Palungha Lok 22
1 Angraenghaih pongah loe ahmin hoihhaih to qoih han hoih kue; sui hoi sumkanglung pongah doeh amlunghaih to koeh kue han oh.
Eit godt namn er meir verdt enn rikdom stor, og manntekkje betre enn sylv og gull.
2 Long angraeng hoi kamtang anghmonghaih loe hae tiah oh: nihnik loe Sithaw mah ni sak hmaek.
Rik og fatig råkast, Herren hev skapt deim alle.
3 Khopoek thaih kami loe raihaih to hnukcoek pongah ayae ving; toe poekhaih tidoeh tawn ai kami loe caeh moe, raihaih to tongh.
Den kloke ser fåren og gøymer seg, men fåmingar renner fram og lyt bøta for det.
4 Minawk tlim ah khosakhaih hoi Angraeng zithaih mah angraenghaih, pakoehhaih hoi hinghaih to tacawtsak.
Løn for spaklynde og otte for Herren er rikdom og æra og liv.
5 Poek angkawn kami caehhaih loklam loe soekhring hoi thaang hoiah koi; toe a hinghaih angvaeng kami mah loe ahmuen kangthla ah amhoe taak ving.
Klunger og snaror er på den vegen den falske gjeng, den som agtar si sjæl, held seg burte frå deim.
6 Nawkta mah pazui han ih loklam to patuk ah; to naah ni a qoeng tahang naah, to loklam hoiah amkhraeng mak ai.
Lær guten etter som guten er, so vik han ikkje ifrå det, um han vert gamall.
7 Angraeng kami mah kamtang kami to uk, hmuenmae coi kami loe coisakkung ih tamna ah oh.
Rikmann rå’r yver fatigfolk, og den som fær lån, vert træl for den som gjev.
8 Sethaih amu haeh kami loe sethaih to aat tih; anih palungphuihaih quiboeng loe amro tih.
Den som sår urett, skal hausta vondt, og hans ovmods ris fær ein ende.
9 Kami tahmenhaih mik to tawnh moe, amtang kami han paek koehhaih palungthin hoiah paek kami loe tahamhoih tih.
Den godhjarta vert velsigna, for han gjev sitt brød til armingen.
10 Minawk khet patoek kami to haek oh, lok angaekhaih to amding tih; angzoehhaih hoi kasae thuihaih doeh boeng tih.
Jaga spottaren ut, so gjeng trætta med, og for skjemsla og kiv fær du fred.
11 Poektoeng kami loe, tahmenhaih hoiah lokthuih pongah, siangpahrang loe anih ih ampui ah om tih.
Den som elskar hjartans reinleik, den som talar vænt, han hev kongen til ven.
12 Angraeng ih mik mah loe palunghahaih lok to pakaa moe, zaehaih sak koeh kami ih loknawk loe tiah doeh sah pae ai.
Herrens augo vaktar kunnskap, men ord frå den utrue støyter han um.
13 Thasae kami loe tasa bangah kaipui oh! Minawk mah na hum tih, tiah thuih.
Letingen segjer: «Det er ei løva der ute, eg kunde verta drepen midt på gata.»
14 Sava laep ah zaehaih sah nongpata ih pakha loe kathuk tangqom ah oh; Angraeng mah panuet ih kami loe to tangqom thungah krah tih.
Ei djup grav er skjøkjemunn, den som Herren er harm på, skal falla nedi.
15 Nawkta ih palung loe amthuhaih mah zaeng; toe thuitaekhaih cung mah to amthuhaih to kangthla ah haek ving tih.
Vitløysa heng fast ved hjarta hjå guten, men tukteriset driv henne burt frå han.
16 Angraeng thai hanah amtang kaminawk to pacaekthlaek moe, angraeng kami hanah tamquta hoiah tangqum paek kami loe amtang tih.
Trykkjer du armingen, vert det honom til vinning, gjev du den rike, vert det berre til tap.
17 Naa to patueng ah loe palungha kami ih loknawk to tahngai ah; ka palunghahaih hae na palung thungah khrum ah.
Lut øyra ned og høyr på ord av vismenn vend hjarta til min kunnskap!
18 Palung thungah na khrum nahaeloe anghoehaih ah om tih; na pahni ah doeh suem ah.
For det er vænt at du deim varar i ditt hjarta; gjev dei må vera reiduge på dine lippor!
19 Angraeng ah nam ha thai hanah, vaihniah kang patuk boeh.
Av di du skal lita på Herren, lærer eg deg i dag, just deg.
20 Kahoih koek poekhaih hoi palunghahaih loknawk to kang tarik pae boeh,
Hev eg’kje skrive fyndord til deg med råder og kunnskap
21 loktang lok to na panoek thaih moe, nang khae patoeh ih kaminawk khaeah, loktang lok na thuih pae let thai hanah, kang pat boeh na ai maw?
til å kunngjera deg det som rett er, sannings ord, so du med sannings ord kann svara deim som sender deg?
22 Amtang pongah kamtang ih hmuen to lomh pae o hmah; patangkhang kami to lokcaekhaih ahmuen ah pacaekthlaek o hmah.
Plundra ikkje ein fatigmann av di han er fatig, og tred ikkje armingen ned i porten!
23 Angraeng mah nihcae kawng to thui ueloe, nihcae hinghaih paro kami to amrosak toeng tih.
For Herren skal føra saki deira og taka livet deira som tek ifrå deim.
24 Poek amthueng kami to ampui ah sah hmah; palungphui thaih kami hoi nawnto caeh hmah;
Gjev deg ikkje i lag med ein som snart vert vreid, og gakk ikkje med ein bråsinna mann,
25 anih ih kuu na la moeng ueloe, na hinghaih to thaang pongah aman moeng tih.
at du ikkje skal venja deg til hans vegar og få sett ei snara for livet ditt!
26 Minawk ih laiba pathok pae hanah lokmaihaih sah hmah, to tih ai boeh loe lokkamhaih to sah hmah.
Ver ei millom deim som gjev handtak, millom deim som borgar for skuld!
27 Laiba pathok hanah phoisa na tawn ai nahaeloe, na iihkhun to na paek han maw?
Når du inkje hev å betala med, kvifor skal dei taka sengi di burt under deg?
28 Nam panawk mah quenh tangcae ih prae angzithaih ramri to pathui hmah.
Flyt ikkje gamall merkestein som federne dine hev sett!
29 Kahoih ah toksah kami to na hnuk maw? To kami loe kami rumram ih toksah mak ai, siangpahrang ih tok ni sah tih.
Ser du ein mann som er dugleg i arbeidet, han skal tena hjå kongar og ikkje hjå småfolk.
