< Saam 27 >
1 David ih Saam laa. Angraeng loe ka hmaithaw hoi ka pahlonghaih ah oh; mi maw ka zit han vop? Angraeng loe ka hinghaih tha ah oh, mi maw ka zit bae han vop?
Dari Daud. TUHAN adalah terangku dan keselamatanku, kepada siapakah aku harus takut? TUHAN adalah benteng hidupku, terhadap siapakah aku harus gemetar?
2 Ka ngan caak hanah, kasae kaminawk kai khaeah angzoh o naah, amthaek o moe, amtimh o.
Ketika penjahat-penjahat menyerang aku untuk memakan dagingku, yakni semua lawanku dan musuhku, mereka sendirilah yang tergelincir dan jatuh.
3 Misatuh kaminawk mah na takui o khoep cadoeh, ka palung mah zithaih tawn mak ai: misatuk han angzo o cadoeh, angoephaih palungthin to ka tawnh.
Sekalipun tentara berkemah mengepung aku, tidak takut hatiku; sekalipun timbul peperangan melawan aku, dalam hal itupun aku tetap percaya.
4 Angraeng kranghoihaih to ka hnuk moe, anih ih tempul thungah ka oh pacoengah, ka hing thung Angraeng imthung ah ka oh thai hanah, ka koeh ih hmuen maeto Angraeng khaeah ka hnik boeh.
Satu hal telah kuminta kepada TUHAN, itulah yang kuingini: diam di rumah TUHAN seumur hidupku, menyaksikan kemurahan TUHAN dan menikmati bait-Nya.
5 Raihaih phak naah anih mah angmah ih im ah kai na buepsak tih: angmah ih kahni imthung ah na hawk ueloe, lungsong nuiah anghnusak tih.
Sebab Ia melindungi aku dalam pondok-Nya pada waktu bahaya; Ia menyembunyikan aku dalam persembunyian di kemah-Nya, Ia mengangkat aku ke atas gunung batu.
6 Vaihi kai takui khoep ka misanawk nuiah ka lu hae atoeng tahang tih: to pongah angmah ih kahni imthung ah anghoe angbawnhaih to ka sak han: laa ka sak han, ue, Angraeng khaeah pakoehhaih laa to ka sak han.
Maka sekarang tegaklah kepalaku, mengatasi musuhku sekeliling aku; dalam kemah-Nya aku mau mempersembahkan korban dengan sorak-sorai; aku mau menyanyi dan bermazmur bagi TUHAN.
7 Aw Angraeng, kang kawkhaih lok hae na pathim paeh: na tahmen ah loe na pathim pae raeh.
Dengarlah, TUHAN, seruan yang kusampaikan, kasihanilah aku dan jawablah aku!
8 Ka krang hae pakrong oh, tiah na thuih naah, ka palung mah nang khaeah, Angraeng, na krang ni ka pakrong han, tiah thuih.
Hatiku mengikuti firman-Mu: "Carilah wajah-Ku"; maka wajah-Mu kucari, ya TUHAN.
9 Na mikhmai hawk ving hmah loe, palungphuihaih hoiah na tamna hae haek ving hmah: Aw Sithaw, ka pahlonghaih, kai abomkung loe nang ni; na pahnawt sut hmah loe, na caeh taak hmah.
Janganlah menyembunyikan wajah-Mu kepadaku, janganlah menolak hamba-Mu ini dengan murka; Engkaulah pertolonganku, janganlah membuang aku dan janganlah meninggalkan aku, ya Allah penyelamatku!
10 Kam pa hoi kam no mah kai pahnawt sut naah, Angraeng mah kai na talawk tih.
Sekalipun ayahku dan ibuku meninggalkan aku, namun TUHAN menyambut aku.
11 Aw Angraeng, na loklam to patuek ah; ka misanawk pongah katoeng loklam ah na caeh haih ah.
Tunjukkanlah jalan-Mu kepadaku, ya TUHAN, dan tuntunlah aku di jalan yang rata oleh sebab seteruku.
12 Amsawnlok thui kaminawk hoi tahmenhaih tawn ai poeksae kaminawk loe, kai han misa angthawk o thuih pongah, ka misanawk koehhaih baktiah kai hae nihcae khaeah paek hmah.
Janganlah menyerahkan aku kepada nafsu lawanku, sebab telah bangkit menyerang aku saksi-saksi dusta, dan orang-orang yang bernafaskan kelaliman.
13 Kahing kaminawk ih prae ah, Angraeng hoihhaih to ka hnu tih, tiah tanghaih ka tawn ai nahaeloe, ka palung thazok tih boeh.
Sesungguhnya, aku percaya akan melihat kebaikan TUHAN di negeri orang-orang yang hidup!
14 Angraeng to zing ah: thazok hmah, to tiah nahaeloe anih mah na poekhaih palungthin to thacaksak tih. Angraeng to mah zing ah.
Nantikanlah TUHAN! Kuatkanlah dan teguhkanlah hatimu! Ya, nantikanlah TUHAN!