Sunglatnah 9
1 BOEIPA loh Moses te, “Pharaoh taengah cet lamtah anih te thui pah. Hebrew kah Pathen Yahweh loh he ni a thui. Ka pilnam te hlah lamtah kai ham thothueng uh saeh.
Toen sprak Jahweh tot Moses: Ga naar Farao en zeg hem: "Zo spreekt Jahweh, de God der Hebreën! Laat mijn volk vertrekken, om Mij te vereren."
2 Tedae hlah ham na aal tih amih te na yuengyet pueng atah,
Want zo gij weigert, het te laten vertrekken, en het nog langer weerhoudt,
3 BOEIPA kutte lohma kah na boiva soah, marhang soah, laak soah, kalauk soah, saelhung soah tla vetih boiva dongah duektahaw la muep tlung ne.
zal de hand van Jahweh uw vee in het veld met een verschrikkelijke pest slaan: paarden, ezels, kamelen, runderen en schapen.
4 Tedae BOEIPA loh Israel kah boiva laklo neh Egypt kah boiva laklo ah a hoep vetih Israel carhoek kah boeih tah ol nen pataeng duek pah mahpawh.
Maar Jahweh zal onderscheid maken tussen het vee van Israël en dat van Egypte; geen enkel beest van de Israëlieten zal verloren gaan.
5 BOEIPA loh thangvuenah thui hamla khoninga khueh coeng. He kah hno he BOEIPA loh khohmuen aha saii ni,” a ti nah.
Jahweh heeft ook de tijd bepaald: morgen zal Jahweh dit in het land voltrekken.
6 Tekah BOEIPA loh ol tea vuen aha thoeng sak. Te dongah Egypt kah boiva tah boeih duek. Tedae Israel ca rhoek kah boiva tah pakhat khaw duek pawh.
En de volgende morgen voltrok Jahweh het ook: al het vee der Egyptenaren kwam om, maar van de kudden der Israëlieten ging niets verloren.
7 Te vaengah Pharaoh loh hlang a tueih akhaw Israel kah boiva tah pakhat pataenga duek moenih ne. Tedae Pharaoh lungbuei te a thangpom pueng tih pilnam te hlah pawh.
Farao stelde een onderzoek in; en werkelijk, geen enkel beest van de Israëlieten was omgekomen Maar Farao bleef hardnekkig, en liet het volk niet vertrekken.
8 Te phoeiah BOEIPA loh Moses neh Aaron te, “Hmailing khangvaite namamih rhoi ham na kutnarhuma bae lo rhoi lamtah Moses loh Pharaoh mikhmuh ah vaan la haeh saeh.
Toen sprak Jahweh tot Moses en Aäron: Neemt uw handen vol roet uit de oven, en laat Moses het in de lucht strooien voor de ogen van Farao.
9 Te vaengah Egypt kho tom ah laipi la poeh vetih, Egypt khohmuen boeih kah hlang so neh rhamsa dongah buhlut la oma hnai neh phuem ni,” a ti nah.
Het zal over heel Egypte stuiven, en bij mens en dier in heel Egypte builen verwekken, die in etterende wonden zullen openbreken.
10 Te dongah hmailing khangvai tea loh rhoi tih Pharaoh mikhmuh ah pai rhoi. Te te Moses loh vaan laa haeh tih buhlut la poehtih hlang pum dong neh rhamsa dongaha hnaia coe pah.
Zij namen dus roet uit de oven, en terwijl zij voor Farao stonden, wierp Moses het in de lucht; en het verwekte builen bij mens en dier, die openbraken in etterende wonden.
11 Te vaengah hmayuep rhoek tah buhlut dongah Moses mikhmuh la pai ham noeng uh pawh. Buhlut te hmayueprhoek so neh Egypt pum soaha om pah.
Zelfs de tovenaars konden het door de builen bij Moses niet uithouden; want ook zij kregen builen, zoals de rest van Egypte.
12 Tedae BOEIPA loh Pharaoh kah lungbuei tea moem pah dongah BOEIPA loh Moses taengaha thui bangla amih rhoi ol te hnatun pawh.
