoeih lamtah ka ca nang te, ka ca Esau taktak neh taktak pawta khaw kan yam lah eh,” a ti nah.
Maar nu beval Isaäk aan Jakob: Kom dichter bij, mijn jongen; dan kan ik u eens betasten, of ge werkelijk mijn zoon Esau zijt of niet.
22 Te dongah Jakob loh a napa Isaak taengla thoeih tiha phatuem vaengah, “Ol tah Jakob ol daea kut tah Esau kut,” a ti nah.
Jakob trad dus op zijn vader Isaäk toe. Deze betastte hem en sprak: De stem is de stem van Jakob, maar de handen zijn de handen van Esau.
23 Tedae a kutte a maya Esau kut phek, mulsuilaa om dongah anihte hmat pawt tih yoethen a paek.
Hij herkende hem niet, omdat zijn handen behaard waren als de handen van Esau, zijn broer. En toen hij hem wilde zegenen,
24 Te vaengah, “Nang he ka ca Esau taktak a?” a tinah hatah, “Kai ni ue,” a ti nah.
sprak hij nog: Ge zijt toch wezenlijk mijn zoon Esau? Hij antwoordde: Ja, dat ben ik.
25 Te dongah, “Kai taengla han thoeih lamtah ka ca kah sakah te ka ca eh. Ka hinglu loh nang yoethen m'pae saeh,” a ti nah. Te phoeiah a taenglaa thoeih pah. Te vaengaha caak phoeiah misurtui khaw a khuen pah tiha ok.
Toen zei hij: Dien het mij op, en laat mij eten van het wild van mijn zoon; dan zal ik u zegenen. Hij zette het hem voor, en hij at; daarna bracht hij hem wijn, die hij dronk.
26 Te phoeiah a napa Isaak loh anih te, “Ka ca bet ha thoeih lamtah kai m'mok,” a ti nah.
Nu sprak zijn vader Isaäk tot hem: Kom hier, mijn zoon, en kus mij.
27 Te dongah thoeih tiha mok. Te vaengah a himbai bo tea him pah tih yoethen a paek. Te phoeiah, “So lah, ka capa bo he, BOEIPA loh yoethen a paek khohmuen bo bangla om.
Hij trad nader, en kuste hem. En toen hij de geur van zijn kleren rook, zegende hij hem, en sprak: Zie, de geur van mijn zoon Is als de geur van een akker, Door Jahweh gezegend.
28 Te dongah Pathen loh nang taengah vaan lamkah buemtui khaw, diklai khuehtawn khaw, cangpai cungkuem neh misur thai khaw m'pae saeh.
God schenke u dauw van de hemel, En het vette der aarde, Met overvloed van koren en most.
29 Pilnam rhoek loh nang taengah thotat uh saeh lamtah, namtu loh nang taengah bakuep khaw bakuep saeh. Na pacaboeina rhoek taengah boei la om lamtah na manu ca rhoek loh nang taengah bakop uh saeh. Nang thae aka phoei thil tah thaephoei thil saeh. Nang yoethen aka pae te yoethen pae saeh,” a ti nah.
Volken zullen u dienen, En naties zich voor u buigen. Wees een vorst over uw broeders, De zonen uwer moeder werpen zich voor u neer. Vervloekt, die u vloekt, Maar gezegend, die u zegent!
30 Tedae Isaak loh Jakob yoethen a paek tea khah van neh Jakob tah a napa Isaak mikhmuh lamloh nongtih vawl cet. Te phoeiah a maya Esaute a sakahnah lamkah tloep pai.
Nauwelijks had Isaäk Jakob gezegend, en was Jakob van zijn vader Isaäk heengegaan, of zijn broer Esau kwam terug van de jacht.
31 Anih long khaw antuia saii van tih a napa taenglaa khuen. Te phoeiah a napa te, “A pa thoo lamtahna capa kah sakah he ca laeh. Na hinglu loh kai yoethen m'pae saeh,” a ti nah.
Ook hij maakte een smakelijke schotel gereed, bracht die naar zijn vader, en sprak tot zijn vader: Kom overeind zitten, vader, en eet van het wild van uw zoon; dan kunt ge me zegenen.
32 Tedae anih te a napa Isaak loh, “Nang ulae?” a tinah hatah, “Kai, na capa na caming Esau ni,” a ti nah.
Zijn vader Isaäk sprak tot hem: Wie zijt gij? Hij antwoordde: Ik ben uw zoon Esau, uw eerstgeborene.
33 Te dongah Isaak tah thuennah neh a nah la mat lakueng tih, “Saaa yuep phoeiah kai taengla aka khuen te ulae? Na lo hlan ah boeih ka caak tih anihte yoethen ka paek dongah a yoethen ngawn coeng,” a ti nah.
Hevig ontsteld vroeg Isaäk: Maar wie was het dan, die het wild heeft geschoten en het mij heeft gebracht, zodat ik voor uw komst reeds volop heb gegeten? Dien heb ik gezegend, en hij blijft gezegend!
34 Esau loh a napa kah olka tea yaak tiha len la pangngawlnah neh hluthlut mat pang. A napa taengah, “A pa, kai khaw yoethen m'pae,” a ti nah.
