Saam 91
1 Kasang koek pakaahaih ahmuen ah kaom kami loe, Thacak Sithaw ih tahlip ah abuep o tih.
Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,
2 Angraeng loe ka buephaih, kacak kai ih sipae ah oh; anih loe kam hahaih, ka Sithaw ah oh, tiah ka thuih han.
han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»
3 Anih mah loe tavaa han dongh patung kami ih ban thung hoi paduek thaih kasae nathaih thung hoiah na loisak tangtang tih.
For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.
4 Angmah ih pakhraeh hoi na khuk ueloe, anih ih pakhraeh tahlip ah na buepsak tih; anih ih loktang lok loe nang pakaahaih hoi angvaenghaih ah om tih.
Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.
5 Aqum ah kaom zitthok hmuen, khodai ah kah ih palaa,
Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,
6 khoving ah kaom nathaih kasae, athun ah kaom amrohaih doeh, na zii mak ai.
for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.
7 Na taengah kami sangto amtimh o ueloe, na bantang bangah kami sang hato amtim o tih; toe nang khaeah pha mak ai.
Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.
8 Mik hoi khue na dan ueloe, kasae kaminawk han paek ih tangqum to na hnu tih.
Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.
9 Angraeng loe ka buephaih ah oh, tiah na thuih moe, Kasang koek khaeah, na ohhaih ahmuen to sak pongah,
«For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.
10 sethaih roe na nuiah krah mak ai, kawbaktih amrohaih doeh na ohhaih ahmuen taengah angzo mak ai.
Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.
11 Na caehhaih ahmuen kruekah nang toep hanah, angmah ih vankaminawk to paek tih.
For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.
12 Na khok to thlung pongah daeng han ai ah, nihcae mah ban hoi na tapom o tahang tih.
Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.
13 Kaipui hoi pahui sae to na cawh ueloe, kaipui kanawk hoi pahui pui to khok hoiah na tii tih.
På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.
14 Anih mah ang palung pongah, anih to ka pahlong han; anih mah ka hmin to panoek pongah, anih to ka tapom tahang han.
«Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.
15 Anih mah ang kawk naah, ka pathim pae han; raihaih a tong naah, ka oh thuih han; anih to ka pahlong moe, ka pakoeh han.
Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.
16 Hinglung sawkhaih hoiah palung ka dipsak moe, ka pahlonghaih ka hnuksak han, tiah a thuih.
Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»
