Palungha Lok 24
1 Kasae kaminawk to awt hmah; nihcae hoi angkom han doeh poek hmah.
Misunn ikkje vonde menneskje, og hav ikkje hug til å vera med deim.
2 Nihcae loe palung thung hoi amro han khue ni poek o, pahni hoiah raihaih sak han khue to a thuih o.
For hjarta deira tenkjer på vald, og um ulukka talar lipporne deira.
3 Im loe palunghahaih hoiah sak moe, panoekhaih hoiah caksak;
Med visdom byggjer ein hus, og med vit grunngfester ein det,
4 palunghahaih mah imkhaannawk to atho kana hmuenmae, koeh kaom hmuennawk hoiah koisak.
og med kunnskap fær ein romi fulle av alle slag dyre og gilde ting.
5 Palungha kami loe thacak; ue, palunghahaih tawn kami loe thacakhaih pung aep.
Ein vis mann er sterk, og ein kunnig er veldug i kraft.
6 Palungha kami khae hoi poekhaih lak pacoengah, misa tuh ah; ngancuem hanah kahoih poekhaih paekkung pop tawnh han angaih.
Klok styring skal du bruka når du fører krig, hev du mange rådvise menn gjeng det godt.
7 Palunghahaih loe sang pongah kamthu mah pha thai ai; kami pop amkhuenghaih khongkha ah lokthui thai ai.
Visdom heng for høgt for fåmingen, i porten let han ikkje upp sin munn.
8 Kahoih ai hmuen sak pacaeng kami loe raihaih sah kami ni, tiah kawk o tih.
Den som tenkjer på å gjere vondt, honom kallar me ein fuling.
9 Kamthu poekhaih loe zaehaih ah oh, minawk pahnui thuih kami loe panuet thoh.
Synd er dårskaps råd, og spottaren er ei gruv for folk.
10 Raihaih phak naah palung boeng nahaeloe, thazok kami ah ni na oh.
Misser du modet når trengsla kjem, då er di kraft for trong.
11 Duekhaih loklam ah zaeh ih kami to pahlong ah; humhaih ahmuen ah caehhaih ih kami to hoi let ah.
Berga deim som dei fører til dauden, og dei som vinglar til rettarstaden, haldt deim att!
12 Khenah, hae kawng hae ka panoek ai, tiah na thuih nahaeloe, palungthin khenkung mah panoek mak ai maw? Na hinghaih khenkung mah panoek mak ai maw? Kami mah sak ih hmuen baktiah anih mah pathok mak ai maw?
Um du segjer: «Me visste det ikkje, ser du, » tru ikkje han som veg hjarto, skynar det, og han som agtar på sjæli di, veit det, og han løner mannen etter hans gjerning?
13 Ka capa, khoitui loe hoih pongah nae ah; khoi lutui loe pataeng naah luep dueng;
Et honning, son min, for den er god, og sjølvrunnen honning er søt for din gom.
14 to baktih toengah palunghahaih loe na hing thungah luep tih; na hnuk naah nang han tangqum ah om tih; na oephaih anghma mak ai.
Lær sameleis visdom for sjæli di! Finn du honom, so hev du ei framtid, og di von skal ikkje verta til inkjes.
15 Aw katoeng ai kami, katoeng kami ih im to toep hmah; anih ohhaih ahmuen to amrosak hmah;
Lur ikkje, du gudlause, på rettferdig manns bustad, legg ikkje heimen hans i øyde!
16 katoeng kami loe vai sarihto amtim cadoeh, angthawk let tih; toe kasae kami loe raihaih mah amtimsak tih.
For sju gonger dett den rettferdige og stend upp att, men dei gudlause stuper når ulukka kjem.
17 Na misa amtim naah anghoe hmah; anih amthaek naah palung anghoe hmah;
Når din fiend’ fell, so gled deg ikkje, og når han stupar, fegnast ei ditt hjarta!
