Saam 128

1 Kasang laa. Angraeng to zit moe, anih ih loklam pazui kaminawk boih loe tahamhoih.

Ein song til høgtidsferderne. Sæl er kvar den som ottast Herren, som ferdast på hans vegar!

2 Na toksakhaih athaih to na caa tih; anghoehaih hoi khosakhoihaih doeh na tawn tih.

Det dine hender avlar, skal du njota, sæl er du, og det gjeng deg vel.

3 Na zu loe na imtaeng ih kathai parai misurkung baktiah om ueloe, na caanawk loe na caboi taengah kaom olive tadoknawk baktiah om o tih.

Kona di er som eit fruktrikt vintre inne i ditt hus; borni dine er som oljekvister kringum bordet ditt.

4 Khenah, Angraeng zii kami loe to tiah om tih.

Sjå, soleis vert den mann velsigna, som ottast Herren.

5 Angraeng mah Zion hoiah tahamhoihaih na paek ueloe, na hing thungah Jerusalem tahamhoihaih to na hnu tih.

Herren signe deg frå Sion! sjå med lyst på Jerusalems lukka alle dine livedagar!

6 Ue, na caanawk ih caa patoeng doeh na hnu tih, Israel nuiah monghaih om nasoe.

Og måtte du sjå born av dine born! Fred vere yver Israel!