Saam 110

1 David ih Saam laa. Angraeng mah ka Angraeng khaeah, Na misanawk na khok koenghaih ah ka sah boih ai karoek to, ka bantang bangah anghnu ah, tiah a naa.

Av David, ein salme. Herren sagde til min herre: «Set deg ved mi høgre hand, til dess eg legg dine fiendar til skammel for dine føter!»

2 Angraeng mah na thacakhaih cunghet to Zion hoiah patoeh ueloe, na misanawk salakah uk tih.

Ditt veldes kongsstav skal Herren retta ut frå Sion; ver herre midt imillom dine fiendar!

3 Na thacakhaih hoi na ukhaih niah na lensawkhaih to nang ih kaminawk hnu o tih, nang loe kaciim thacakhaih hoiah nam thoep ueloe, akhawnbang ih zok thung hoiah na tha ohhaih dantui to na tawn tih.

Ditt folk møter viljugt fram på ditt veldes dag; i heilagt skrud kjem din ungdom til deg som dogg or fanget på morgonroden.

4 Angraeng mah sak ih lokkamhaih loe amkhrai let mak ai boeh; Melkhizadek baktiah Nang loe dungzan khoek to qaima ah na oh boeh.

Herren hev svore, og han skal ikkje angra det: «Du er prest til æveleg tid etter Melkisedeks vis.»

5 Na bantang bangah kaom Angraeng loe palungphuihaih niah siangpahrangnawk to bop tih.

Herren ved di høgre hand knasar kongar den dag han vreidest.

6 Anih mah Sithaw panoek ai kaminawk to lokcaek ueloe, ahmuen kruekah kaminawk ih qok to omsak tih; prae congca ukkungnawk to ahmaa caasak tih.

Han dømer millom heidningarne, fyller upp med lik, han knasar hovud utyver den vide jord.

7 Anih loe loklam taeng ih vacong tui to nae ueloe, lu to phok tahang tih.

Or bekken drikk han på vegen, difor lyfter han hovudet høgt.