Sunglatnah 15
1 Moses neh Israel ca rhoek loh BOEIPA taengah he laa hea sak uh. Te vaengah,” A phul la aka phul marhang neh a soah aka ngol khaw tuipuei khuilaa phok coeng dongah BOEIPA te ka hlai eh.
Toen zongen Moses en Israëls kinderen dit lied ter ere van Jahweh: Laat ons zingen voor Jahweh, Want hoog is Hij verheven; Paard en ruiter wierp Hij in zee!
2 Ka Pathen he kai ham ka sarhi neh BOEIPA laa neh khangnah la om. A pa Pathen amah te ka uem vetih amah te ka pomsang ni.
Mijn kracht is Jahweh en mijn roem, Want Hij heeft mij gered. Hij is mijn God, dien ik wil prijzen, De God van mijn vaderen, dien ik verheerlijk.
3 BOEIPA tah caemtloek hlang coeng tih, a ming tah Yahweh ni.
Een krijgsheld is Jahweh, Jahweh is zijn Naam!
4 Pharaoh kah leng neh a caemte tuipuei laa dong pah tih a boeilu hlangrhoeite carhaek tuipuei aha buek sak.
Farao’s wagens en zijn leger wierp Hij in zee, In de Rode Zee ligt de bloem zijner helden verdronken.
5 Tuidung loh amih te a thing tih a laedil ah lungto bangla suntla.
De golven bedekten hen, Zij zakten als een steen in de diepte.
6 BOEIPA nang kah bantang kut tah thadueng neh thangpom uh tih, BOEIPA nang kah bantang kut loh thunkha khaw a noi.
Uw rechterhand, Jahweh, is heerlijk door kracht, Uw rechterhand, Jahweh, verplettert den vijand!
7 Na hoemdamnah cangpai lamloh nang aka thoh thil khaw, na koengloengtih na thinsana tueih vaengah, amihte divawt banglaa hlawp.
In de volheid van uw majesteit werpt Gij uw tegenstanders neer, Laat Gij de vrije loop aan uw toorn, Die als kaf hen verteert.
8 Na hnarhong dongkah yilh lamloh tui holuh tih, tuipuei tuilung ah tuidung aka dok uh tuisih khaw som bangla pai.
Door uw briesen hoopten de wateren zich op, Bleven de golven staan als een dam, Stolden de baren in het midden der zee.
9 Thunkha long tah ka hloem vetih ka kae vaengah ka hinglua cung hil amihte kutbuem la ka tael ni. Ka cunghang te ka yueh vetih ka kut loh amiha pang bitni.
De vijand sprak: Ik zet ze na, haal ze in, Ik verdeel de buit, ik zal mij verzadigen; Ik trek mijn zwaard, Mijn hand slaat ze neer.
10 Na hil nehna hmuhtih tuipuei loh amiha khuk vaengah tah tui khuet khuiah kawnlawk bangla buek.
Maar Gij hebt met uw adem geblazen en de zee golfde over hen heen; Zij zonken als lood in de vreselijke wateren.
11 Namah bangla pathen rhoek lakli ah unim aka om? BOEIPA aw, namah bangla hmuencim ah unim a thangpom? Khobaerhambae a saii bangla koehnah khaw rhih om pai.
Wie is als Gij onder de goden, o Jahweh, Wie als Gij, heerlijk door heiligheid, Geducht om uw roemvolle daden, En om de wonderen, die Gij wrocht.
12 Na bantang kut na thueng vaengah amih te diklai loh a dolh.
Gij strekt uw rechterhand uit, En de aarde verslindt ze!
13 Pilnamna tlan te na sitlohnah nehna mawt vetih na tolkhoeng cim la na sahri nehna khool ni.
In uw goedheid leidt Gij het volk, dat Gij hebt verlost, In uw kracht voert Gij het naar uw heilige woning!
14 Pilnam loh a yaak vetih tlai uh ni. Philistia khosa rhoek te bungtloh loh a kawlek ni.
De volken horen het en beven, Angst overvalt Filistea’s bewoners.
15 Edom khoboei rhoek te let uh vetih Moab ngalhatung rhoek te thuennah loh a tuuk ni. Kanaan khosa rhoek khaw boeih paci uh ni.
De vorsten van Edom zijn van schrik overmand, De koningen van Moab rillen ervan. Onrust grijpt alle bewoners van Kanaän aan,
16 Na ban tanglue lamloh amih soah mueirhih neh birhihnah khaw tla ni. BOEIPA namah kah pilnama khum hil, na lai pilnama khum hil lungto bangla kuemsuem uh bitni.