Maar Jahweh verhardde het hart van Farao; hij wilde niet naar hen luisteren, zoals Jahweh Moses voorspeld had.
13 Te phoeiah BOEIPA loh Moses taengah, “Mincang ah thoo lamtah Pharaoh mikhmuh ah pai pah. Te vaengah anih te thui pah. Hebrew kah Pathen Yahweh loh he ni a thui. Ka pilnam he hlah lamtah kai ham thothueng saeh.
Jahweh sprak tot Moses: Ga morgen vroeg Farao weer tegemoet, en zeg hem: Zo spreekt Jahweh, de God der Hebreën! Laat mijn volk vertrekken, om Mij te vereren.
14 Tahae voei khat la kai kah lucik cungkuem te na lungbuei neh na salrhoek taengah, na pilnam taengah kan tueih. Te nen ni diklai pum ah kamah bangaom pawt tena ming eh.
Want deze keer zal Ik u, uw hof en uw volk met al mijn plagen meedogenloos treffen, opdat ge moogt weten, dat niemand op de hele aarde gelijk is aan Mij.
15 Ka kut he ka hlah tih namah neh na pilnam te duektahaw neh kang ngawn coeng dongah diklai lamlohna pat pawn ni.
Zeker, thans zou Ik mijn hand kunnen uitsteken, en u en uw volk met de pest kunnen slaan, zodat gij van de aarde werdt weggevaagd.
16 He kong dongah ka thadueng na phoe ham ni nang kam pai sak. Te dongah ka ming he diklai pum ah thui ham om.
Maar Ik laat u in leven, om u mijn almacht te tonen, en mijn Naam te verkonden over de hele aarde.
17 Amih hlah pawt hamte ka pilnam taengah na picai uh pueng.
Zo ge u dus opnieuw tegen mijn volk durft verzetten, en het niet laat vertrekken,
18 Thangvuena tue vai khat tah rhael muep kan tlan sak khungdaeng pueng ni he. Te bangte a suen khohnin lamloh tahae hil khaw Egypt aha om moenih.
zal Ik het morgen op deze tijd zo vreselijk doen hagelen, als nog nooit in Egypte is voorgekomen, zolang het bestaat tot de dag van vandaag.
19 Te dongah tueih lamtah na boiva neh na taengkah boeih te khaw, khohmuen kah hlang boeih neh lohma kaha hmuh rhamsa khaw bakuep sak laeh. Im laa coi pawt te rhaelloh a tlak thil vetih duek ni,” a ti nah.
Laat dus uw kudde en alles, wat ge op het veld hebt staan, in veiligheid brengen; alle mensen en dieren, die zich buiten bevinden en niet onderdak zijn gebracht, zullen door de hagel worden getroffen en sterven.
20 Pharaoh salrhoek khuikah BOEIPA ol aka rhih long tah a salrhoek neh a boiva khaw im laa rhaelrham puei.
Wie van Farao’s hovelingen het woord van Jahweh vreesde, bracht zijn slaven en vee naar binnen;
21 Tedae BOEIPA ol te a lungbuei ah aka khueh pawt long tah a sal neh a boiva te lohma aha hnoo.
maar wie niet aan het woord van Jahweh geloofde, liet zijn slaven en vee buiten.
22 BOEIPA loh Moses taengah, “Na kut te vaan la thueng lamtah Egypt khohmuen boeih ah hlang so neh rhamsa soah khaw, Egypt diklai kah khohmuen baelhing boeih soah rhael tla bitni,” a ti nah.
Toen sprak Jahweh tot Moses: Strek uw hand uit naar de hemel, om het over heel Egypte te laten hagelen op mens en dier en op het veldgewas van heel Egypte.
23 Moses loh a conghol te vaan laa thueng tangloeng vaengah BOEIPAloh a ol neh rhael neh a tueih tih hmai khaw diklai la cet. Te vaengah BOEIPA loh Egypt khohmuen ah rhaela tlan sak.
Moses hief zijn staf naar de hemel, en Jahweh liet het donderen en hagelen; de bliksem schoot op de aarde, en Jahweh liet een zware hagel neerkletteren op Egypte.
