Suencuek 21
1 BOEIPAloh a ti bangla Sarah tea hip tiha thui bangla Sarah ham BOEIPAloh a saii.
En Jahweh trok Zich Sara aan, zoals Hij gezegd had; Jahweh deed Sara zijn belofte gestand.
2 Pathen loh aniha uen bangla Sarahte vawn tih khoning vaengah tah a patong soi ah Abraham ham capaa cun pah.
Zij werd zwanger, en schonk Abraham op zijn oude dag een zoon, juist op de tijd, die God had voorzegd.
3 Te phoeiah anih ham Sarahloh a sak pah amah ca sak, a capa ming te Abraham loh Isaak sui.
Abraham noemde den zoon, die hem was geboren, en dien Sara hem geschonken had, Isaäk.
4 Pathen kah a uen vanbangla Abraham loh a capa Isaak te hnin rhet a lo ca vaengah yahhmui a rhet pah.
En Abraham besneed zijn zoon Isaäk, toen hij acht dagen oud was, zoals God hem bevolen had.
5 Te dongah Abraham kum ya a lo ca vaengah a capa Isaak te amah taengaha cun.
Abraham was bij de geboorte van zijn zoon Isaäk honderd jaar oud.
6 Tedae Sarah loh, “Pathen loh kai taengah nueihcil han saii he aka ya boeih loh kai taengah nuei van ni,” a ti.
Sara zeide: God heeft mij reden tot lachen gegeven; en ook iedereen, die het hoort, zal lachen.
7 Te phoeiah, “Sarah loh camoea khut ni tila Abraham taengah unim aka thuitih a patong daengah capa ka cun he,” a ti.
En zij zeide: Wie had tot Abraham durven zeggen: Sara zal nog kinderen voeden? Toch heb ik een zoon gebaard op zijn oude dag.
8 Camoe te khaw puel tih suk a kan coeng dongah Abraham loh Isaak kah sukkan khohnin ah buhkoknah muepa saii.
Het kind groeide op, en werd aan de borst ontwend; en toen Isaäk van de borst werd afgenomen, richtte Abraham een groot feestmaal aan.
9 Tedae Abraham ham Egypt nu Hagarloh a cuna capaloh a nueih thil te Sarahloh a hmuh.
Maar toen Sara den zoon, dien Hagar de Egyptische aan Abraham geschonken had, haar eigen zoon Isaäk zag uitlachen,
10 Te dongah Abraham taengah, “Salnu kah capa he ka capa Isaak taengah rho a pang thai pawt dongah salnu neh a capa te haek laeh,” a ti nah.
sprak ze tot Abraham: Jaag die slavin met haar zoon weg; want de zoon van die slavin mag geen erfgenaam worden met mijn zoon Isaäk.
11 Tedae a capa kongmai dongah olka he, Abraham mik ah bahoeng lolh.
Dit woord verdroot Abraham om zijn zoon.
12 Tedae Pathen loh Abraham taengah, “Camoe ham neh na salnu hamte na mik dongah lolh sak boeh. Isaak rhang neh nang ham tiingan thuep hamcoeng dongah Sarah loh nang taengaha thui bangla, anih ol boeih hnatangnah.
Maar God sprak: Wees niet verdrietig om den knaap en om uw slavin. Willig alles in, wat Sara u zegt; want alleen wat van Isaäk afstamt, zal uw nakomelingschap worden genoemd.
13 Tedae salnu capa te khaw na tiingan coeng dongah anihte namtom la ka khueh ni,” a ti nah.
Toch zal Ik ook van den zoon der slavin een volk maken, omdat hij uw kind is.
14 Te dongah Abraham loh mincang ah thoo tih buh neh tuitang tui te a loh. Te phoeiah Hagara paektih a laengpang aha vah. Te phoeiah camoe neha tueih tiha caeh vaengah Beersheba khosoek ahkhoa hmang.
Daarom nam Abraham de volgende morgen brood en een zak water, gaf ze aan Hagar, zette het kind op haar schouder, en zond haar weg. Zij ging heen, maar verdwaalde in de woestijn van Beër-Sjéba.
15 Tedae tuitang khuikah tui tea khawk vaengah camoe te tangpuem pakhat hmuiah sut a voeih.
Toen het water uit de zak op was, legde zij den jongen onder een der struiken neer.
16 Camoe kah dueknah te ka hmuh boel mai eh a ti dongah Cet tih li thikat kah tluka lakhla la amah te ngol. Tedaea yoei la koep ngol tih a ola huel doeah rhap.
Zelf ging zij op een boogschot afstand daar tegenover zitten; want ze zei: Ik kan het kind niet zien sterven. En terwijl ze zo tegenover hem zat, begon ze hardop te snikken.
17 Te vaengah Pathen loh camoe kah a rhah ol tea yaak. Te dongah Pathen kah puencawn loh Hagar te vaan lamkaha khue tih, “Hagar, nang taengkahte balae? Ke lamkah camoe ol te Pathenloh a yaak coeng dongah rhih boeh.
