Palungha Lok 7
1 Ka capa, ka thuih ih loknawk hae pakuem ah, kang paek ih loknawk to palung thungah suem ah.
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Kang paek ih loknawk to pakuemh loe, hing haih ah; kang patuk ih lok to na mikmu baktiah suem ah.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Na banpazung nuiah komh loe, na palung thungah tarik ah.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Palunghahaih khaeah, Nang loe ka tanuh baktiah na oh, tiah thui ah loe, panoekhaih khaeah, Nang loe ka canawk baktiah na oh, tiah thui ah;
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 to tiah na sak nahaeloe zaehaih sak koeh nongpata, minawk zoek thaih nongpata ban thung hoiah na pakaa tih.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 Ka im thokbuem hoi ka khet naah ka hnuk ih hmuen loe,
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 poekhaih tawn ai kami rumramnawk thungah ka khet naah, thendoengnawk thungah, poekhaih tawn ai thendoeng maeto ka hnuk.
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 To kami loe nongpata ohhaih loklam im takii bang hoiah to nongpata ohhaih im bangah a caeh,
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 Duembang khoving, khoving qum taning tue phak naah loe,
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 khenah, tangzat zaw khukbuen angkhuk, minawk kazoek thaih nongpata loe anih hnuk hanah angzoh.
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 To nongpata loe palungthah moe, lok doeh ho parai; anih loe angmah ih im ah doeh om vai ai.
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 Anih loe tasa bangah tacawt moe, kami angpophaih loklam, lam takii kruekah minawk to a zing.
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 To nongpata mah anih to naeh moe, a mok; azathaih mikhmai tawn ai ah anih khaeah,
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 misa angdaeh angbawnhaih sak han ka tawnh; vaihniah lokkamhaih ka koepsak boeh.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 To pongah nang hnuk hanah kang zoh, palung tang hoi nang to kang pakrong, vaihi loe kang hnuk boeh.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Rong congca kaom Izip prae ih, puu kahni hoiah ka iihhaih ahmuen to ka khuk het boeh.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 Hmuihoih tui myrrh, aloe, cinnamon hoiah iihkhun to ka bawh boeh.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Angzo ah, khawnbang khodai khoek to amlunghaih hoiah angkom hoi si; amlunghaih hoiah kanawm acaeng hoi si!
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 Ka sava loe im ah om ai, angthla parai kholong ah a caeh ving.
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 Anih loe phoisa tabu koi mongah phoisa to pacaeng pongah, khrah akoep ai karoek to im ah amlaem mak ai, tiah a naa.
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Lokthuih kophaih hoiah anih to a zoek moe, kanaem lok hoiah anih to pazawk.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Anih loe boh hanah hoih ih maitaw, thaang kacawh tasuk baktiah to nongpata hnukah bang roep;
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 anih loe panoekhaih tamsi pongah, palaa mah anih ih pathin to kaat ai karoek to, dongh pongah kaman tavaa baktiah a hinghaih to boengsak.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 To pongah ka caanawk, ka lok to tahngai oh loe, ka thuih ih lok to pakuem oh.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 To nongpata hnukah na poekhaih caeh o sak hmah loe, to nongpata ih loklam doeh pazui o hmah.
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 Anih mah kami paroeai amtimsak boeh; ue, paroeai thacak kaminawk doeh anih mah hum boeh.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