24 Rhaela tlak vaengah rhael lakli ah hmai khaw muep hli khungdaeng. Namtom taengah aka om parhite Egypt khohmuen tom ah te banga om noek moenih.
De hagelbui werd doorschoten van bliksemflitsen; zo vreselijk was de hagelslag, als men, sinds er in Egypte mensen wonen, nog nooit had beleefd.
25 Egypt kho tom ah rhael loh lohma kah boeih, hlang lamloh rhamsa hil khawa ngawn. Khohmuen baelhing boeih te rhaelloh a ngawn tih khohmuen thingkung boeiha khong.
De hagel teisterde over heel Egypte mens en dier, die zich buitenshuis bevonden: al het gewas op het veld werd door de hagel verpletterd, al de bomen op het land braken middendoor.
26 Israel ca rhoek kah Goshen khohmuen bueng ah ni rhaela tlak pawh.
Alleen in het land Gósjen, waar de Israëlieten woonden, hagelde het niet.
27 Te vaengah Pharaoh loh ol a tah tih Moses neh Aaron tea khue. Te phoeiah amih rhoi te, “Ka tholh bal coeng, BOEIPA he dueng ngawn dae kamah neh ka pilnam ni aka halang coeng.
Nu liet Farao Moses en Aäron ontbieden en zei hun: Thans moet ik wel mijn schuld bekennen; Jahweh is in zijn recht, en ik en mijn volk hebben ongelijk.
28 BOEIPA taengah thangthui rhoi laeh. Pathen kah ol neh rhaela tlak khaw yet coeng. Nangmih te kan tueih daengah nan pai thil ham tena khoep pawt eh?,” a ti nah.
Weest dus mijn voorspraak bij Jahweh. Het donderen en hagelen heeft lang genoeg geduurd. Ik zal u laten vertrekken; gij behoeft niet langer hier te blijven.
29 Te vaengah Moses loh anih te, “Khopuei he ka nong tak tih BOEIPA taengah ka kut ka phuel ni. Ol khaw paa tih rhael koepa bo pawt daengah ni diklai he BOEIPA ham ni tilana ming eh.
Moses antwoordde: Zodra ik buiten de stad ben, zal ik mijn handen tot Jahweh uitstrekken; het onweer zal ophouden, en er zal geen hagel meer vallen, opdat gij moogt weten, dat de aarde aan Jahweh behoort.
30 Tedae namah neh na sal rhoek loh BOEIPA Pathen mikhmuh ahna rhih uh hlan tila ka ming.
Maar ik ben er zeker van, dat gij met uw hof ook nu nog den God Jahweh niet vreest.
31 Thut neh cangtun neh khaw cangtun vueilue neh thut muem khawa ngawn coeng.
Het vlas en de gerst waren intussen vernield: want de gerst rijpte al in de aren, en het vlas stond in bloei.
32 Tedae cang neh cangkuem tah a hnong pueng dongah ngawn pawh.
Tarwe en spelt werden niet neergeslagen, omdat die later in de tijd zijn.
33 Moses loh Pharaoh taeng lamkah khopueia nong tak tih BOEIPA taengah a kuta phuel. Te daengah rhaek ol neh rhael khaw paa tih khotlan loh khohmuen ah bo pawh.
Toen Moses van Farao was heengegaan, en buiten de stad was gekomen, strekte hij zijn handen tot Jahweh uit. Het onweer en de hagel hielden op, en er stroomde geen regen meer op de aarde.
34 Khotlan neh rhael neh ol paa coeng tila Pharaohloh a hmuh van neh tholh tea khoep tih amah neh a sal rhoek loh a lungbueia thangpom.
Toen Farao zag, dat regen, hagel en onweer hadden opgehouden, bleef hij met zijn hof verstokt in de zonde volharden.
35 Te dongah Pharaoh lungbuei tah ning tih BOEIPA loh Moses kut aha uen bangla Israel ca hlah pawh.
Farao bleef hardnekkig, en liet de Israëlieten niet vertrekken, zoals Jahweh door Moses voorspeld had.
