Ruth 3

1 To pacoengah Naomi mah anih khaeah, Ka canu, kamongah na oh thai hanah, nang han im pakrong nahaeloe hoih mak ai maw?

Postquam autem reversa est ad socrum suam, audivit ab ea: Filia mea, quæram tibi requiem, et providebo ut bene sit tibi.

2 Nang hoi nawnto kaom nongpatanawk ih angraeng, Boaz loe aicae ih canawk ah om ai maw? Khenah, vaiduem ah cang atithaih ahmuen ah anih loe barli cang to atii tih.

Booz iste, cuius puellis in agro iuncta es, propinquus noster est, et hac nocte aream hordei ventilat.

3 Tui amthluh loe hmuihoih angnok pacoengah, khukbuen kahoih angkhuk ah; to pacongah cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk ah, toe anih buh aan caak pacoeng ai karoek to, nang to ah na oh, tito anih mah panoek hmah nasoe.

Lavare igitur, et undere, et induere cultioribus vestimentis, et descende in aream. Non te videat homo, donec esum potumque finierit.

4 Anih loe naa ah maw iih, tito panoek ah; to pacoengah caeh loe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah angsong pae ah; to naah anih mah na sak han koi to na thui tih hmang, tiah a naa.

Quando autem ierit ad dormiendum, nota locum in quo dormiat: veniesque et discooperies pallium, quo operitur a parte pedum, et proiicies te, et ibi iacebis: ipse autem dicet tibi quid agere debeas.

5 Ruth mah, Nang thuih ih lok baktiah ka sak boih han, tiah a naa.

Quæ respondit: Quidquid præceperis, faciam.

6 To pongah anih loe cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk moe, amni mah thuih ih lok baktih toengah a sak.

Descenditque in aream, et fecit omnia, quæ sibi imperaverat socrus.

7 Boaz loe buhcaak pacoengah, poek kanawm ah cang pakhuenghaih ahmuen taengah caeh moe, angsong kawk; to naah Ruth loe amzaita hoiah caeh moe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah, angsong.

Cumque comedisset Booz, et bibisset, et factus esset hilarior, issetque ad dormiendum iuxta acervum manipulorum, venit abscondite, et discooperto pallio a pedibus eius, se proiecit.

8 Qum taning phak naah Boaz loe angpae moe, angqoi naah, khenah, nongpata maeto a khokkung ah angsong pae sut.

Et ecce, nocte iam media expavit homo, et conturbatus est: viditque mulierem iacentem ad pedes suos,

9 Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na tamna Ruth ni; nang loe canawk kanghnai ah na oh pongah, nangmah ih kahni to ka nuiah baih ah, tiah a naa.

et ait illi: Quæ es? Illaque respondit: Ego sum Ruth ancilla tua: expande pallium tuum super famulam tuam, quia propinquus es.

10 Anih mah, Ka canu, Angraeng mah tahamhoihaih na paek nasoe; hmaloe ah na sak ih tahmenhaih pongah hnukkhuem ah na sak ih tahmenhaih to len kue; nang loe angraeng hnukah doeh, kamtang hnukah doeh, mi kawbaktih thendoeng hnukah doeh na bang ai.

Et ille, Benedicta, inquit, es a Domino filia, et priorem misericordiam posteriore superasti: quia non est secuta iuvenes pauperes, sive divites.

11 Ka canu, vaihi loe zithaih tawn hmah lai ah; nang hnik ih hmuen boih kang sak pae han; vangpui thung ih kaminawk boih mah, nang loe kakoep nongpata kami ah na oh, tiah panoek o boeh.

Noli ergo metuere, sed quidquid dixeris mihi, faciam tibi. Scit enim omnis populus, qui habitat intra portas urbis meæ, mulierem te esse virtutis.

12 Kai loe na canawk kanghnai koekah ka oh; toe kai pongah anghnai kue canawk maeto oh vop.

Nec abnuo me propinquum, sed est alius me propinquior.

13 Vaiqum loe hae ah om raeh, canawk ah oh baktih toengah khawnbangah anih mah nang akrang han koeh nahaeloe, hoih; anih mah akrang nasoe, toe anih mah ni akrang han koeh ai nahaeloe, Angraeng loe hing pongah, canawk ah kaom kai mah kang krang han hmang; khodai khoek to hae ah iip ah, tiah a naa.

Quiesce hac nocte: et facto mane, si te voluerit propinquitatis iure retinere, bene res acta est: sin autem ille noluerit, ego te absque ulla dubitatione suscipiam, vivit Dominus. Dormi usque mane.

14 To pongah Ruth loe anih khokkung ah khodai khoek to iih. Toe anih loe minawk kalah mah panoek ai naah angthawk. Boaz mah, cang atithaih ahmuen ah nongpata maeto angzoh, tiah mi doeh panoeksak hmah, tiah a naa.

Dormivit itaque ad pedes eius, usque ad noctis abscessum. Surrexit itaque antequam homines se cognoscerent mutuo, et dixit Booz: Cave ne quis noverit quod huc veneris.

15 To pacoengah anih mah, Nang khuk ih kahni to baih ah loe patawn ah, tiah a naa. Nongpata mah kahni to a patawnh naah, anih mah cang phawh noekhaih kalen tarukto tah pae moe, Ruth hanah phawhsak; to pacoengah anih loe vangpui ah amlaem let.

Et rursum, Expande, inquit, pallium tuum, quo operiris, et tene utraque manu. Qua extendente, et tenente, mensus est sex modios hordei, et posuit super eam. Quæ portans ingressa est civitatem,

16 Ruth mah amni khae phak naah, Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw na oh? tiah a dueng. To naah Boaz mah a nuiah sak ih hmuen kawng to Ruth mah thuih pae boih.

et venit ad socrum suam. Quæ dixit ei: Quid egisti filia? Narravitque ei omnia, quæ sibi fecisset homo.

17 Ruth mah kalen cang noekhaih hoiah barli cang tarukto ang paek, nam ni im ah bangkrai ah amlaem hmah, tiah ang naa, tiah a thuih pae.

Et ait: Ecce sex modios hordei dedit mihi, et ait: Nolo vacuam te reverti ad socrum tuam.

18 To naah Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw hmuen hae oh boeh, tiah na panoek ai karoek to, zing raeh. Anih loe to hmuen kawng thuih pacoeng ai karoek to omduem mak ai, tiah a naa.

Dixitque Noemi: Expecta filia donec videamus quem res exitum habeat. Neque enim cessabit homo nisi compleverit quod locutus est.