God hoorde ook den knaap schreien; en de engel van God riep uit de hemel tot Hagar, en zeide tot haar: Wat is er toch Hagar? Wees maar niet bang; want God heeft het schreien van den jongen gehoord; dat betekent immers zijn naam.
18 Thoo, camoe te poeh lamtah anih te namah kut neh talong lah. Anih pilnu la ka khueh ni,” a ti nah.
Sta op, neem den knaap op, en houd hem goed vast; want Ik zal een groot volk van hem maken.
19 Te vaengah Pathen loh a mika tueng sak tih tuito tuia hmuh. Te dongah cet tih tuitang dongah tuia than phoeiah camoe tea tul.
Toen opende God haar ogen, zodat zij een waterput zag; zij ging de zak met water vullen, en gaf den jongen te drinken.
20 Tedae camoe taengah Pathena om dongah pantai tih khosoek ahkhoa sak hatah liva aka kap la coeng.
En God was met den knaap. Toen hij groot was geworden, vestigde hij zich in de woestijn, en werd een boogschutter.
21 Te phoeiah Paran khosoek ahkhoa sak vaengah a yuute a manu loh Egypt kho lamkaha loh pah.
Hij woonde in de woestijn van Paran, en zijn moeder nam hem een vrouw uit het land van Egypte.
22 Te vaengkah tue ah aka om olka te tah Abimelek neh amah kah caempuei mangpa Phikhol loh Abraham te, “Nang kah na saii boeih dongah nang taengah Pathen om taktak.
Het was ongeveer in dezelfde tijd, dat Abimélek en zijn legerhoofd Pikol tot Abraham zeiden: God is met u bij al wat ge doet.
23 Te dongahna bakuep nah khohmuen ah nang ham sitlohnah ka saii vanbangla kai taengahna saii van tih, kamah neh ka ca taengah, ka cadil taengah khaw rhilat pawt ham Pathen hmaiah kai hamla toemngam laeh,” a ti nah.
Zweer mij hier dus bij God, dat ge mij, noch mijn geslacht en mijn stam, ontrouw zult worden; maar dat ge mij en het land, waarin ge als gast verblijft, dezelfde vriendschap zult bewijzen, als ik u heb getoond.
24 Te dongah Abraham loh, “Kamah loh ka toemngam coeng,” a ti.
En Abraham zeide: Ik zweer het.
25 Tedae Abimelek kah sal rhoek loh tuito tuia rhawth pa kongmai dongah Abimelek te Abrahamloh a tluung.
Maar tegelijk deed Abraham bij Abimélek zijn beklag, dat de knechten van Abimélek zich met geweld van zijn waterput hadden meester gemaakt.
26 Tedae Abimelek loh, “Hekah dumlai he uloh a saii khaw ka ming pawt tih nang long khaw kai taengahna puen pawt dongah kai khaw tihnin due ka yaak moenih,” a ti nah.
Abimélek zeide: Ik weet niet, wie dat gedaan heeft; ge hebt er mij ook nooit van gesproken, en ik heb er tot nu toe niets van gehoord.
27 Te dongah Abraham loh boiva neh saelhunga khuen tih Abimelek tea paek phoeiah amamih rhoi kah moia boh rhoi.
Daarop haalde Abraham schapen en runderen, gaf ze aan Abimélek ten geschenke, en zij sloten een verbond met elkander.
28 Te phoeiah Abraham loh boiva khuikah tumanu pumrhih tea pai sak.
Toen Abraham zeven lammetjes had afgezonderd,
29 Te dongah Abimelek loh Abraham te, “Hekah tumanu pumrhih he metlae amamih bueng na hoep,” a ti nah.
zei Abimélek tot Abraham: Wat betekenen die zeven lammetjes, die ge afgezonderd houdt?
30 Tedae Abraham loh, “Ka kut lamkah tumanu pumrhih hena doe coeng atah tahae kah tuito ka too dongah kai ham laipai la rhepna om ni,” a ti nah.
Hij antwoordde: Zeven lammetjes moet ge van mij aannemen; dit zal mij tot getuigenis dienen, dat ik die put heb gegraven.
31 Tekah hmuente amih rhoiloh a toemngam rhoi dongah Beersheba tilaa sui.
Daarom wordt die plaats Beër-Sjéba genoemd, omdat zij daar beiden een eed hebben gezworen.
32 Te dongah Beersheba ah moia boh uh phoeiah Abimelek neh amah kah caempuei mangpa Phikhol khaw thoo uh tih Philisti kho la voei uh.
En nadat zij dus een verbond te Beër-Sjéba hadden gesloten, brak Abimélek met zijn legeroverste Pikol op, en keerde naar het land der Filistijnen terug.
33 Beersheba ah kolanhlaenga phung tih kumhal Pathen BOEIPA ming te pahoia khue.
Abraham plantte een tamarisk te Beër-Sjéba, en riep daar de naam van Jahweh aan, den eeuwigen God.
34 Te dongah Abraham he Philisti kho ah kuma yet bakuep.
Nog lang bleef hij in het land der Filistijnen wonen.
