Palungha Lok 25
1 Hae hmuennawk loe Judah siangpahrang Hezekiah ih kaminawk mah tarik pakong patoeng ih, Solomon palunghahaih loknawk ah oh.
Dette er og ordtøke av Salomo, og mennerne åt Hizkia, kongen i Juda, hev samla deim.
2 Sithaw lensawkhaih loe amtueng ai ah kaom hmuen maeto ah oh; toe hmuen maeto kawng pakronghaih loe siangpahrangnawk lensawkhaih ah oh.
Guds æra er å dylja ei sak, og kongars æra å granska ei sak.
3 Van loe sang moe, long loe thuk baktih toengah, siangpahrangnawk ih palung loe hnu thai mak ai.
Himmel-høgd og jord-dypt og konge-hjarto kann ingen granska ut.
4 Sumkanglung thung ih sum aek to va ah, to naah ni sum sahkung mah boengloeng kahoih to sah thai tih.
Burt med slagget or sylvet! So fær gullsmeden ei skål av det.
5 Kasae kaminawk to siangpahrang hmaa hoiah takhoe oh; to tiah ni anih ih angraeng tangkhang to toenghaih hoiah cak poe tih.
Burt med gudlaus mann frå kongen! So vert hans kongsstol fast ved rettferd.
6 Siangpahrang hmaa ah nangmah hoi nangmah to amkoeh hmah; kalen kaminawk ih ahmuen ah angdoe hmah;
Briska deg ikkje for kongen, og stell deg ikkje på storfolks plass.
7 mik hoiah na hnuk ih angraeng hmaa ah azathaih hoiah oh pongah loe, Hae ah angzo tahang ah, tiah thui kami ih lok to tahngaih han hoih kue.
For betre er at dei segjer med deg: «Stig her upp!» Enn at du vert nedflutt for augo på fyrsten. Kva so augo dine hev set.
8 Lokcaekhaih im ah kami to karangah khing hmah; hnukkhuem ah na imtaeng kami mah azathaih na tongsak nahaeloe kawbangah maw na om tih?
Ver ikkje for snar til å reisa sak; for kva vil du gjera til slutt, når motparten gjer deg til skammar?
9 Na imtaeng kami hoi poek anghmong ai pongah lok angaek cadoeh, tamqu hmuen to minawk khaeah taphong hmah;
Før di sak med grannen din, men ber ikkje ut ein annan manns løyndom,
10 to tih ai nahaeloe lok thaih kami mah nang azathaih tongsak hanah taphong ueloe, na hmin hoihaih to amro moeng tih.
For elles vil den som høyrer det, skjella deg ut, og du vil alltid få låkt ord på deg.
11 Kahoih lok apaehhaih loe sumkanglung pazut het ih sui bungmu hoiah anghmong.
Som eple av gull i skåler av sylv er eit ord som ein talar i rette tid.
12 Palunghahaih lok hoi thuitaek kami loe, lok tahngai kami hanah, sui naa tangkraeng baktih, suitui kaciim hoiah sak ih bungmu baktiah oh.
Som ein gullring i øyra og sylgja av gull er ein vismann som refser for høyrande øyra.
13 Oep kaom laicaeh loe anih patoehkung hanah, cang aah nathuem ih dantui kamding baktiah oh, patoehkung Angraeng ih palungthin to angthasak.
Som svalande snø ein skurdonne-dag er ein tru bodberar for deim som sender han, han kveikjer sjæli åt herren sin.
14 Tangqum paek han, tiah amoek moe, paek ai kami loe khotui om ai tamai hoiah anghmong.
Som skyer og vind utan regn er ein mann som kyter av gåvor han ikkje gjev.
15 Pauephaih rang hoiah ukkung to pazawk thaih moe, loknaem mah ahuh to angkhaehsak thaih.
Tolmod fær domaren yvertald, og den linne tunga bryt bein.
16 Khoitui to na hnuk maw? Kahoih boekah caa ah, amhah aak ah na caak nahaeloe na palok tih.
Finn du honning, so et det du treng, so du ikkje vert ovmett og spyr han ut.
17 Na imtaeng khaeah kahoih boekah caeh ah, na caeh tuektuek nahaeloe, na hmawt ueloe, na hnuma moeng tih.
Set sjeldan din fot i huset åt grannen, so han ikkje vert leid deg og hatar deg.
18 A imtaeng kami nuiah amsawn hnukung ah angdoe kami loe thingboeng, haita, palaa hoiah anghmong.
Hamar og sverd og kvasse pil er den som vitnar falskt mot sin næste.
19 Raihaih tong naah oep kaom ai kami khaeah amhahaih loe, haa kangkhaek, khokkhaem kami hoiah anghmong.
Som roti tonn og ustød fot, so er lit til utru mann på trengselsdagen.
20 Poek angpho kami khaeah laasah kami loe siktue ah laihaw angkhring kami, zencing nuiah kathaw tui bawh baktiah ni oh.
Som kastar du klædi ein frostdag, som eddik på natron, so er den som syng visor for sorgfullt hjarta.
21 Na misa to zok amthlam nahaeloe buh paek ah; tui anghae nahaeloe naek hanah tui to paek ah;
Er din fiend’ svolten, gjev honom mat, er han tyrst, so gjev honom drikka.
22 hae loe anih lu nuiah hmaisaae koeng pae baktiah om ueloe, Angraeng mah tahamhoihaih na paek tih.
For då hopar du gloande kol på hovudet hans, og Herren skal løna deg att for det.
23 Aluek bang ih takhi mah kho angzohsak baktih toengah, minawk kasae thui kami ih palai mah palungphuihaih to tacawtsak.
Nordanvind føder regn, og ei kviskrande tunga sure andlit.
24 Angzoeh koeh zu hoiah kakawk parai im thungah nawnto oh pongah loe imphu ranui ih im takii ah oh to hoih kue.
Betre å bu i ei krå på taket enn ha sams hus med trættekjær kvinna.
25 Angthla parai ahmuen hoiah angzo kahoih tamthanglok loe pakhra tui anghae kami hanah tui kamding ah oh.
Som friske vatnet for den trøytte, so er god tidend frå eit land langt burte.
26 Kahoih ai kami hmaa ah kamtimh katoeng kami loe tui kamnu hoi kaqong tui baktiah ni oh.
Som gruggi kjelda og ein utskjemd brunn, so er rettferdig mann som vinglar medan gudlaus ser det.
27 Khoitui pop hmoek ah caak han hoih ai baktih toengah, angmah lensawkhaih pakrong kami loe lensawkhaih to hnu mak ai.
Eta for mykje honning er ikkje godt, men å granska det vandaste er ei æra.
28 A poekhaih angsum ai kami loe sipae om ai, kamtimh vangpui hoiah anghmong.
Som ein by med murarne brotne og burte er mannen som ikkje kann styra sin hug.
