< Lokphong 1 >

1 Anih mah akra ai ah kaom hankoi hmuennawk to a tamnanawk khaeah amtuengsak hanah, Sithaw mah Anih khaeah paek ih, kangphong Jesu Kri ih lok loe hae tiah oh; Anih mah angmah ih van kami to patoeh moe, kangphong lok to a tamna Johan khaeah amtuengsak:
Þetta rit er opinberun frá Jesú Kristi og bregður ljósi á nokkra atburði sem í vændum eru. Guð leyfði Kristi að birta Jóhannesi, þjóni sínum, þetta í sýn og eftir það var engill sendur frá himnum til að útskýra sýnina.
2 Johan loe Sithaw ih lok hoi Jesu Kri hnukung ah oh, a hnuk ih hmuennawk boih Johan mah taphong.
Allt, sem Jóhannes sá og heyrði, skrifaði hann niður og það eru orð frá Guði og Jesú Kristi.
3 Atue zoi boeh pongah, angzo hankoi hae taphong ih lok hae tahngai moe, kroek kami, a thungah tarik ih hmuennawk pakuem kami loe tahamhoih.
Lesir þú þennan spádóm upphátt fyrir söfnuðinn, munt þú hljóta blessun Drottins og sömuleiðis þeir sem hlusta og fara eftir því, sem lesið er, því að atburðir þessir eru í nánd.
4 Johan mah Asia prae thungah kaom sarihto kricaabunawk khaeah, kaom li, kaom tangcae, kaom hankoi hoi angmah ih angraeng tangkhang hmaa ah kaom sarihto Muithla khae hoiah,
Frá Jóhannesi. Til safnaðanna sjö í Litlu-Asíu. Kæru vinir! Náð sé með ykkur og friður frá Guði, sem er og var og kemur og frá hinum sjöfalda anda, sem er frammi fyrir hásæti hans,
5 oep kaom hnukung, kadueh kami thung hoi tapen tangsuek ah kaom capa, long siangpahrangnawk ukkung, Jesu Kri khae hoi ih tahmenhaih hoi monghaih to nangcae khaeah om nasoe. Anih mah aicae palung pongah, angmah ih athii hoiah aicae zaehaih to pasaeh boeh,
og frá Jesú Kristi, hinum trúa votti sannleikans. Hann var sá fyrsti sem reis upp frá dauðum, og hann mun aldrei deyja í annað sinn. Hann er æðri öllum konungum jarðarinnar. Dýrð sé honum! Hann elskar okkur og úthellti blóði sínu til að frelsa okkur frá syndinni.
6 Anih mah aicae to angmah ih Sithaw hoi Ampa khaeah siangpahrang hoi qaima ah ohsak boeh. Anih khaeah lensawkhaih hoi thacakhaih dungzan ah om poe nasoe. Amen. (aiōn g165)
Hann hefur safnað okkur saman inn í ríki sitt og gert okkur að prestum Guðs, föður síns. Lofið hann og gefið honum dýrðina – alla dýrðina! Hann mun ríkja að eilífu! Amen. (aiōn g165)
7 Khenah, anih loe tamai hoi nawnto angzo tih, kaminawk boih mah anih to hnu o tih, anih thunh kaminawk mah doeh hnu o tih: anih pongah long kaminawk boih qah o tih. To tiah om tih, Amen.
Sjá! Hann kemur í skýjunum og hvert auga mun sjá hann – jafnvel þeir, sem stungu hann. Þegar hann kemur munu þjóðirnar gráta af hryggð og skelfingu. Amen. Þannig mun það verða.
8 Kai loe Alpha hoi Omega, amtonghaih hoi boenghaih ah ka oh, tiah kaom li, kaom tangcae hoi kaom hankoi, Thacak, Angraeng mah thuih.
„Ég er Alfa og Ómega, upphaf og endir alls, “segir Drottinn Guð, hinn alvaldi, sem er og var og kemur.
9 Jesu Kri ah patangkhanghaih hoi a prae thungah raihaih nangcae hoi nawnto pauep, nam nawk ah kaom, kai, Johan loe Sithaw lok hoi Jesu Kri ih tamthanglok ka thuih pongah, Patmost, tiah kawk ih tui mah takui khoep ih prae ah ka oh.
Það er ég, Jóhannes bróðir ykkar, sem skrifa ykkur þetta bréf. Ég hef þurft að þjást eins og þið vegna málefnis Drottins. Jesús hefur einnig gefið mér þolinmæði, eins og ykkur, og saman eigum við konungsríki hans. Ég var fangi á eyjunni Patmos. Þar var ég í útlegð fyrir að predika orð Guðs og bera vitni um Jesú Krist.
