< 2 Manghai 20 >

1 Te vaeng tue ah Hezekiah te tlo tih dalh duek. Te dongah tonghma Amoz capa Isaiah te anih taengla pawk tih, “BOEIPA loh he ni a. thui, na imkhui te uen laeh, na duek vetih na hing voel mahpawh,” a ti nah.
در آن روزها حِزِقیا سخت بیمار شد و نزدیک بود بمیرد. اشعیای نبی (پسر آموص) به عیادتش رفت و از جانب خداوند این پیغام را به او داد: «وصیتت را بکن، چون عمرت به آخر رسیده است؛ تو از این مرض شفا نخواهی یافت.»
2 Te dongah a maelhmai te pangbueng taengla a hooi sak. Te phoeiah BOEIPA taengah thangthui tih,
حِزِقیا صورت خود را به طرف دیوار برگردانید و به پیشگاه خداوند دعا کرده، گفت:
3 “Aw BOEIPA, na mikhmuh ah oltak neh, thinko rhuemtuet la pongpa te khaw, na mikhmuh ah a then ka saii te khaw poek mai,” a ti. Te vaengah Hezekiah kah a rhah mah hlawkhlawk rhap.
«خداوندا، به خاطر آور چقدر نسبت به تو وفادار و امین بوده‌ام و چطور سعی کرده‌ام مطابق میل تو رفتار کنم.» سپس بغض گلویش را گرفت و به تلخی گریست.
4 Isaiah loh khopuei vongup bangli a pha moenih. Te vaengah BOEIPA ol te anih taengla pawk tih,
پیش از آنکه اشعیا قصر را ترک کند خداوند بار دیگر با او سخن گفت و فرمود:
5 “Mael lamtah ka pilnam kah rhaengsang Hezekiah te thui pah. Na pa David kah Pathen BOEIPA loh he ni a. thui. Na thangthuinah te ka yaak tih na mikphi khaw ka hmuh coeng. Kai loh nang kang hoeih sak coeng ne, a thum hnin ah tah BOEIPA im la na cet bitni.
«نزد حِزِقیا رهبر قوم من برگرد و به او بگو که خداوند، خدای جدت داوود دعای تو را شنیده و اشکهایت را دیده است. او تو را شفا خواهد داد. سه روز دیگر از بستر بیماری بلند خواهی شد و به خانهٔ خداوند خواهی رفت.
6 Na khohnin te kum hlai nga kan thap vetih namah neh khopuei he khaw Assyria manghai kut lamloh kan huul ni. Khopuei he kamah ham neh ka sal David hamla ka tungaep ni,” a ti nah.
او پانزده سال دیگر بر عمر تو خواهد افزود. او تو را و این شهر را از چنگ پادشاه آشور نجات خواهد داد. تمام این کارها را به خاطر خود و به خاطر خادمش داوود انجام خواهد داد.»
7 Te phoeiah Isaiah loh, “Thaibu thaidae lo lah,” a ti nah. A loh uh tangloeng tih buhlut a ben thil daengah koep hing.
پس اشعیا به افراد حِزِقیای پادشاه گفت که مقداری انجیر بگیرند و آن را له کرده، روی دمل حِزِقیا بگذارند. آنها چنین کردند و حِزِقیا شفا یافت.
8 Hezekiah loh Isaiah taengah, “BOEIPA loh kai he n'hoeih sak tih a thum hnin ah BOEIPA im la ka caeh ham miknoek te melae?” a ti nah.
(در ضمن حِزِقیای پادشاه به اشعیای نبی گفته بود: «برای اینکه ثابت شود که خداوند مرا شفا خواهد داد و بعد از سه روز خواهم توانست به خانهٔ خداوند بروم او چه نشانه‌ای به من می‌دهد؟»
9 Te vaengah Isaiah loh, “He tah nang ham BOEIPA lamkah miknoek pawn ni. Ol a thui bangla khokhawn loh tangtlaeng parha a poeng ham khaw, tangtlaeng parha a mael ham khaw, BOEIPA loh a saii bitni,” a ti nah.
اشعیا به او گفت: «خداوند با این نشانه آنچه را گفته، ثابت خواهد کرد: آیا می‌خواهی که سایهٔ ساعت آفتابی ده درجه جلو برود یا ده درجه به عقب برگردد؟»
10 Te vaengah Hezekiah, “Khokhawn loh tangtlaeng parha a poeng ham tah yoeikoek pawt nim? Te dongah khokhawn he tangtlaeng parha a hnuk la mael mai saeh,” a ti nah.
حِزِقیا جواب داد: «جلو رفتن سایه روی ساعت آفتابی آسان است، پس بهتر است سایه ده درجه به عقب برگردد.»
