Palungha Lok 29
1 Thuitaek pacoengah doeh angmah ih tahnong amtaksak kami loe, hoih thai ai, amrohaih to tong roep tih.
Ein mann som etter mykje refsing endå er ein stivnakke, vil brått verta broten ulækjeleg sund.
2 Katoeng kami ukhaih kaa tawnh naah, kaminawk anghoe o; toe kahoih ai kami mah uk naah loe kaminawk palungset o.
Når rettferdige aukar i tal, då gled seg folket, men når gudlaus mann kjem til styre, sukkar folket.
3 Palunghahaih koeh kami loe ampa to anghoesak; toe tangzat zaw nongpata hoi angkom kami loe a tawnh ih hmuen to pasaeng boih.
Den som elskar visdom, gled sin far, men den som gjeng i lag med skjøkjor, øyder eiga si.
4 Toenghaih hoiah prae uk siangpahrang loe prae to caksak; toe bokhaih tangqum paekhaih koeh kami loe a prae to amtimsak.
Ein konge held landet sitt uppe med rett, men ein skattekrevjar legg det i øyde.
5 A imtaeng pakoeh kami loe angmah aman hanah palok payang kami ah oh.
Ein mann som smeikjer for næsten sin, breider ut eit net for føterne hans.
6 Kasae kami loe a zaehaih pongah amanh; toe katoeng kami loe anghoehaih hoiah laa to sak.
Ein vond manns misgjerd er snara for honom, men rettferdig mann fegnast og gled seg.
7 Katoeng kami loe kamtangnawk hanah khopoek pae; toe kahoih ai kami loe tidoeh dawncang ai.
Den rettferdige syter for stakarens sak, den gudlause hev ikkje greida på noko.
8 Minawk khet patoek kami loe vangpui to hmai angqongsak; toe palungha kami loe palungphuihaih to dipsak.
Spottarar øser upp ein by, men vismenner stiller vreiden.
9 Palungha hoi kamthu loe lam nawnto a caeh hoi naah, kamthu loe palungphuihaih hoiah maw, to tih ai boeh loe pahnuihaih hoiah maw om cadoeh, monghaih roe tawn mak ai.
Når vismann fører sak mot dåren, vert dåren sinna og lær, og kann’kje vera still.
10 Minawk athii palong koeh kami loe katoeng kami to hnukma; toe katoeng kami loe minawk hinghaih to khet pae.
Dei blodfuse hatar ein skuldlaus mann, og stend dei ærlege etter livet.
11 Kamthu loe a poekhaih to taphong boih; toe palungha kami loe atue pha ai karoek to angphat.
Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.
12 Ukkung mah amsawnlok to tahngai nahaeloe, a toksah tamnanawk boih loe kasae kami ah ni oh o.
Agtar ein hovding på lygneord, er alle hans tenarar nidingar.
13 Kamtang hoi aling thaih kami anghmonghaih loe hae tiah oh; Angraeng mah ni nihnik hanah mik aanghaih to paek hmaek.
Fatigmann og valdsmann råkast, Herren gjev deim båe augneljos.
14 Siangpahrang mah kamtang to toenghaih hoiah lokcaek nahaeloe, angmah ih angraeng tangkhang to cak poe tih.
Ein konge som dømer småfolk rett, hans kongsstol stend æveleg fast.
15 Thuitaekhaih cung mah palunghahaih to paek; toe prawt sut ih caa mah loe amno to ahmin setsak.
Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.
16 Kasae kami pung naah, zaehaih doeh pung; toe katoeng kami mah loe nihcae amtimhaih to hnuk.
Når dei gudlause aukar, so aukar syndi, men dei rettferdige skal sjå med lyst på deira fall.
17 Na caa to thuitaek ah, to tih nahaeloe anih mah poek monghaih to na paek tih; ue, anih mah poeknawmhaih to na paek tih.
Aga son din, so vil han vera deg til hugnad og gjeva lostemat til sjæli di.
18 Angzo han koi hmuen hnukhaih om ai ah loe kaminawk amro o; toe patuk ih lok pazui kami loe tahamhoih.
Utan profetsyn vert folket vilt, men sæl er den som held lovi.
19 Tamna loe kahoih lok khue hoi thuitaek han om ai; anih loe lok to thaih, toe thai ai baktiah om tih.
Med ord let trælen seg ikkje tukta, for han skynar deim vel, men bryr seg’kje um deim.
20 Poek het ai ah karangah lok apae kami to na hnuk maw? To kami pongah loe kamthu to oepthoh kue.
Ser du ein mann som er snar til å tala, dåren gjev større von enn han.
21 Tamna to nawkta nathuem hoiah kahoih ah khetzawn nahaeloe, hnukkhuem ah angmah ih caa ah angcoeng tih.
Kjæler du trælen upp frå hans ungdom, vil han vanvyrda deg til slutt.
22 Palungphui thaih kami mah angzoehhaih to tacawtsak, poek amthueng kami loe zaehaih sak pop.
Sinna mann valdar trætta, og brålyndt mann gjer mang ei misgjerd.
23 Amoekhaih mah kami to krahsak tathuk tih; toe kami tlim ah khosakhaih loe pakoehhaih ah oh.
Mannsens ovmod fører til fall, men den audmjuke vinn seg æra.
24 Kamqu hoi amyok kami loe a hinghaih to hnukma; anih mah kasae thuihaih lok to thaih, toe taphong han zit.
Den som helar med tjuven, hatar sitt liv, han høyrer dei tek han i eid, men gjev ingi vitring.
25 Kami zithaih loe kami hanah patung ih dongh ah oh; toe Angraeng oep kami loe ngancuem tih.
Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.
26 Kami paroeai mah ukkung koehhaih to pakrong o; toe kami loe Angraeng khae hoiah ni toenghaih to hnuk.
Mange vil te seg fram for ein styrar, men frå Herren fær kvar mann sin rett.
27 Katoeng kami mah toeng ai kami to panuet; katoeng ai kami mah toenghaih hoi khosah kami to panuet toengh.
Ein styggedom for rettferdige er ein urettferdig mann, og ein styggedom for den gudlause er den som fer ærleg fram.
