Saam 103

1 David ih Saam m laa. Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah; kai ih takoh thungah kaomnawk boih, anih ih ciimcai ahmin to pakoeh oh.

Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!

2 Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah, ang paek ih kahoih hmuennawk boih to pahnet hmah;

Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!

3 Anih mah ni na zaehaihnawk to tahmen moe, na nathaihnawk boih to hoihsak,

Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,

4 amrohaih thung hoiah na hinghaih to akrang moe, amlunghaih hoi a palungnathaih hoiah na lu to ang khuk pae,

han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,

5 na tha oh lihaih to tahmu baktiah angthasak hanah, kahoih hmuen hoiah na koehhaih to akoepsak.

han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.

6 Angraeng loe pacaekthlaekhaih tongh kaminawk to katoeng ah lokcaek.

Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.

7 Mosi khaeah angmah ih loklam to panoeksak moe, Israel caanawk khaeah a sak ih hmuennawk to panoeksak.

Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.

8 Angraeng loe palungnathaih hoi amlunghaih to tawnh, palung sawk, anih loe palungnathaih hoiah koi.

Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.

9 Anih loe zaehaih net poe mak ai; palung doeh phui poe mak ai.

Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.

10 Anih loe aicae zaehaih baktiah lokcaek ai; a sakpazae o haih baktiah doeh pathok ai.

Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.

11 Van loe long pongah sang kue baktih toengah, anih zii kaminawk hanah anih palungnathaih loe len parai.

For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.

12 Ni angyae hoi niduem loe angthla parai baktih toengah, aicae zaehaih to kangthla ah ang takhoe pae ving boeh.

So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.

13 Ampa mah a caanawk tahmen baktih toengah, anih zii kaminawk loe Angraeng mah tahmen.

Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.

14 Aicae hae kawbangah maw a sak, tito anih mah panoek; aicae loe maiphu ah ni a oh o, tiah anih mah panoek.

For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.

15 Kami hinghaih aninawk loe qam baktih, lawk ih apawk baktiah ni oh.

Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.

16 Takhi song naah apawk loe anghmat boih, a ohhaih ahmuen mataeng doeh panoek thai ai boeh.

Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.

17 Toe anih zithaih tawn kaminawk khaeah loe, Angraeng amlunghaih to dungzan hoi dungzan khoek to oh, a toenghaih loe a caanawk ih a caanawk patoeng khoek to oh,

Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,

18 a lokmaihaih aek ai kaminawk hoiah a paek ih loknawk pazui han panoek kaminawk loe to tiah om o tih.

mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.

19 Angraeng loe angmah ih angraeng tangkhang to van ah caksak moe, a ukhaih prae mah pazawk boih.

Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.

20 Thacak moe, a thuih ih lok baktiah kasah, nangcae angmah ih vankaminawk, Angraeng to tahamhoihaih paek oh.

Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!

21 Anih koehhaih kasah, a toksah kaminawk boih, anih ih misatuh kaminawk boih, Angraeng to tahamhoihaih paek oh.

Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!

22 A ukhaih prae thung ih ahmuen kruekah kaom a toksah kaminawk, Angraeng to tahamhoihaih paek oh; Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah.

Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!