Bevangen door angst en ontzetting; Voor uw geweldige kracht Worden ze stom als een steen, Terwijl uw volk, o Jahweh, zijn doortocht voltooit, Het volk, dat Gij U hebt verworven, is overgestoken.
17 Amih te na khuen vetih na rho tlang dongah na phung ni. BOEIPA aw te hmuen ah khosak ham na saii tih ka Boeipa kah rhokso khaw namah kut long ni a saii.
Nu brengt en plant Gij hen Op de berg van uw erfdeel; Op de plaats van uw woning, o Jahweh, die Gij U hebt bereid: Heer, in het heilige oord, Dat uw handen hebben gegrond!
18 BOEIPA ni kumhal ham a manghai yoeyah eh?,” a ti uh.
Jahweh zal heersen Voor eeuwig en immer!
19 Te vaengah Pharaoh kah marhang tah amah kah leng neh a marhang caem te khaw tuili khuila kun uh. Te dongah BOEIPA loh amih soah tuipuei tui tea mael sak. Tedae Israel ca rhoek tah tuipuei tuilung kah laiphuei dongah cet uh.
Want toen de paarden van Farao De zee introkken, met zijn wagens en ruiters, Bedolf Jahweh hen met de golven der zee; Maar Israëls kinderen trokken er droogvoets doorheen!
20 Te vaengah Aaron ngannu, tonghmanu Miriam loh a kut dongah kamrhinga muk. A hnukah manu boeih khaw kamrhing neh lamnah neh ha pawk uh.
En Mirjam de profetes, de zuster van Aäron, nam de tamboerijn ter hand, en terwijl alle vrouwen met tamboerijnen haar dansende volgden,
21 Te vaengah amih te Miriam loh, “Marhangte phul la phul cakhaw a sokah aka ngolte tuili khuilaa phok coeng dongah lah BOEIPA te hlai uh pai,” tila a doo.
herhaalde Mirjam voor hen het refrein: Laat ons zingen voor Jahweh, Want hoog is Hij verheven, Paard en ruiter wierp Hij in zee!
22 Te phoeiah Moses loh Israel te carhaek tuipuei lamloha khuen tih Shur khosoek la pawk uh. Tedae hnin thum caeh kah khosoek ah tah tui hmu uh voel pawh.
Daarna liet Moses Israël van de Rode Zee opbreken en trokken zij naar de woestijn van Sjoer. Toen zij al drie dagreizen ver de woestijn in waren getrokken, zonder water te vinden,
23 Marah laa pawk vaengah khaw Marah tui te khahing tih ok la lo pawh. Te dongah a ming khaw Maraha sui uh.
bereikten zij Mara. Maar ze konden het water van Mara niet drinken, omdat het bitter was; daarom noemde men het Mara.
24 Te vaengah pilnamte Moses taengah nuluh tih, “Balae n'ok eh?” a ti uh.
Toen begon het volk tegen Moses te morren en zeide: Wat moeten we drinken?
25 Tedae BOEIPA taengah pang tih BOEIPA loh a thuinuet thing te tui khuila a voeih daengah tui khaw tui. Anih ham oltlueh neh laitloeknah ni pahoi a khueh pah tih pahoi a noemcai coeng.
Hij bad tot Jahweh, en Jahweh wees hem een stuk hout aan; hij wierp het in het water, en het water werd zoet. Op deze plaats gaf hij hun voorschriften en wetten, en stelde hen daar voor de keus:
26 Te vaengah, “BOEIPA na Pathen ol te na yaak rhoe na yaak tih a mikhmuh ah a thuem la na saii atah a olpaek te hnakaeng lamtah a oltlueh te boeih tuem. Nang aka hoeih sak he BOEIPA kamah. Te dongah Egypt soah tlohtat cungkuem ka khuen te nang soah ka khueh mahpawh,” a ti.
Zo ge luistert naar de stem van Jahweh, uw God, en doet wat recht is in zijn ogen, zo ge zijn geboden in acht neemt, en al zijn voorschriften onderhoudt, zal Ik geen van de kwalen, waarmee Ik Egypte heb geteisterd, u laten treffen, maar genees Ik u juist; Ik, Jahweh!
27 Te phoeiah Elim la pawk uh tih tuiphuet tui hlai nit neh rhophoe sawmrhih ana om. Te dongah tui taengah pahoi rhaeh uh.
Vandaar gingen zij naar Elim, waar twaalf waterbronnen zijn en zeventig palmen staan, en zij sloegen de legerplaats op aan het water.