10 Angraeng ih niah kai loe Muithla hoiah ka oh, ka hnukah kaom mongkah tuen baktiah katuen, kalen parai lok to ka thaih,
Einn Drottins dag – sunnudag – var ég á bæn. Allt í einu heyrði ég sterka rödd, líka lúðurhljómi að baki mér:
11 to lok mah, Kai loe Alpha hoi Omega, hmaloe koek hoi hnukkhuem koekah ka oh: na hnuk ih hmuen to cabu thungah tarik ah loe, Asia prae ah kaom, Efisa, Smyrna, Pergamo, Thyatira, Sardi, Philadelphia hoi Laodicia kricaabunawk khaeah pat ah, tiah ang naa.
„Ég er hinn fyrsti og hinn síðasti! Skrifaðu niður allt, sem þú sérð, og sendu bréfið til safnaðanna sjö í Litlu-Asíu: Safnaðarins í Efesus, Smýrnu, Pergamos, Þýatíru, Sardes, Filadelfíu og Laódíkeu.“
12 To pacoengah kai khaeah lokthui kami to hnuk hanah kang qoi, to naah sui hoiah sak ih hmai paaanghaih sarihto ka hnuk;
Þegar ég sneri mér við til að sjá þann sem talaði, sá ég sjö lampa úr gulli.
13 to hmai paaanghaih sarihto thung ih maeto loe, Kami Capa baktiah oh, anih loe khok khoek to kapha kahni to angkhuk moe, saoek ah sui kahni to angzaeng.
Á milli þeirra stóð einhver sem var eins og Jesús, mannssonurinn. Hann var klæddur síðum kyrtli og bar gullkeðju á brjóstinu.
14 Anih ih lu hoi sam loe tuumui hoi dantui baktiah anglung; a mik loe hmaipalai baktiah oh;
Hár hans var hvítt sem snjór og augun brunnu eins og eldur.
15 a khok loe hmai pangaeh ih, kampha sum kamling baktiah oh, a lok loe kalen parai tacang tui tuen baktiah oh.
Fæturnir glóðu eins og fægður eir og röddin var líkust brimgný.
16 Anih ih bantang ban hoiah cakaeh sarihto patawnh, anih ih pakha thung hoiah loe ahnuk ahmaa kanoe sumsen to tacawt: a mikhmai loe athun ih ni aengh baktiah aang.
Í hægri hendi hélt hann á sjö stjörnum og út af munni hans gekk tvíeggjað sverð. Andlit hans var sem sólin, þegar hún skín í allri sinni dýrð.
17 Anih to ka hnuk naah, kadueh baktiah a khokkung ah kam timh. Toe a bantang ban hoiah ang sui moe, Zii hmah; Kai loe hmaloe koek hoi hnukkhuem koekah ka oh:
Við þessa sýn féll ég að fótum hans sem dauður væri, en þá lagði hann hægri hönd sína á mig og sagði: „Vertu ekki hræddur. Ég er hinn fyrsti og hinn síðasti!
18 Kai loe kahing Anih to boeh ni, ka duek, toe khenah, Kai loe dungzan ah ka hing boeh, Amen. Duekhaih hoi hell cabi to ka tawnh, (aiōn g165, Hadēs g86)
Ég var lifandi, síðan dó ég, en nú lifi ég að eilífu. Óttastu ekki, ég hef lykla dauðans og heljar! (aiōn g165, Hadēs g86)
19 na hnuk ih hmuen, vaihi kaom li hmuen hoi kaom hankoi hmuennawk to tarik ah;
Skrifaðu niður það sem þú sást, og það sem þér verður sýnt innan skamms.
20 panoek han karai na hnuk ih ka bantang ban ih sui hmai paaanghaih sarihto hoi cakaeh sarihtonawk loe hae tiah oh: cakaeh sarihto loe kricaabu sarihto ukkung van kaminawk ah oh, na hnuk ih hmai paaanghaih sarihto loe kricaabu sarihto thuih koehhaih ih ni, tiah ang naa.
Stjörnurnar sjö, sem þú sást í hægri hendi minni, og gulllamparnir sjö tákna þetta: Stjörnurnar sjö eru leiðtogar safnaðanna sjö og lamparnir sjö eru sjálfir söfnuðirnir.“

< Lokphong 1 >