Lokphong 12
1 Paroeai kalen angmathaih to van ah oh, nongpata maeto loe ni to angkhuk moe, khrah to khok hoiah cawh, a lu nuiah cakaeh hatlai hnetto kaom angraeng lumuek to angmuek.
I ukazał się cud wielki na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, a księżyc pod nogami jej, a na głowie jej była korona z dwunastu gwiazd;
2 To nongpata loe zokpomh moe, nawkta tapen tom boeh pongah, kana aham.
A będąc brzemienna, wołała pracując ku porodzeniu i męczyła się, aby porodziła.
3 To naah kalah angmathaih maeto van ah oh; lu sarihto hoi takii hato kaom, kalen parai kathim pahui pui maeto ka hnuk, a lu nuiah angraeng lumuek sarihto angmuek.
I ukazał się drugi cud na niebie, a oto smok wielki rydzy, mając siedm głów i rogów dziesięć, a na głowach jego siedm koron;
4 Anih ih tamaai mah van ih cakaeh ahmuen thumto thungah ahmuen maeto zaeh moe, long ah vah tathuk: nawkta tapen naah paaeh roep hanah, pahui pui loe nawkta tapen tom nongpata hmaa ah angdoet.
A ogon jego ciągnął trzecią część gwiazd niebieskich i zrzucił je na ziemię; a smok on stanął przed niewiastą, która miała porodzić, aby skoro by porodziła, pożarł dziecię jej.
5 Sumboeng hoiah prae to uk boih hanah nongpata mah ca nongpa maeto sak: nongpata ih capa loe Sithaw hoi Angmah ih angraeng tangkhang ohhaih ahmuen ah lak pae ving.
I urodziła syna, mężczyznę, który ma rządzić wszystkie narody laską żelazną; i porwane jest dziecię jej do Boga i do stolicy jego,
6 To nongpata loe Sithaw mah anih han sak pae ih praezaek ahmuen ah cawnh, toah nongpata to ni sang hatlai hnet, quitarukto thung khenzawn ah om tih.
A niewiasta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce od Boga zgotowane, aby ją tam żywiono przez dni tysiąc dwieście i sześćdziesiąt.
7 To naah van ah misa angkahhaih to oh: Mikael hoi angmah ih van kaminawk mah pahui pui to tuk o; pahui pui hoi anih ih vankaminawk mah doeh tuk o toeng,
I stała się bitwa na niebie. Michał i Aniołowie jego potykali się z smokiem, smok się też potykał i aniołowie jego.
8 toe pahui pui mah tuk payawk ai pongah, nihcae loe van ah ohhaih ahmuen tawn o ai boeh.
Ale nie przemogli, ani miejsce ich dalej znalezione jest na niebie.
9 Longpum aling Taqawk, tiah kawk ih Setan, canghnii ih pahui, pahui pui to long ah vah tathuk: anih to angmah ih vankaminawk hoi nawnto long ah vah tathuk.
I zrzucony jest smok wielki, wąż on starodawny, którego zowią dyjabłem i szatanem, który zwodzi wszystek okrąg świata; zrzucony jest na ziemię i aniołowie jego z nim są zrzuceni.
10 To naah van ah, Pahlonghaih hoi thacakhaih, aicae Sithaw mah siangpahrang ah uk ih prae hoi Angmah ih Kri thacakhaih loe vaihiah phak boeh: aicae nawkamyanawk zaehaih netkung, aicae Sithaw hmaa ah nihcae aqum athun zaehaih netkung loe vah tathuk ving boeh, tiah thuih ih kalen parai lok to ka thaih.
I słyszałem głos wielki mówiący na niebie: Terazci się stało zbawienie i moc, i królestwo Boga naszego, i zwierzchność Chrystusa jego, iż zrzucony jest oskarżyciel braci naszych, który na nich skarżył przed oblicznością Boga naszego we dnie i w nocy.
11 Nihcae mah Setan to Tuuca ih athii hoi a taphong o ih lok hoiah pazawk o boeh; nihcae loe duek han khoek to hinghaih paawt o ai.
Ale go oni zwyciężyli przez krew Baranka i przez słowa świadectwa swego, a nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci.
12 To pongah nangcae vannawk hoi a thungah kaom kaminawk boih anghoe oh. Toe long ah kaom kaminawk hoi tuipui loe khosak bing! Tipongah tih nahaeloe Taqawk loe nangcae khaeah angzoh tathuk boeh, anih mah kai loe atue setta ni ka tawn boeh, tiah panoek pongah palungphui parai.
Przetoż rozweselcie się nieba! i wy, którzy mieszkacie na nich. Biada mieszkającym na ziemi i na morzu! iż zstąpił dyjabeł do was, mając wielki gniew, wiedząc, iż krótki czas ma.
13 Long ah vah tathuk boeh, tiah pahui pui mah panoek naah, ca nongpa tapen nongpata to pacaekthlaek.
A gdy wiedział smok, iż był zrzucony na ziemię, prześladował niewiastę, która była porodziła mężczyznę.
14 Toe nongpata loe pahui khae hoiah loih moe, atue maeto thung, atuenawk thung, atue ahap thung khetzawn pacoengah, a ohhaih ahmuen praezaek ah azawk hanah, kalen parai tahmu ih pakhraeh hnetto paek o.
I dano niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, aby leciała od obliczności wężowej na pustynię, na miejsce swoje, gdzie by ją żywiono przez czas i czasy, i połowę czasu.
15 Nongpata to tui mah pazawk ving hanah, pahui mah angmah ih pakha thung hoiah vapui baktiah kalong tui to nongpata khaeah pathak.
I wypuścił wąż z gęby swojej za niewiastą wodę jako rzekę, chcąc sprawić, aby ją rzeka porwała.
16 Toe long mah nongpata to abomh, long loe pakha aangh moe, pahui pui mah pakha thung hoi pathak ih vapui baktih kalong tui to paaeh king.
Ale ziemia ratowała niewiastę; i otworzyła ziemia usta swoje, i wypiła rzekę, którą był wypuścił smok z gęby swojej.
17 To naah pahui pui loe nongpata nuiah paroeai palungphui, to pongah Sithaw mah paek ih lok hoi Jesu Kri ih lok kacakah patawn nongpata ih caanawk to misatuk hanah a caeh.
I rozgniewał się smok na niewiastę, i poszedł, aby walczył z drugimi z nasienia jej, którzy zachowują przykazania Boże i mają świadectwo Jezusa Chrystusa. I stanąłem na piasku morskim.