Toen Esau dit van zijn vader vernam, brak hij in luide en bittere jammerklachten los, en zei tot zijn vader: Vader, zegen ook mij!
35 Tedae, “Na manate thailatnah neh halo tih nang kah yoethennaha loh coeng,” a ti nah.
Deze antwoordde: Uw broer heeft u listig de zegen ontnomen.
36 Te dongah Esau loh, “A ming khaw Jakoblaa khue pai. Te dongah ni a pabae la kai n'rhimtih kai kah caminghamsum tea loh. Te phoeiah kai kah yoethennaha loh coeng he,” a ti. Te phoeiah, “Kai ham tah yoethennahna paih pawt nim?,” a ti nah.
En hij zeide: Terecht wordt hij Jakob genoemd; want hij heeft mij reeds tweemaal bedrogen. Hij heeft mij mijn eerstgeboorterecht ontroofd, en zie, nu steelt hij mijn zegen. En hij ging voort: Hebt ge voor mij geen zegen meer?
37 Tedae Isaak loh Esau tea doo tih, “Anihte nang soah boei la ka khueh coeng ne. Te dongah a pacaboeina boeih te a taengah sal la ka paek. Te phoeiah cangpai neh misur thai khaw anih ka pang sak coeng. Te dongah ka ca nang ham balae ka saii bal eh?,” a ti nah.
Isaäk gaf Esau ten antwoord: Zie, ik heb hem over u tot vorst gesteld, hem al zijn broeders tot dienaars gegeven, en koren en most hem geschonken. Mijn jongen, wat kan ik dan voor ú nog doen?
38 Tedae Esau loh a napa taengah, “a pa na taengkah yoethennah te pakhat khaw ta? Kai khaw yoethen m'pae van saw a pa,” a ti nah. Te vaengah Esau loh a ol te a huel tih rhap.
Maar Esau zei tot zijn vader: Was dat dan uw enige zegen, vader? Ach, vader, zegen ook mij! En Esau snikte het uit.
39 Te dongah a napa Isaak loh anih tea doo tih, “Diklai kah khuehtawn neh vaan dong sosang lamkah buemtui loh namah tolrhumah om bitni ne.
Toen sprak zijn vader Isaäk tot hem: Zie, ver van het vette der aarde zult ge wonen, Ver van de hemeldauw uit den hogen,
40 Na cunghang nehna hing vetih na mana taengahna thotat ni. Tedaena van van neh na rhawn dongkah a hnamkun te na bawt bitni,” a ti nah.
Van uw zwaard zult ge leven! Uw broeder zult ge dienstbaar zijn; Maar als ge tot macht komt, Schudt ge zijn juk van uw nek!
41 Tedae a napa kah yoethennah te anihte yoethen a paek dongah Esau loh Jakob taengaha konaeh. Te dongah Esau loh a lungbuei khuiah,” A pa kah nguekcoinah tue yoei, ka mana Jakob te ka ngawn ni,” a ti.
Esau haatte Jakob om de zegen, die zijn vader over hem had uitgesproken. En Esau dacht bij zichzelf: De tijd komt spoedig, dat men rouwt over mijn vader; dan zal ik mijn broer Jakob vermoorden.
42 Tedae a capaa ham Esau kah olka te Rebekah taengaha puen pah. Te dongah a capaa noe Jakob tea tah tiha khue sak. Te phoeiah amah taengah, “Na maya Esau loh nang ngawn daengah ni nang ham dam a ti eh ne.
Toen men aan Rebekka dit plan van haar oudsten zoon Esau overbracht, liet zij haar jongsten zoon Jakob roepen, en zei tot hem: Hoor eens, uw broer Esau wil wraak op u nemen en u vermoorden.
43 Te dongah ka ca, kai ol he ngai laeh. Thoo lamtah Haran ah ka nganpa Laban taengla namah yong laeh.
Luister nu naar mij, mijn jongen. Maak u gereed, om naar mijn broer Laban in Charan te vluchten,
44 Na maya kah kosia mael hil hnin at khaw anih taengla khosa mai.
en blijf enige tijd bij hem, totdat de woede van uw broer is bekoeld.
45 Na maya loh nang taengkah thintoekte mael tih anih taengahna saii tea hnilh phoeiah kan tah vetih te lamkah nang kan loh bitni. Balae tih nangmih rhoi khaw hnin at ah kan hlong eh?” a ti nah.
Wanneer de toorn van uw broer over u is bedaard, en hij vergeten is, wat ge hem hebt gedaan, zal ik bericht zenden en u terug laten halen. Waarom zou ik u beiden op één dag verliezen!
46 Te dongah Rebekah loh Isaak taengah, “Kheth nu mikhmuh ah ka hingnah loha mueipuel. Amih Kheth nu bang tolrhum kah huta te Jakobloh a yuu la lo koinih kai kah hingnah he metlam a om eh?,” a ti nah.
Toen zei Rebekka tot Isaäk: Het leven walgt me al om de dochters van Chet. Als nu ook Jakob een vrouw neemt uit de meisjes van het land, wat heb ik dan aan mijn leven?

< Suencuek 27 >