Saam 106

1 Angraeng to saphaw oh; Angraeng loe hoih pongah, angmah khaeah kawnhaih lok to thui oh; anih amlunghaih loe dungzan ah cak.

Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

2 Mi maw Angraeng mah sak ih thacak hmuennawk to thui thaih? Mi mah maw anih pakoehhaih to amtuengsak boih thai tih?

Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?

3 Toenghaih sah poe kaminawk, katoeng hmuen pazui kaminawk loe tahamhoih o.

Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!

4 Aw Angraeng, nangmah ih kaminawk khaeah na hoihhaih amtuengsak naah, na pahnet hmah; na pahlonghaih hoiah angzo ah,

Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!

5 to tiah nahaeloe na qoih kami ih hoihhaih to ka hnu tih, na caeng kaminawk to kang hoe haih ueloe, qawk ah na toep ih kaminawk hoi nawnto kang pakoeh thai tih.

so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.

6 Kaicae loe kam panawk ih zaehaih baktiah ka zae o boeh, hmuen ka sak o pazae boeh; kahoih ai hmuen to ka sak o boeh.

Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.

7 Kam panawk Izip prae ah oh o naah, na sak ih dawnrai hmuennawk to panoek o thai ai; pop parai na palungnathaihnawk to panoek o ai boeh, tuipui taengah tuipui kathim taengah, anih to laisaep o thuih.

Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.

8 Toe thacak a sakthaihaih to amtuengsak thai hanah, angmah ih ahmin hoiah nihcae to pahlong.

Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,

9 Tuipui kathim to a zoeh naah, tui to kang boih; praezaek ah caeh baktih toengah, nihcae to a caeh haih.

og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,

10 Nihcae hnuma kami ih ban thung hoiah anih mah pahlong moe, misa ban thung hoiah nihcae to akrangh.

og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,

11 Nihcae ih misanawk loe tui mah khuk hmoek, maeto doeh anghmat o ai.

og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.

12 To naah nihcae mah a thuih ih loknawk to tang o moe, anih saphawhaih laa to a sak o.

Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.

13 Toe nasetto doeh akra ai ah anih mah sak ih hmuennawk to pahnet o let; anih mah thuih ih lok to zing o ai,

Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;

14 toe caaknaek koeh hmoekhaih hoiah praezaek ah khosak o moe, praezaek ah Sithaw to tanoek o.

men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.

15 Nihcae mah hnik ih hmuen to anih mah paek pae, toe angmacae pakhra zaekhaih to a phaksak.

Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.

16 Nihcae kahni im ah atai o naah, Mosi hoi Angraeng ih kaciim kami Aaron to a ut o.

Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.

17 To naah long to koih moe, Dathan to paaeh; Abiram ih ampuinawk to taet hmoek.

Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,

18 Anih ih kaminawk to hmai hoiah qoeng o, kahoih ai kaminawk to hmaipalai mah kangh boih.

og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.

19 Horeb ah maitaw caanawk to sak o moe, to tiah sakcop ih krang to a bok o.

Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,

20 Angmacae lensawkhaih to qam kacaa, sakcop ih maitaw krang hoiah athlaeng o.

og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.

21 Izip prae ah kalen parai hmuen kasah,

Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

22 Ham prae ah dawnrai hmuennawk kasah, tuipui kathim taengah zitthok hmuennawk kasah, angmacae pahlongkung Sihtaw to pahnet o ving boeh.

undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

23 To pongah nihcae to paduek han ai ah, anih palungphuihaih to dipsak hanah, a qoih ih Mosi mah a hmaa ah angdoe khoep ai nahaeloe, nihcae to paduek tih boeh.

Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.

24 Ue, nihcae mah kahoih prae to patoek o moe, a thuih ih lok to tang o ai.

Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,

25 Angmacae ih kahni im ah laisaep o, Angraeng ih lok to tahngai o ai.

og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.

26 To pongah nihcae to praezaek ah hum hanah,

Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,

27 a caanawk doeh prae kalah kaminawk ih ban thungah amtimsak moe, prae thung boih ah amhetsak phang hanah, a ban payanghaih hoiah lokkamhaih to a sak.

og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.

28 Nihcae loe Peor ih Baal khaeah angqoi o lat moe, hinghaih katawn ai sithawnawk khaeah paek ih angbawnhaih buh aannawk to a caak o.

Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,

29 To tiah a sak o ih hmuennawk hoiah Sithaw palungphui hanah a sak o pongah, nihcae khaeah nathaih to phaksak.

og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.

30 Toe Phinehas loe angthawk moe, nihcae abomh hanah salakah angdoet pongah, nathaih to amkhap pae duk.

Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;

31 To tiah a sak ih hmuen pongah anih loe angzo han koi adung kaminawk boih mah kami katoeng ni, tiah dungzan khoek to thuih o.

og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.

32 Lok angaekhaih tui taengah nihcae mah Angraeng to palungphui o sak, nihcae pongah Mosi khaeah raihaih to phak,

Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;

33 Sithaw ih Muithla to aek o pongah, poek ai puiah Mosi ih pakha thung hoiah lok to tacawt.

for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.

34 Angraeng mah nihcae khaeah paek ih lok baktih toengah, acaeng kalah kaminawk to hum o ai,

Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,

35 toe Sithaw panoek ai kaminawk hoiah angbaeh o moe, nihcae khosakhaih tuinuen to amtuk o.

men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,

36 Angmacae han thaang ah kaom, prae kalah kaminawk ih krangnawk to a bok o.

og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,

37 Ue, angbawnhaih ah a capa hoi a canunawk to taqawk khaeah paek o,

og dei ofra sine søner og døtter til magterne,

38 Kanaan kaminawk mah bok o ih krangnawk khaeah, tidoeh panoek ai a capanawk hoi a canunawk ih athii to palong o; athii hoiah prae to panuet thok ah a sak o.

og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.

39 A sak o ih hmuennawk hoiah angmacae to amhnong o sak; a sak o ih hmuennawk hoiah tangyat zaw kami ah angcoeng o.

Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.

40 To pongah Angraeng loe angmah ih kaminawk nuiah palungphui, angmah ih qawktoep koi kaminawk doeh panuet.

Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.

41 To pongah nihcae to Sithaw panoek ai kaminawk ban ah a paek, a hnukma ih kaminawk mah nihcae to uk.

Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,

42 A misanawk mah nihcae to pacaekthaek o, nihcae to misa ban thungah a suek.

og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.

43 Anih mah nihcae to pahlong tuektuek boeh; toe anih ih lokaek han khue a poek o pongah, nihcae loe angmacae zaehaih thungah amtimh o.

Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.

44 Toe nihcae qahhaih lok anih mah thaih naah, patang a khang o haih to a poek pae let;

Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.

45 nihcae khaeah sak ih a lokmaihaih to poek pae let, pop parai a palungnathaih baktih toengah, dawnpakhuemhaih a tawnh.

Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.

46 Nihcae misongah caeh haih kaminawk khaeah tahmenhaih a tawnhsak let.

Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.

47 Aw Angraeng kaicae ih Sithaw, kaciim na hmin pongah anghoehaih lok to ka thuih o moe, na lensawkhaih to ka saphaw o thai hanah, kaicae hae na pahlong ah loe, Sithaw panoek ai kaminawk ih ban thung hoiah na tacuu let ah.

Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!

48 Israelnawk ih Angraeng Sithaw loe dungzan hoi dungzan khoek to tahamhoihaih om nasoe; kaminawk boih mah, Amen, tiah thui o nasoe. Angraeng to saphaw oh.

Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!