Sunglatnah 9
1 BOEIPA loh Moses te, “Pharaoh taengah cet lamtah anih te thui pah. Hebrew kah Pathen Yahweh loh he ni a thui. Ka pilnam te hlah lamtah kai ham thothueng uh saeh.
Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en spreek tot hem: Alzo zegt de HEERE, de God der Hebreen: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij diene.
2 Tedae hlah ham na aal tih amih te na yuengyet pueng atah,
Want zo gij hen weigert te laten trekken, en gij hen nog met geweld ophoudt,
3 BOEIPA kutte lohma kah na boiva soah, marhang soah, laak soah, kalauk soah, saelhung soah tla vetih boiva dongah duektahaw la muep tlung ne.
Zie, de hand des HEEREN zal zijn over uw vee, dat in het veld is, over de paarden, over de ezelen, over de kemelen, over de runderen, en over het klein vee, door een zeer zware pestilentie.
4 Tedae BOEIPA loh Israel kah boiva laklo neh Egypt kah boiva laklo ah a hoep vetih Israel carhoek kah boeih tah ol nen pataeng duek pah mahpawh.
En de HEERE zal een afzondering maken tussen het vee der Israelieten, en tussen het vee der Egyptenaren, dat er niets sterve van al wat van de kinderen Israels is.
5 BOEIPA loh thangvuenah thui hamla khoninga khueh coeng. He kah hno he BOEIPA loh khohmuen aha saii ni,” a ti nah.
En de HEERE bestemde een zekeren tijd, zeggende: Morgen zal de HEERE deze zaak in dit land doen.
6 Tekah BOEIPA loh ol tea vuen aha thoeng sak. Te dongah Egypt kah boiva tah boeih duek. Tedae Israel ca rhoek kah boiva tah pakhat khaw duek pawh.
En de HEERE deed deze zaak des anderen daags; en al het vee der Egyptenaren stierf; maar van het vee der kinderen Israels stierf niet een.
7 Te vaengah Pharaoh loh hlang a tueih akhaw Israel kah boiva tah pakhat pataenga duek moenih ne. Tedae Pharaoh lungbuei te a thangpom pueng tih pilnam te hlah pawh.
En Farao zond er heen, en ziet, van het vee van Israel was niet tot een toe gestorven. Doch het hart van Farao werd verzwaard, en hij liet het volk niet trekken.
8 Te phoeiah BOEIPA loh Moses neh Aaron te, “Hmailing khangvaite namamih rhoi ham na kutnarhuma bae lo rhoi lamtah Moses loh Pharaoh mikhmuh ah vaan la haeh saeh.
Toen zeide de HEERE tot Mozes en tot Aaron: Neemt gijlieden uw vuisten vol as uit den oven; en Mozes strooie die naar de hemel voor de ogen van Farao.
9 Te vaengah Egypt kho tom ah laipi la poeh vetih, Egypt khohmuen boeih kah hlang so neh rhamsa dongah buhlut la oma hnai neh phuem ni,” a ti nah.
En zij zal tot klein stof worden over het ganse Egypteland; en zij zal aan de mensen, en aan het vee worden tot zweren, uitbrekende met blaren, in het ganse Egypteland.
10 Te dongah hmailing khangvai tea loh rhoi tih Pharaoh mikhmuh ah pai rhoi. Te te Moses loh vaan laa haeh tih buhlut la poehtih hlang pum dong neh rhamsa dongaha hnaia coe pah.
En zij namen as uit den oven, en stonden voor Farao's aangezicht; en Mozes strooide die naar den hemel; toen werden er zweren, uitbrekende met blaren, aan de mensen en aan het vee;
11 Te vaengah hmayuep rhoek tah buhlut dongah Moses mikhmuh la pai ham noeng uh pawh. Buhlut te hmayueprhoek so neh Egypt pum soaha om pah.
Alzo dat de tovenaars voor Mozes niet staan konden, vanwege de zweren; want aan de tovenaars waren zweren, en aan al de Egyptenaren.
12 Tedae BOEIPA loh Pharaoh kah lungbuei tea moem pah dongah BOEIPA loh Moses taengaha thui bangla amih rhoi ol te hnatun pawh.
Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE tot Mozes gesproken had.
13 Te phoeiah BOEIPA loh Moses taengah, “Mincang ah thoo lamtah Pharaoh mikhmuh ah pai pah. Te vaengah anih te thui pah. Hebrew kah Pathen Yahweh loh he ni a thui. Ka pilnam he hlah lamtah kai ham thothueng saeh.
Toen zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u voor Farao's aangezicht, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE, de God der Hebreen: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.
14 Tahae voei khat la kai kah lucik cungkuem te na lungbuei neh na salrhoek taengah, na pilnam taengah kan tueih. Te nen ni diklai pum ah kamah bangaom pawt tena ming eh.
Want ditmaal zal Ik al Mijn plagen in uw hart zenden, en over uw knechten, en over uw volk, opdat gij weet, dat er niemand is gelijk Ik, op de ganse aarde.
15 Ka kut he ka hlah tih namah neh na pilnam te duektahaw neh kang ngawn coeng dongah diklai lamlohna pat pawn ni.
Want nu heb Ik Mijn hand uitgestrekt, opdat Ik u en uw volk met de pestilentie zou slaan, en dat gij van de aarde zoudt verdelgd worden.
16 He kong dongah ka thadueng na phoe ham ni nang kam pai sak. Te dongah ka ming he diklai pum ah thui ham om.
Maar waarlijk, daarom heb Ik u verwekt, opdat Ik Mijn kracht aan u betoonde, en opdat men Mijn Naam vertelle op de ganse aarde.
17 Amih hlah pawt hamte ka pilnam taengah na picai uh pueng.
Verheft gij uzelven nog tegen Mijn volk, dat gij het niet wilt laten trekken?
18 Thangvuena tue vai khat tah rhael muep kan tlan sak khungdaeng pueng ni he. Te bangte a suen khohnin lamloh tahae hil khaw Egypt aha om moenih.
Zie, Ik zal morgen omtrent dezen tijd een zeer zware hagel doen regenen, desgelijks in Egypte niet geweest is van dien dag af, dat het gegrond is, tot nu toe.
19 Te dongah tueih lamtah na boiva neh na taengkah boeih te khaw, khohmuen kah hlang boeih neh lohma kaha hmuh rhamsa khaw bakuep sak laeh. Im laa coi pawt te rhaelloh a tlak thil vetih duek ni,” a ti nah.
En nu, zend heen, vergader uw vee, en alles wat gij op het veld hebt; alle mens en gedierte, dat op het veld gevonden zal worden, en niet in huis verzameld zal zijn, als deze hagel op hen vallen zal, zo zullen zij sterven.
20 Pharaoh salrhoek khuikah BOEIPA ol aka rhih long tah a salrhoek neh a boiva khaw im laa rhaelrham puei.
Wie onder Farao's knechten des HEEREN woord vreesde, die deed zijn knechten en zijn vee in de huizen vlieden;
21 Tedae BOEIPA ol te a lungbuei ah aka khueh pawt long tah a sal neh a boiva te lohma aha hnoo.
Doch die zijn hart niet zette tot des HEEREN woord, die liet zijn knechten en zijn vee op het veld.
22 BOEIPA loh Moses taengah, “Na kut te vaan la thueng lamtah Egypt khohmuen boeih ah hlang so neh rhamsa soah khaw, Egypt diklai kah khohmuen baelhing boeih soah rhael tla bitni,” a ti nah.
Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en er zal hagel zijn in het ganse Egypteland; over de mensen, en over het vee, en over al het kruid des velds in Egypteland.
23 Moses loh a conghol te vaan laa thueng tangloeng vaengah BOEIPAloh a ol neh rhael neh a tueih tih hmai khaw diklai la cet. Te vaengah BOEIPA loh Egypt khohmuen ah rhaela tlan sak.
Toen strekte Mozes zijn staf naar den hemel; en de HEERE gaf donder en hagel, en het vuur schoot naar de aarde; en de HEERE liet hagel regenen over Egypteland.
