Saam 142

1 Lungsong khaw thung oh naah lawkthuihaih. Angraeng khaeah tha hoi ka hang; tahmen hnikhaih hoi Angraeng khaeah ka hang.

Intellectus David, Cum esset in spelunca, oratio. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Dominum deprecatus sum:

2 A hmaa ah laisaephaih lok to ka thuih moe, ka raihaih to a hmaa ah ka taphong.

Effundo in conspectu eius orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuncio.

3 Ka tak thungah muithla thazok sut naah, ka caehhaih loklam to nang panoek pae. Ka caehhaih loklam ah nihcae mah kai hanah tamquta hoiah dongh ang patung o.

In deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi.

4 Bantang bangah ka khet naah, kai panoek kami mi doeh om ai; abuephaih ka tawn ai; ka hinghaih paawt mi doeh om ai.

Considerabam ad dexteram, et videbam: et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.

5 Aw Angraeng, nang khaeah ka hang; nang loe ka buephaih ah na oh moe, kahing kaminawk prae ah kai ih taham ah na oh, tiah ka thuih.

Clamavi ad te Domine, dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

6 Ka poekhaih ka pahnaem boeh pongah, ka hanghaih lok hae tahngai ah; kai pacaekthlaek kaminawk ih ban thung hoiah na pahlong ah; nihcae loe kai pongah thacak o kue.

Intende ad deprecationem meam: quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me: quia confortati sunt super me.

7 Na hmin pakoeh thai hanah, thongim thung hoiah na loisak ah; ka nuiah na hoih pongah, katoeng kaminawk loe ka taengah angzo o tih.

Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo: me expectant iusti, donec retribuas mihi.