Saam 129

1 Kasang laa. Ka nawkta nathuem hoi boeh ni nihcae mah kai ang pacaekthlaek o, Israel mah vaihi,

Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

2 ka nawkta nathuem hoi boeh ni nihcae mah kai ang pacaekthlaek o boeh; toe nihcae mah na pazawk o vai ai, tiah thuih.

mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

3 Laikok atok kaminawk mah long atok naah kaom ahmaa baktiah ka kaengah ahmaa kathuk to oh.

På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

4 Toe Angraeng loe toeng; poeksae kaminawk ih qui to anih mah aah pae pat.

Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

5 Zion hnuma kaminawk boih azathaih hoiah amlaem o let nasoe.

Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

6 Qoeng tahang ai ah kazaem, imphu nui ih phroh baktiah om o nasoe;

Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

7 to phroh aatkung loe ban tamsum maeto mataeng doeh hak ai, cang taoeng kami aput han kakhawt ah doeh hak thai ai.

slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

8 To ahmuen ah caeh kaminawk loe, Angraeng tahamhoihaih na nuiah om nasoe; Angraeng ih ahmin hoiah tahamhoihaih kang paek, tiah thui o mak ai.

Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»