Saam 73

1 Asaph ih Saam laa. Sithaw loe poekciim kami hoi Israelnawk nuiah hoih tangtang.

Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

2 Toe ka khok loe amthaek tom boeh; kang doethaih ahmuen angthuih tom boeh.

Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

3 Poeksae kaminawk mah hnuk o ih tahamhoihaih to ka hnuk naah, amthu kaminawk to ka khit moeng boeh.

For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

4 Nihcae loe duek naah patangkhang o ai; ngantui o moe, thacak o.

For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

5 Nihcae loe minawk kalah baktiah raihaih panoek o ai; minawk baktiah patang o ai.

Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

6 To pongah amoekhaih to bungmu baktiah a oih o; pacaekthlaekhaih to khukbuen baktiah angkhuk o.

Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

7 Hmuenmae hoi angraeng o pongah, nihcae ih mik loe tasa bangah tacawt dok; nihcae loe palung thung hoi poek ih hmuen pongah kamthlai ah koeh o.

Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

8 Nihcae mah kahoih ai pacaekthlaekhaih to pahnuih o thuih; amoekhaih lok apaeh o.

Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

9 Nihcae loe pakha hoiah vannawk to kasae thuih o moe, palai to long pum ah amkaeh o sak.

Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

10 To pongah Sithaw mah angmah ih kaminawk to amlaemsak let moe, a paek ih tui to kamhah ah naek o.

Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

11 Nihcae mah, Kawbangmaw Sithaw mah panoek tih? Kasang koek ah kaom loe panoekhaih tawnh maw? tiah thuih o.

Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

12 Khenah, Sithaw panoek ai kaminawk loe hae tiah oh o; nihcae loe long nuiah khosak hoih o moe, angraeng o aep aep.

Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

13 Tangtang ni, ka suek ih kaciim poekhaih loe azom pui ni; zaehaih om ai ah kam saeh ih ban doeh azom pui ah ni oh.

Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

14 Ni thokkruek patang ka khang, akhawnbang kruek thuitaekhaih to ka tongh.

eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

15 To tiah kasae thuih han ka poek nahaeloe, khenah, na caanawk nuiah kasae sah kami ah ni ka om tih.

Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

16 Hae hmuen hae kawbangmaw ka panoek thaih han, tiah ka poek naah, kai hanah loe panoek han rai parai hmuen ah oh;

Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

17 hnukkhuem ah loe Sithaw ih hmuenciim thungah ka phak, to naah ni to hmuennawk boenghaih to ka panoek thai vop.

- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

18 Tangtang thuih nahaeloe nang mah ni nihcae to kamnae ahmuen ah na suek moe, nihcae to amrohaih thungah na vah.

Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

19 Nihcae loe kawbangmaw, nawnetta thungah amro o halat! Hnukkhuem ah loe zitthok hmuen mah nihcae to paduek boih boeh.

Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

20 Kami mah angthawk naah amang to poek baktih toengah, Aw Angraeng, nang thawk tahang naah, nihcae poekhaih to tiah doeh sah pae hmah.

Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

21 To tiah palung ka nat moe, ka poekhaih anghmang sut.

Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

22 Kai loe amthu kami, tidoeh panoek ai kami ah ka oh; na hmaa ah kasan moi baktiah ni ka oh sut boeh.

då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

23 Toe kai loe nang khaeah ka oh poe; ka bantang ban hae nang patawnh pae.

Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

24 Nangmah loe na thoemhaih hoiah loklam nang patuek ueloe, lensawkhaih thungah nang caeh haih tih.

Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

25 Nang ai ah loe van ah ka tawnh ih mi maw oh vop? Nang pacoengah loe long nuiah ka koeh ih mi doeh om ai.

Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

26 Ka ngan hoi ka palung loe amro boeh; toe Sithaw loe ka palungthin thacakhaih ah oh moe, dungzan ah kai ih taham ah ni oh.

Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

27 Khenah, nang hoi angthla kaminawk loe amro o boih tih; nang khae hoi amkhraeng moe, oep om ai ah khosah kaminawk loe nam rosak boih tih.

For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

28 Toe kai loe Sithaw khaeah anghnaih han hoih; na toksakhaihnawk boih ka thuih hanah, Angraeng Sithaw khaeah ka buep.

Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.