Zephaniah 1

1 Judah siangpahrang Amon capa Josiah siangpahrang ah oh naah, Hezekiah capa Amariah, Amariah capa Gedaliah, Gedaliah capa Kushi, Kushi capa Zephaniah khaeah Angraeng ih lok angzoh.

Herrens ord som kom til Sefanja, son åt Kusi, son åt Gedalja, son åt Amarja, son åt Hizkia, i dei dagar då Josia Amonsson var konge i Juda.

2 Prae thung ih hmuennawk to kam rosak boih han, tiah Angraeng mah thuih.

Burt, ja burt vil eg taka alt frå jordi, segjer Herren.

3 Kami hoi moinawk doeh ka paduek boih han; van ih tavaanawk hoi tuipui thung ih tanganawk boih, kahoih ai kaminawk hoi amtimsak kami to kam rosak han, prae kaminawk to kam rosak boih han, tiah Angraeng mah thuih.

Eg vil taka burt menneskje og dyr, taka burt fuglarne under himmelen og fiskarne i havet og støytesteinarne i lag med dei gudlause, og eg vil rydja menneski ut av jordi, segjer Herren.

4 Judah hoi Jerusalem ah kaom kaminawk boih nuiah ban ka phok han; Baal kabok anghmat kaminawk, hae ahmuen hoiah krang bok zaehoikungnawk ih ahmin hoi Sithaw panoek ai kami zaehoikungnawk ih ahmin to ka phraek boih han;

Og eg vil retta ut handi mi mot Juda og alle deim som bur i Jerusalem, og eg vil rydja ut frå denne staden den siste leivning av Ba’al, namnet åt avgudsprestarne i lag med prestarne,

5 imphu ah van cakaeh bok kaminawk, Angraeng ih ahmin hoi kasae lokkamhaih sah kaminawk, Malkham hoi kasae lokkamhaih sah kaminawk;

deim som på taki bed til himmelheren, deim som bed til og sver ved Herren og attpå sver ved Milkom,

6 Angraeng khae hoi amlaem let kaminawk, Angraeng pakrong ai, anih khae lokdueng ai kaminawk to ka kam rosak boih han.

og deim som hev vendt seg burt frå Herren, og deim som ikkje hev søkt Herren og ikkje spurt etter honom.

7 Angraeng Sithaw hmaa ah anghngai o duem ah; Angraeng ih ni loe anghnai boeh: Angraeng mah hmuen tathlanghaih to sak boeh moe, angmah ih angvinawk to a kawk boeh.

Ver stille for Herren, Herren! For Herrens dag er nær, Herren hev laga til eit slagtoffer, han hev vigt sine gjester.

8 Angraeng ih hmuen tathlanghaih niah, ukkung angraengnawk, siangpahrang caanawk, kalah khukbuen angkhuk kaminawk to dan ka paek boih han.

Og på Herrens slagtofferdag vil eg heimsøkja hovdingarne og kongssønerne og alle som klæder seg i utanlands-klæde.

9 To na niah khongkha ranui ah angphet tahang kaminawk, angmacae angraeng ih im ah tha patoh moe, alinghaih hoi toksah kaminawk to dan ka paek han.

Og eg vil på den dagen heimsøkja alle deim som hoppar yver dørstokken, dei som fyller sin Herres hus med vald og svik.

10 To na niah loe, Tanga khongkha hoiah qahhaih lok, ohhaih ahmuen hnetto haih hoiah kana hanghaih lok, mae nui hoiah atuen kalen parai kamtimh atuen to om tih, tiah Angraeng mah thuih.

På den dagen, segjer Herren, skal det høyrast skrik frå Fiskeporten, jammer frå Nybyen og stort brak frå høgderne.

11 Hmuenmae zawhhaih ahmuen ah kaom kaminawk, qah oh; hmuenmae zaw kaminawk loe anghmat o boih boeh; sum kanglung hoi hmuenmae zaw kaminawk doeh anghmat o boih boeh.

Jamra, de som bur i Mortelen, for heile kræmerfolket er gjort til inkjes, og alle kjøpmenner utrudde.

12 To naah Jerusalem to hmaithawk hmai hoiah ka pakrong han; Angraeng loe kahoih hmuen doeh, kahoih ai hmuen doeh sah mak ai, tiah palung thung hoi poek kaminawk to ka thuitaek han.

Og på den same tidi vil eg ransaka Jerusalem med lykter og heimsøkja dei menneskje som ligg i ro på sin berm og segjer i sitt hjarta: «Herren gjer korkje godt eller vondt.»

13 To pongah nihcae ih hmuenmaenawk to lomh pae o tih, imnawk doeh phrae pae o tih: nihcae loe im sah o tih, toe im to om o haih mak ai; nihcae mah misur takha sah o tih, toe misurtui to nae o mak ai.

Og eigedomen deira skal verta til herfang og husi deira til tjon. Hus skal dei byggja, men ikkje bu i deim, vinhagar skal dei planta, men ikkje drikka deira vin.

14 Angraeng ih ni kalen loe zoi boeh; zoi daek boeh, karangah angzo tih boeh, Angraeng niah hang ih lok loe paroeai zitthok tih: to ah thacak kaminawk hanghaih lok to om tih.

Nær er Herrens dag, den store. Han er nær og kjem med stor hast. Høyr! Det er Herrens dag! Sårt skrik då kjempa.

15 To ani loe palungphuihaih ni, raihaih hoi poek anghmang suthaih ni, amrohaih hoi anghmathaih ni, vinghaih hoi poekhaih kamtueng ai ani, tamai tabokhaih ni hoi kathah khovinghaih niah om ueloe,

Ein vreide-dag er den dagen, ein dag med naud og trengsla, ein dag med øyding og audner, ein dag med myrker og dimma, ein dag med skyer og skodda,

16 mongkah to uengh moe, pakaahaih tapang kaom vangpuinawk hoi imsangnawk to tuk hanah, acoe paekhaih niah om tih.

ein dag med lurblåster og herrop mot dei faste byar og mot dei høge murtindar.

17 Kaminawk nuiah palungboenghaih ka phaksak han, nihcae loe Angraeng nuiah zae o boeh pongah, mikmaeng baktiah amhet o tih; nihcae ih athii loe maiphu baktih, nihcae ih ngan doeh tamlok baktiah krai o tih.

Då vil eg setja folk i slik angest, at dei gjeng der som blinde, for di dei hev synda mot Herren. Blodet deira skal verta burtslengt som mold, og kjøtet deira som møk.

18 Angraeng palungphuihaih niah loe, nihcae ih sum kanglung hoi suinawk mah nihcae to pahlong thai mak ai: anih palungphuihaih hmai mah prae to kangh boih tih, prae thung kaom kaminawk to karangah anghmathaih phasak boih tih.

Korkje sylvet eller gullet deira skal kunde berga deim på Herrens vreide-dag, når elden frå hans brennhug øyder all jordi; for han vil gjera ende, ja, ein brå ende på alle deim som bur på jordi.