24 Rhaela tlak vaengah rhael lakli ah hmai khaw muep hli khungdaeng. Namtom taengah aka om parhite Egypt khohmuen tom ah te banga om noek moenih.
En er was hagel, en vuur in het midden des hagels vervangen; hij was zeer zwaar; desgelijks is in het ganse Egypteland nooit geweest, sedert het tot een volk geweest is.
25 Egypt kho tom ah rhael loh lohma kah boeih, hlang lamloh rhamsa hil khawa ngawn. Khohmuen baelhing boeih te rhaelloh a ngawn tih khohmuen thingkung boeiha khong.
En de hagel sloeg, in het ganse Egypteland, alles wat op het veld was, van de mensen af tot de beesten toe; ook sloeg de hagel al het kruid des velds, en verbrak al het geboomte des velds.
26 Israel ca rhoek kah Goshen khohmuen bueng ah ni rhaela tlak pawh.
Alleen in het land Gosen, waar de kinderen Israels waren, daar was geen hagel.
27 Te vaengah Pharaoh loh ol a tah tih Moses neh Aaron tea khue. Te phoeiah amih rhoi te, “Ka tholh bal coeng, BOEIPA he dueng ngawn dae kamah neh ka pilnam ni aka halang coeng.
Toen schikte Farao heen, en hij riep Mozes en Aaron, en zeide tot hen: Ik heb mij ditmaal verzondigd; de HEERE is rechtvaardig; ik daarentegen en mijn volk zijn goddelozen!
28 BOEIPA taengah thangthui rhoi laeh. Pathen kah ol neh rhaela tlak khaw yet coeng. Nangmih te kan tueih daengah nan pai thil ham tena khoep pawt eh?,” a ti nah.
Bidt vuriglijk tot den HEERE (want het is genoeg), dat geen donder Gods noch hagel meer zij; dan zal ik ulieden trekken laten, en gij zult niet langer blijven.
29 Te vaengah Moses loh anih te, “Khopuei he ka nong tak tih BOEIPA taengah ka kut ka phuel ni. Ol khaw paa tih rhael koepa bo pawt daengah ni diklai he BOEIPA ham ni tilana ming eh.
Toen zeide Mozes tot hem: Wanneer ik ter stad uitgegaan zal zijn, zo zal ik mijn handen uitbreiden voor den HEERE; de donder zal ophouden, en de hagel zal niet meer zijn; opdat gij weet, dat de aarde des HEEREN is!
30 Tedae namah neh na sal rhoek loh BOEIPA Pathen mikhmuh ahna rhih uh hlan tila ka ming.
Nochtans u en uw knechten aangaande, weet ik, dat gijlieden voor het aangezicht van den HEERE God nog niet vrezen zult.
31 Thut neh cangtun neh khaw cangtun vueilue neh thut muem khawa ngawn coeng.
Het vlas nu, en de gerst werd geslagen; want de gerst was in de aar, en het vlas was in den halm.
32 Tedae cang neh cangkuem tah a hnong pueng dongah ngawn pawh.
Maar de tarwe en de spelt werden niet geslagen; want zij waren bedekt.
33 Moses loh Pharaoh taeng lamkah khopueia nong tak tih BOEIPA taengah a kuta phuel. Te daengah rhaek ol neh rhael khaw paa tih khotlan loh khohmuen ah bo pawh.
Zo ging Mozes van Farao ter stad uit, en breidde zijn handen tot den HEERE; de donder en de hagel hielden op, en de regen werd niet meer uitgegoten op de aarde.
34 Khotlan neh rhael neh ol paa coeng tila Pharaohloh a hmuh van neh tholh tea khoep tih amah neh a sal rhoek loh a lungbueia thangpom.
Toen Farao zag, dat de regen en hagel, en de donder ophielden, zo verzondigde hij zich verder, en hij verzwaarde zijn hart, hij en zijn knechten.
35 Te dongah Pharaoh lungbuei tah ning tih BOEIPA loh Moses kut aha uen bangla Israel ca hlah pawh.
Alzo werd Farao's hart verstokt, dat hij de kinderen Israels niet trekken liet, gelijk als de HEERE gesproken had door Mozes.