11 Tonghma Isaiah loh BOEIPA a khue thil tangloeng vaengah tah tangtlaeng dongkah khokhawn khaw mael tih Ahaz kah tangtlaeng dongah khaw a hnuk la tangtlaeng parha rhum van.
اشعیا از خداوند درخواست نمود که چنین کند، و او سایهٔ روی ساعت آفتابی آحاز را ده درجه به عقب برگرداند.)
12 Te vaeng tue ah Hezekiah a tloh te Babylon manghai Baladan capa Merodakbaldan loh a yaak dongah Hezekiah taengla capat neh khocang a pat.
در آن موقع مِرودِک بَلَدان (پسر بَلَدان، پادشاه بابِل) نامه‌ای همراه هدیه‌ای توسط قاصدان خود برای حِزِقیا فرستاد، زیرا شنیده بود که بیمار است.
13 Hezekiah loh amih te a yaak sak tih amih te a likmal im kah cak neh sui khaw, botui neh situi then khaw, a hnopai im khaw, a thakvoh khuikah a hmuh boeih khaw boeih a tueng. A im khui neh a khohung pum kah te Hezekiah loh amih a tueng pawh hno om pawh.
حِزِقیا فرستادگان بابِلی را پذیرفت و ایشان را به کاخ سلطنتی برد و خزانه‌های طلا و نقره، ادویه و روغنهای معطر، و نیز اسلحه‌خانهٔ خود را به آنها نشان داد. بدین ترتیب، فرستادگان بابِلی تمام خزاین او را دیدند و هیچ چیز از نظر آنان پوشیده نماند.
14 Te dongah tonghma Isaiah loh manghai Hezekiah te a paan tih amah taengah, “Tekah hlang rhoek loh balae a thui, me lamkah nim nang taengla ha pawk uh,” a ti nah. Te vaengah Hezekiah loh, “Kho hla lamkah, Babylon lamkah ha pawk uh,” a ti nah.
آنگاه اشعیای نبی نزد حِزِقیای پادشاه رفت و از او پرسید: «این مردان از کجا آمده بودند و چه می‌خواستند؟» حِزِقیا جواب داد: «از جای دور! آنها از بابِل آمده بودند.»
15 Te phoeiah, “Na im ah balae a hmuh?” a ti nah hatah Hezekiah loh, “Ka im kah a cungkuem he a hmuh uh. Ka thakvoh khuikah khaw amih ka tueng pawh hno pakhat khaw om pawh,” a ti nah.
اشعیا پرسید: «در کاخ تو چه دیدند؟» حِزِقیا جواب داد: «تمام خزاین مرا که در کاخ من است دیدند.»
16 Tedae Isaiah loh Hezekiah te, “BOEIPA ol he hnatun lah.
اشعیا به او گفت: «پس به این پیغامی که از طرف خداوند است، گوش کن:
17 A tue ha pawk vetih na im kah a cungkuem neh na pa rhoek loh tahae khohnin due a kael te khaw Babylon la a phueih vetih paih mahpawh. BOEIPA loh ol a thui coeng.
زمانی می‌رسد که هر چه در کاخ داری و گنجهایی که اجدادت اندوخته‌اند به بابِل برده خواهد شد و چیزی از آنها برایت باقی نخواهد ماند.
18 Namah lamloh aka thoeng na ca sak rhoek te khaw a khuen, a khuen uh vetih Babylon manghai bawkim ah imkhoem la om uh ni,” a ti nah.
بابِلی‌ها برخی از پسرانت را به اسارت گرفته، آنان را خواجه خواهند کرد و در کاخ پادشاه بابِل به خدمت خواهند گماشت.»
19 Tedae, “Rhoepnah neh uepomnah he kamah tue vaengah om mai pawt nim?” a ti dongah Hezekiah loh Isaiah te, “Na thui bangla BOEIPA ol tah then,” a ti nah.
حِزِقیا جواب داد: «آنچه خداوند فرموده، نیکوست. لااقل تا وقتی که زنده‌ام این اتفاق نخواهد افتاد و صلح و امنیت برقرار خواهد بود.»
20 Hezekiah kah ol noi neh a thayung thamal boeih khaw, tuibuem neh tuilong a saii tih khopuei la tui a pawk sak khaw, Judah manghai rhoek kah khokhuen olka cabu dongah a daek uh moenih a?
شرح بقیهٔ رویدادهای سلطنت حِزِقیا و فتوحات او، و نیز حوض و قناتی که درست کرد و آب را به شهر آورد در کتاب تاریخ پادشاهان یهودا ثبت گردیده است.
21 Hezekiah te a napa rhoek taengla a khoem uh phoeiah tah a capa Manasseh te anih yueng la manghai.
پس از مرگ حِزِقیا، پسرش مَنَسی پادشاه شد.

< 2 Manghai 20 >