< Ruth 3 >

1 To pacoengah Naomi mah anih khaeah, Ka canu, kamongah na oh thai hanah, nang han im pakrong nahaeloe hoih mak ai maw?
Y díjole su suegra Noemí: Hija mía, ¿no te tengo de buscar descanso, que te sea bueno?
2 Nang hoi nawnto kaom nongpatanawk ih angraeng, Boaz loe aicae ih canawk ah om ai maw? Khenah, vaiduem ah cang atithaih ahmuen ah anih loe barli cang to atii tih.
¿No es nuestro pariente Booz, con cuyas mozas tú has estado? He aquí que él avienta esta noche la parva de las cebadas.
3 Tui amthluh loe hmuihoih angnok pacoengah, khukbuen kahoih angkhuk ah; to pacongah cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk ah, toe anih buh aan caak pacoeng ai karoek to, nang to ah na oh, tito anih mah panoek hmah nasoe.
Tú pues lavarte has, y ungirte has, y vestirte has tus vestidos, y vendrás a la era, y no te darás a conocer al varón hasta que él acabe de comer y de beber.
4 Anih loe naa ah maw iih, tito panoek ah; to pacoengah caeh loe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah angsong pae ah; to naah anih mah na sak han koi to na thui tih hmang, tiah a naa.
Y cuando él se acostare, sabe tú el lugar donde él se acostará, y vendrás, y descubrirás los pies, y acostarte has: y él te dirá lo que hayas de hacer.
5 Ruth mah, Nang thuih ih lok baktiah ka sak boih han, tiah a naa.
Y ella le respondió: Todo lo que tú me mandares, haré.
6 To pongah anih loe cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk moe, amni mah thuih ih lok baktih toengah a sak.
Y descendiendo a la era, hizo todo lo que su suegra le había mandado.
7 Boaz loe buhcaak pacoengah, poek kanawm ah cang pakhuenghaih ahmuen taengah caeh moe, angsong kawk; to naah Ruth loe amzaita hoiah caeh moe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah, angsong.
Y como Booz hubo comido y bebido, y su corazón estuvo bueno, entróse a dormir a un canto del montón. Entonces ella vino escondidamente, y descubrió los pies, y acostóse.
8 Qum taning phak naah Boaz loe angpae moe, angqoi naah, khenah, nongpata maeto a khokkung ah angsong pae sut.
Y aconteció, que a la media noche el varón se estremeció, y atentó, y, he aquí la mujer que estaba acostada a sus pies.
9 Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na tamna Ruth ni; nang loe canawk kanghnai ah na oh pongah, nangmah ih kahni to ka nuiah baih ah, tiah a naa.
Entonces él dijo: ¿Quién eres? Y ella respondió: Yo soy Rut tu sierva: extiende el canto de tu capa sobre tu sierva, que redentor eres.
10 Anih mah, Ka canu, Angraeng mah tahamhoihaih na paek nasoe; hmaloe ah na sak ih tahmenhaih pongah hnukkhuem ah na sak ih tahmenhaih to len kue; nang loe angraeng hnukah doeh, kamtang hnukah doeh, mi kawbaktih thendoeng hnukah doeh na bang ai.
Y él dijo: Bendita seas tú de Jehová, hija mía, que has hecho mejor tu postrera gracia que la primera: no yendo tras los mancebos, sean pobres, o sean ricos.
11 Ka canu, vaihi loe zithaih tawn hmah lai ah; nang hnik ih hmuen boih kang sak pae han; vangpui thung ih kaminawk boih mah, nang loe kakoep nongpata kami ah na oh, tiah panoek o boeh.
No hayas temor pues ahora, hija mía: yo haré contigo todo lo que tú dijeres, pues que toda la puerta de mi pueblo sabe que eres mujer virtuosa.
12 Kai loe na canawk kanghnai koekah ka oh; toe kai pongah anghnai kue canawk maeto oh vop.
Y ahora aunque es cierto que yo soy el redentor; con todo eso hay otro redentor más cercano que yo.
13 Vaiqum loe hae ah om raeh, canawk ah oh baktih toengah khawnbangah anih mah nang akrang han koeh nahaeloe, hoih; anih mah akrang nasoe, toe anih mah ni akrang han koeh ai nahaeloe, Angraeng loe hing pongah, canawk ah kaom kai mah kang krang han hmang; khodai khoek to hae ah iip ah, tiah a naa.
Reposa esta noche, y cuando sea de día, si aquel te redimiere, bien, redímate: mas si él no te quisiere redimir, yo te redimiré, vive Jehová. Reposa pues hasta la mañana.
14 To pongah Ruth loe anih khokkung ah khodai khoek to iih. Toe anih loe minawk kalah mah panoek ai naah angthawk. Boaz mah, cang atithaih ahmuen ah nongpata maeto angzoh, tiah mi doeh panoeksak hmah, tiah a naa.
Y reposó a sus pies hasta la mañana, y levantóse antes que nadie pudiese conocer a otro, y él dijo. No se sepa que la mujer haya venido a la era:
15 To pacoengah anih mah, Nang khuk ih kahni to baih ah loe patawn ah, tiah a naa. Nongpata mah kahni to a patawnh naah, anih mah cang phawh noekhaih kalen tarukto tah pae moe, Ruth hanah phawhsak; to pacoengah anih loe vangpui ah amlaem let.
Y dijo a ella: Llega el lienzo que traes sobre ti, y ten de él. Y teniendo de él, él midió seis medidas de cebada, y púsoselas acuestas, y vínose a la ciudad.
16 Ruth mah amni khae phak naah, Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw na oh? tiah a dueng. To naah Boaz mah a nuiah sak ih hmuen kawng to Ruth mah thuih pae boih.
Y vino a su suegra, la cual le dijo: ¿Qué pues, hija mía? Y ella le declaró todo lo que con aquel varón le había acontecido.
17 Ruth mah kalen cang noekhaih hoiah barli cang tarukto ang paek, nam ni im ah bangkrai ah amlaem hmah, tiah ang naa, tiah a thuih pae.
Y dijo: Estas seis medidas de cebada me dió, diciéndome: Porque no vayas vacía a tu suegra.
18 To naah Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw hmuen hae oh boeh, tiah na panoek ai karoek to, zing raeh. Anih loe to hmuen kawng thuih pacoeng ai karoek to omduem mak ai, tiah a naa.
Entonces ella dijo: Reposa, hija mía, hasta que sepas como cae la cosa; porque aquel hombre no reposará hasta que hoy concluya el negocio.

< Ruth 3 >