18 nang hoe nahaeloe Angraeng mah hnu ueloe, poeknawm mak ai, to kami nuiah Anih palungphuihaih to dip ving tih.
Elles vil Herren sjå det og mislika det og venda frå honom vreiden sin.
19 Kahoih ai kami pongah palungboeng hmah; kahoih ai kami doeh awt hmah;
Harmast ei yver illgjerdsmenner, misunn ikkje dei gudlause!
20 kasae kami loe hmabang kaom oephaih to tawn ai; kasae kami ih hmaithaw loe paduek pae ving tih.
For den vonde hev ingi framtid; lampa åt gudlause sloknar.
21 Ka capa, Angraeng hoi siangpahrang to zii ah; misa angthawk koeh kami hoiah angkom hmah;
Ottast Herren, son min, og kongen! Gakk ikkje i lag med upprørsmenner!
22 akra ai ah nihcae nuiah amrohaih pha tih; kawbaktih raihaih maw nihcae mah omsak tih, tito mi mah maw panoek thai tih?
For brått kjem ulukka yver deim, og kven veit når åri deira fær ein usæl ende?
23 Hae baktih hmuennawk doeh palungha kami mah thuih ih lok ah ni oh. Lok takroek naah mikhmai khet han hoih ai.
Desse ordi er og av vismenner. Det er ikkje godt når ein gjer mannemun i domen.
24 Kasae kami khaeah, Nang loe na toeng, tiah thui kami loe minawk mah kasae thui o ueloe, prae kaminawk mah panuet o tih.
Den som segjer til den skuldige: «Du er uskuldig.» Honom vil folkeslag banna og folk forbanna;
25 Toe minawk thuitaekkung loe poeknawm ueloe, tahamhoihaih to hnu tih.
men deim som refsar han, gjeng det vel, og velsigning av godt kjem yver deim.
26 Kami boih mah toenghaih lokthui kami ih pahni to mok o tih.
Ein kyss på lipporne er det når einkvan gjev det rette svaret.
27 Tasa bang ih tok to sah hmaloe ah, nangmah hanah laikok atok pacoengah, na ohhaih im to sah ah.
Fullfør yrket ditt ute, og gjer det ferdigt for deg på marki! Sidan kann du byggja deg hus
28 Takung om ai ah na imtaeng kami to zaehaih net hmah; alinghaih lok thui hmah.
ver ikkje vitne mot næsten din utan grunn, for du vil vel’kje svika med lipporne dine?
29 Kai khaeah sak ih hmuen baktih toengah, anih nuiah doeh ka sak toeng han; a sak ih hmuen baktih toengah ka pathok let han, tiah thui hmah.
Seg ikkje: «Som han hev gjort med meg, so vil eg gjera med han. Eg vil løna mannen etter hans gjerning.»
30 Thasae kami ih lawk ah ka caeh moe, poekhaih tawn ai kami ih misur takha thungah ka caeh naah,
Eg gjekk framum ein lat manns mark, og vinhagen til eit vitlaust menneskje,
31 khenah, soekhring cing ah oh, long doeh phroh cing ah oh; thlung hoi pakaa ih sipae doeh amtimh boih.
og sjå, han var vaksen full av tistlar, grunnen var yvergrodd med netlor, og steingarden kringom var riven ned.
32 Ka hnuk ih hmuen to palung thung hoi ka poek het naah, ka khet ih hmuen nuiah amtuk han koi ka hnuk.
Og eg skygnde på det og agta på det, eg såg det, og denne lærdomen tok eg:
33 Nawnetta iih, nawnetta iih angam, iih hanah nawnetta thungah ban pakhuem moe, nang hak nathuem ah,
«Endå litt soving, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross!
34 amtanghaih mah kholong caeh kami baktih, vawthaih mah maiphaw sin kami baktiah na pha thui tih.
So kjem armodi di som ein farande fant, og naudi som skjoldvæpna mann.»
