Solomon Laa 4
1 Khenah, nang loe kranghoih parai, tlangai; khenah, na krang hoih parai! Na mikhmai khukhaih hnuk bang ih na mik loe pahuu mik baktiah oh; na sam loe Gilead mae ah kaom maehnawk baktiah oh.
[Sponsus Quam pulchra es, amica mea! quam pulchra es! Oculi tui columbarum, absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum quæ ascenderunt de monte Galaad.
2 Na haanawk loe amui aah moe, tui amthluk pacoengah angzo, caa kakak maeto doeh kaom o ai, caa hnetto sah boih tuu baktiah oh.
Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro; omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est inter eas.
3 Na pahninawk loe tlangqui kathim baktiah oh moe, na thuih ih lok loe tahngaih han nawm; mikhmai khukhaih kahni hnuk bang ih naalaking loe buhmaeh thingthai ahap baktiah oh.
Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrinsecus latet.
4 Na tahnong loe David mah sak ih maiphaw congca suekhaih, misatuh kaminawk mah patoh ih misa pakaahaih sangto suekhaih imsang baktiah oh.
Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis; mille clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium.
5 Na tahnunawk loe lili pawk salakah kamhai, tasuk caa kangphae hnetto baktiah oh.
Duo ubera tua sicut duo hinnuli, capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis.
6 Khodai tom moe, khoving boeng ai naah, myrrh mae ah ka caeh moe, hmuihoih maesom nuiah ka caeh han.
Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.
7 Ka tlangai, nang loe na suidik; coek koi roe na tawn ai.
Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te.
8 Ka hamh ih tangla, Lebanon hoiah kai khaeah angzo ah, Lebanon hoiah kai khaeah angzo ah; Amana maesom, Shenir maesom, Hermon maesom, kaipui ih akhawnawk, kaithlaeng ohhaih maenawk hoiah khen ah.
Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum.
9 Ka tanuh, ka hamh ih tangla, ka palungthin hae na lak ving boeh, vaito nang danh moe, na oih ih sui bungmu maeto mah, ka palungthin hae nang zaeh ving boeh.
Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui.
10 Ka tanuh, ka hamh ih tangla, nang palunghaih loe kawkruk maw hoih! Nang palunghaih loe misurtui pongah hoih kue moe, na hmuihoih tui loe hmuihoih tuinawk boih pongah doeh hoih kue.
Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.
11 Aw ka hamh ih tangla, na pahni hoiah khoitui baktih kaluep tui to longh; na palai ah tahnutui hoi khoitui to oh; nang khuk ih kahni loe Lebanon ih hmuihoih tui baktiah oh.
Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.
12 Ka tanuh, ka hamh ih tangla, nang loe khah khoep ih takha baktiah na oh moe, khah khoep ih tuipuek baktih, catui daeng ih tuibap baktiah na oh.
Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus.
13 Na thling ih akungnawk loe athaih kaluep kathai, buhmaeh thaih baktih, hmuihoih henna hoi nard kung baktiah oh,
Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.
14 hmuihoih nard hoiah saffron, kalamus hoiah cinnamon hmuihoih thing, myrrh hoi aloe, hmuihoih boih thungah hmuihoih koek ah oh o;
Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.
15 nang loe tuipuek kaom takha, tui kaang thai ai tuibap, Lebanon hoi kalong vacongnawk baktiah na oh.
Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano.
16 Aw aluek bang ih takhi, angthawk ah, aloih bang ih takhi, angzo ah; kai ih takha thungah song ah; hmuihoih to amsong nasoe. Ka tlangai to angmah ih takha thungah angzo nasoe loe, kaluep thingthainawk to caa nasoe.
Sponsa Surge, aquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant aromata illius. Veniat dilectus meus in hortum suum, et comedat fructum pomorum suorum.
